punt
Occitan
Etimologia
Del latin punctum « ponchada, ponch, pic », derivat de pŭngĕre « ponchar ».
Prononciacion
/ˈpynt/, /ˈpyn/
França (Bearn) : escotar « punt »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| punt | punts |
| [pyn] | [pyns] |
punt masculin (gascon) (lengadocian) (vivaroaupenc)
- Geom.Porcion de l'espaci ont se crosan doas dreitas.
- Gram.Signe de pontuacion que separa doas frasas.
- Cercle fòrça pichon.
- Accion de ponchar un teissut amb una agulha.
- far un punt
- Cadun dels crosaments de fial en cordura.
- Gra d'una escala de qualificacion.
- Recompensas dins un jòc.
- En cirurgia, sutura, procediment usat per empachar qu'una plaga se torna dobrir.
- Luòc, usat tanben metaforicament.
Variantas dialectalas
Derivats
Parents
Traduccions
Romanch
Etimologia
Del latin pons, pontem.
Prononciacion
Nom comun
punt femenin (puter)
- Pont.