Antoni Punda

Antoni Punda
	; Grób Antoniego i Józefy Pundów na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
	pułkownik SB
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1910 ; Kodeniec
Data i miejsce śmierci	13 października 1962 ; Warszawa
Formacja	LWP
Jednostki	Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego; Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego
	Odznaczenia

Antoni Punda (ur. 20 grudnia 1910 w Kodeńcu, zm. 13 października 1962 w Warszawie) – funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys

Z pochodzenia Ukrainiec, syn Szymona i Danuty. W latach 30. działał w KZMP i Komunistycznym Związku Młodzieży Zachodniej Białorusi. W 1933 brał udział w likwidacji konfidenta Policji Państwowej. W dn. 7 lipca 1933 został aresztowany w Brześciu. W 1934 został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie na 6 lat więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w 1936^[1]. We wrześniu 1939 roku czynnie uczestniczył w rozbrajaniu i mordowaniu polskich żołnierzy w Kodeńcu i okolicach^{[potrzebny przypis]}.

Po zakończeniu II wojny światowej szef Zarządu Informacji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego 1947–1949, szef Zarządu Polityczno-Wychowawczego KBW 1945–1946^[2], starszy inspektor inspektoratu ministra Bezpieczeństwa Publicznego 1951–1953, szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Katowicach w 1951, szef Delegatury Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Zielonej Górze w 1950 i Olsztynie 1949–1950.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-7-16)^[3].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (24 maja 1946)^[4]

Przypisy

↑ Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2019-02-05].
↑ Jaworski 1984 ↓, s. 244.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze
↑ M.P. z 1946 r. nr 145, poz. 275 „za wybitne zasługi i wzorową służbę”

Bibliografia

Twarze katowickiej bezpieki, ipn.gov.pl, Katowice, 30 marca 2007, s. 5 [dostęp 2007-10-05] .
Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-08-19] .
KrzysztofK. Szwagrzyk KrzysztofK. (red.), Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, t. I: 1944–1956, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2005, s. 85, 166, 311, 497, ISBN 83-89078-94-5 [dostęp 2014-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-21] .
Mieczysław Jaworski: Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego 1945–1965. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984. ISBN 83-11-07115-2.

[IPN-1] Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2019-02-05].

[CITEREFJaworski1984244-2] Jaworski 1984 ↓, s. 244.

[3] Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze

[4] M.P. z 1946 r. nr 145, poz. 275 „za wybitne zasługi i wzorową służbę”

[1]

[2]

[3]

[4]