Awiw Kochawi
 generał Awiw Kochawi w 2019 | |
 generał porucznik (raw alluf)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1964 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1982 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca 101 batalionu spadochronowego (1993–1994) |
| Główne wojny i bitwy |
wojna libańska, |
| Odznaczenia | |
| |
Awiw Kochawi (hebr. אביב כוכבי, ur. 23 kwietnia 1964 w Kirjat Bialik) – izraelski dowódca wojskowy w stopniu generała porucznika (raw alluf), w latach 2019-2023 będący szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela[1]. W przeszłości był także dowódcą takich jednostek jak Dywizja Gaza, Dowództwo Północne czy Brygada Spadochronowa. W latach 2010–2014 był dyrektorem wywiadu wojskowego Aman.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne życie i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Kochawi urodził się 23 kwietnia 1964 w Kirjat Bialik jako drugie z trojga dzieci właściciela sklepu i nauczycielki wychowania fizycznego[2]. Dziadek od strony matki wyemigrował z Rosji do Izraela przed II wojną światową. Rodzina zaś jego dziadka ze strony ojca pochodziła z Krakowa[3].
Ma licencjat z filozofii na Uniwersytecie Hebrajskim, tytuł magistra z zakresu administracji publicznej na Uniwersytecie Harvarda, a także tytuł magistra z zakresu stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa[2].
Służba wojskowa
[edytuj | edytuj kod]Kochawi rozpoczął służbę wojskową w IDF w 1982 roku. Zgłosił się jako ochotnik na spadochroniarza w Brygadzie Spadochronowej. W 1985 ukończył szkolenie oficerskie. W latach 1993–1994 kierował 101. batalionem spadochronowym podczas operacji w południowym Libanie. W kolejnych latach dowodził różnymi brygadami spadochronowymi, aż do 2001 roku, w którym to został mianowany dowódcą całej Brygady Spadochronowej[4]. Prowadził operacje przeciwko palestyńskim terrorystom na terytorium Zachodniego Brzegu podczas Drugiej Intifady[5]. Z sukcesem dowodził swoją brygadą podczas operacji wymierzonej w terrorystów znajdujących się w obozie dla uchodźców Balata w Nablusie w lutym 2002[6].
Kochawi dowodził w wielu operacjach wymierzonych przeciwko palestyńskim bojownikom, m.in. dowodził swoją brygadą w operacji Ochronna Tarcza[7]. Podczas walk opracował używanie pięciokilogramowego młota do rozbijania ścian wewnątrz domów uchodźców, by podczas przemieszczania się izraelscy żołnierze nie zostali zestrzeleni przez snajperów. Taktyka ta została zaadaptowana przez inne armie, w tym wojsko amerykańskie podczas wojen w Iraku i Afganistanie[8]. W 2003 został awansowany do stopnia generała brygady i mianowany dowódcą 98. Dywizji Spadochronowej, w której służył do listopada 2004[9].
W 2004 roku został dowódcą Dywizji Gaza. W 2007 roku został awansowany do stopnia generała dywizji szefa wywiadu wojskowego[8]. Szefem wywiadu wojskowego był w latach 2010-2014, za jego kadencji zwiększono zasoby na prowadzenie działań także w cyberprzestrzeni przez IDF[2]. W 2014 został mianowany dowódcą sztabu Dowództwo Północne[10].
11 maja 2017 roku został mianowany zastępcą szefa Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela[11].
26 października 2018 ówczesny minister obrony Awigdor Lieberman zarekomendował jego nominację na szefa sztabu IDF. 25 listopada rząd zatwierdził jego nominację. 15 stycznia 2019 r. został awansowany do stopnia generała porucznika i rozpoczął służbę jako szef sztabu[1]. Jako szef sztabu dowodził m.in. operacjami Czarny Pas w 2019 i Operacją Alot ha-Szachar w sierpniu 2022 skierowanymi przeciwko Palestyńskiemu Islamskiemu Dżihadowi. W lipcu 2021 jego kadencja na stanowisku została przedłużona do stycznia 2023[12].
W lipcu 2022 złożył oficjalną wizytę w Maroko, co było pierwszą w historii publiczną wizytą najwyższego stopniem żołnierza w państwie arabskim. Wizytę umożliwiła normalizacja stosunków Izraela z Maroko na skutek Porozumień Abrahamowych[13].
W styczniu 2023 upłynęła jego kadencja na stanowisku szefa Sztabu Generalnego. 16 stycznia 2023, podczas oficjalnej uroczystości, nowym szefem Sztabu Generalnego został Herci Halewi[14].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Żonaty z Yael, prawniczką. Małżeństwo ma trzy córki[2]. Jest wegetarianinem[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stuart Winer, Aviv Kochavi takes reins from Gadi Eisenkot as IDF chief of staff [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ a b c d Unconventional warrior [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ January 2019.pdf [online], Google Docs [dostęp 2022-08-17].
- ↑ האביב הגיע מוקדם השנה [online], דבר העובדים בארץ ישראל, 26 października 2018 [dostęp 2022-08-17] (hebr.).
- ↑ Aviv Kochavi to become new IDF chief of staff [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Israel forced to rethink lax approach on security fence - Al-Monitor: Independent, trusted coverage of the Middle East [online], www.al-monitor.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Recollections of Israel's Operation Defensive Shield, Ten Years Later, „Haaretz” [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ a b Arutz Sheva Staff, Who is Major General Aviv Kochavi? [online], Israel National News, 26 października 2018 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Changing the rules in the Gaza Strip comes with a cost [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Yoel Strick takes over IDF Northern Command [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Judah Ari Gross, Aviv Kochavi takes over from Yair Golan as IDF deputy chief [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Government Approves Extension of IDF Chief-of-Staff Kochavi's Term for a Fourth Year [online], GOV.IL [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Israeli army chief in Morocco for first visit - Al-Monitor: Independent, trusted coverage of the Middle East [online], www.al-monitor.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ LTG Herzi Halevi Assumes the Position of IDF Chief of the General Staff [online], IDF, 16 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-31] (ang.).
- ↑ Judah Ari Gross, Liberman names pick for next IDF chief: Maj. Gen. Aviv Kochavi [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2022-08-17] (ang.).
|
