(3122) Florence
| |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
2 marca 1981 |
| Numer kolejny |
3122 |
| Oznaczenie tymczasowe |
1981 ET3 |
| Charakterystyka orbity (4 września 2017) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
1,7691 au |
| Mimośród |
0,4233 |
| Peryhelium |
1,0203 au |
| Aphelium |
2,5180 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
2 lata 129 dni 0 godzin |
| Średnia prędkość |
22,39 km/s |
| Inklinacja |
22,15° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
4,9 km |
| Okres obrotu |
2,3581 h |
| Albedo |
0,086 |
| Jasność absolutna |
14,1m |
| Typ spektralny | |
| Satelity naturalne |
2 |
(3122) Florence – planetoida z grupy Amora okrążająca Słońce w ciągu 2 lat i 129 dni w średniej odległości 1,77 au.
Została odkryta 2 marca 1981 roku w Obserwatorium Siding Spring w Australii przez Schelte Busa. Nazwa planetoidy pochodzi od Florence Nightingale, angielskiej pielęgniarki i działaczki społecznej. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie (3122) 1981 ET3. Planetoida jest klasyfikowana jako obiekt bliski Ziemi (NEO) oraz Potencjalnie niebezpieczna planetoida (PHA).
W piątek 1 września 2017 roku o godzinie 12:06 UTC minęła Ziemię w odległości 0,0472368 au (18,38 LD, 7 066 500 km)[1], osiągając jasność około 8,7 magnitudo. Było to jedno z najbliższych spotkań Ziemi z planetoidą takich rozmiarów w latach 1900 – 2200[2].
Własności fizyczne
[edytuj | edytuj kod]Planetoida ma w przybliżeniu kształt kulisty. W pobliżu równika rozciągają się wypiętrzenia. Na powierzchni znajdują się struktury przypominające kratery meteorytowe. Okres obrotu planetoidy wokół własnej osi wynosi około 2,4 godziny. Średnica Florence wynosi około 4,5 kilometra[3].
Księżyce planetoidy
[edytuj | edytuj kod]Planetoida posiada dwa drobne księżyce. Zostały zarejestrowane 1 września 2017 roku przez radar obserwatorium astronomicznego w Goldstone. Szacuje się, że mogą mieć średnicę nie większą niż 300 metrów. Okresy ich obiegu wokół planetoidy wahają się od ośmiu godzin w przypadku bliższego do około dwudziestu godzin dla dalej położonego[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ (3122) Florence w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- ↑ Close Approaches [online], cneos.jpl.nasa.gov [dostęp 2017-08-26] (ang.).
- ↑ a b Kuligowska: Planetoida Florence ma dwa księżyce. Urania – Postępy Astronomii, 2017-09-03. [dostęp 2017-09-04]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (3122) Florence w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (3122) Florence w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (3122) Florence w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)