Occitan

Etimologia

D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».

Prononciacion

/mar.ko̞s/, /mar.ko̞s/
/maʀ.ko̞s/, /maʀ.ko̞s/

Sillabas

mar | cas (2)

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
marca	marcas
[mar.ko̞]	[mar.ko̞s]

Forma de nom comun

marca femenin

Plural de marca

Forma de vèrb

marca

Segonda persona del singular del present de l'indicatiu de marcar

Espanhòl

Etimologia

D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».

Prononciacion

Sillabas

mas | ca (2)

Declinason
Singular	Plural
marca	marcas

Forma de nom comun

marcas femenin

Plural de marca

Forma de vèrb

marcas

Segonda persona del singular del present de l'indicatiu de marcar

Portugués

Etimologia

D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».