Ślina (dopływ Narwi)
 Ślina we wsi Targonie Wielkie, w pobliżu ujścia | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Rzeka | |
| Długość | 39,26 km |
| Powierzchnia zlewni |
359,5 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Mazury |
| Wysokość |
146 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Narew |
| Miejsce |
na północ od Targoni Wielkich |
| Wysokość |
102,7 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Ślina – rzeka, lewobrzeżny dopływ Narwi[2] o długości 39,26 km[3] i powierzchni zlewni 359,5 km².
Rzeka płynie w województwie podlaskim. Jej źródło znajduje się w miejscowości Jabłoń Kościelna. Przepływa przez powiat wysokomazowiecki (gminy Nowe Piekuty, Wysokie Mazowieckie, Sokoły, Kobylin-Borzymy) i białostocki (gmina Zawady). Po wypłynięciu z Jabłoni Kościelnej płynie przez miejscowości Jabłoń-Zarzeckie, Jabłoń-Rykacze, Bujny-Biszewo, [Nowa Ruś], Stara Ruś, Bruszewo, Jamiołki-Piotrowięta, Jamiołki-Godzieby, Leśniewo-Niedźwiedź, Kłoski-Młynowięta, Stypułki-Święchy, Kurzyny, Kobylin-Borzymy, Kobylin-Kruszewo, Milewo Zabielne, Zawady, Łopuchowo i Targonie Wielkie, gdzie uchodzi do Narwi w 270 km jej biegu. Zlewnia leży na terenie Wysoczyzny Wysokomazowieckiej. Na trasie swego biegu rzeka przecina drogę krajową nr 8, drogę krajową nr 64, drogę wojewódzką nr 678 i linię kolejową nr 36.
Ślina jest rzeką nizinną o spokojnym nurcie, płynącą płytką doliną. Szerokość koryta waha się od 1,5 m do 5 metrów, a głębokość od 0,3 m do 1 m. Dno na większości biegu rzeki jest piaszczysto–muliste, zdarzają się również partie żwirowo–kamieniste. Brzeg z rzadka porośnięty drzewami, w otoczeniu przeważają łąki i pastwiska. Rzeka zasilana jest głównie opadami atmosferycznymi oraz dopływami, w mniejszym stopniu wodami gruntowymi. Mała ilość opadów oraz niski poziom wód gruntowych sprawiają, że w górnym biegu przepływ rzeki jest tak mały, że jest ona ciekiem okresowym. Dopływem Śliny jest Rokietnica.
Ślina w dziejach mazowiecko-jaćwieskich
[edytuj | edytuj kod]Przed osiedleniem się Mazowszan nad Śliną mieszkało jaćwieskie plemię Zlinów. Prawdopodobnie rzeka nazywała się także Zlina. Osadnicy mazurscy spolszczyli nazwę do postaci Slina, później również Szlina. Palatalizacja nagłoskowego sl- doprowadziła do współcześnie używanej nazwy Ślina[4]. Od wczesnego średniowiecza rzeka stanowiła umowną granicę między osadnictwem mazowieckim i napływającym ze wschodu osadnictwem, określonym później jako podlaskie.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ślina na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-04].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 289, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Ślina na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Moduł: Obszary dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-04].
- ↑ M. Biolik, Osadnictwo w dorzeczu górnej Narwi a nazwa rzeki Śliny [w:] Narew w dziejach i współczesności Mazowsza i Podlasia, Łomża 2004