Przejdź do zawartości

Anatolij Końkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatolij Końkow
Анатолій Коньков
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Anatolij Dmytrowycz Końkow

Data i miejsce urodzenia

19 września 1949
Krasnyj Łucz

Data śmierci

4 października 2024

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik/obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1965–1967 Awanhard Kramatorsk
1968–1974 Szachtar Donieck 141 (20)
1975–1981 Dynamo Kijów 193 (10)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1971–1978  ZSRR 47 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1982–1985 Tawrija Symferopol
1986–1989 Szachtar Donieck
1990 Zenit Leningrad
1994 Ukraina U-21
1995 Ukraina
1998–2000 Worskła Połtawa
2000–2002 Stal Ałczewsk
2003 Metałurh Donieck dyrektor sportowy
2004–2006 İnter Baku
2008–2024 Stal Ałczewsk dyrektor sportowy
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Montreal 1976 piłka nożna
Odznaczenia
Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Anatolij Dmytrowycz Końkow (ukr. Анатолій Дмитрович Коньков, ros. Анатолий Дмитриевич Коньков, Anatolij Dmitrijewicz Końkow; ur. 19 września 1949 w Krasnym Łuczu -4 października 2024[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika oraz stopera, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, trener. Mistrz sportu ZSRR (od 1969), mistrz sportu kategorii międzynarodowej (od 1975), honorowy mistrz sportu ZSRR (od 1982).

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako dziesięciolatek występował w drużynie Awanhard Kramatorsk. Debiutował w podstawowym składzie w 1965. W 1968 już występował wtedy w drugoligowym zespole Szachtara Donieck. Był pierwszym piłkarzem który grając w drugoligowej drużynie występował w „Sbornej”. Od 1975 jest piłkarzem Dynama Kijów. Z Dynamem zdobywał największe sukcesy: Mistrzostwo ZSRR w 1975, 1977, 1980, 1981, krajowy puchar w 1978, Puchar Zdobywców Pucharów w sezonie 1974/1975 oraz Superpuchar Europy w 1975. Karierę zakończył w 1981.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1971–1978 wystąpił w 47 meczach radzieckiej reprezentacji, strzelając 8 bramek. Zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich – w 1976 w Montrealu. Grał na mistrzostwach Europy w 1972, na których radziecka drużyna zajęła drugie miejsce.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej trenował kluby: Tawrija Symferopol, Szachtar Donieck, Zenit Leningrad, Worskła Połtawa, Stal Ałczewsk i İnter Baku. W 2003 pełnił rolę dyrektora sportowego klubu Metałurh Donieck. W 1994 był na czele reprezentacji Ukrainy U-21, a w 1995 kierował reprezentacją Ukrainy. Obecnie jest dyrektorem sportowym Stali Ałczewsk.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]