Leica

Leica
Skipa	1913
Hovudkontor	Wetzlar
Land	Tyskland
Produkt	kamera, optisk instrument, Avstandsmåler, kikkert, speilreflekskamera
Grunnleggjar(ar)	Ernst Leitz senior
Resultat	ukjend
Nettstad	https://www.leica-camera.com

Leica er eit tysk firma som produserer fotoapparat, linser, kikkertar, geværsikte, mikroskop og brilleglass. Firmaet som tidlegare heitte Ernst Leitz Gmbh, er nå delt i tre firma: Leica Camera AG som produserer fotografiapparat, Leica Geosystems AG som produserer utstyr for geologiske undersøkingar, og Leica Microsystems AG som produserer mikroskop. Leica Microsystems AG er eigaren av varemerket Leica og deler ut lisensar til Leica Camera AG og Leica Geosystems.

Historie

Leica I, 1927, 1:3,5

Leica I, 1925, 1:3,5

M Serien

Leica produserte det fyrste praktiske 35 mm-kameraet. Den fyrste prototypen vart bygd av Oscar Barnack hos E. Leitz Optiche Werke i Wetzlar, i 1913. Barnack brukte standard 35 mm kinofilm, men utvida størrelsen av biletet til 24 x 36 mm. Barnack syntes at forholdet 2:3 mellom høgd og breidd var best. Dette gav rom for 36 bilete på kvar film.

Barnacks slagord «Små negativ — store bilete» skulle snart endre fotografiverda.

Konseptet vart vidareutvikla og i 1923 hadde Barnack overtydd sjefen sin Ernst Leitz II om å lage ein prototype-serie på 31 apparat. Kameraet vart ein umiddelbar suksess da det vart introdusert på Germany Spring Fair i Leipzig i 1925 som Leica I (for Leitz Camera). Elmar 50 mm f/3,5 objektivet (utforma med 4 element, påverka av Zeiss Tessar) vart utforma av Dr. Max Berek hos Leitz, og var ein av grunnane til suksessen til kameraet — andre var den kompakte størrelsen og pålitelegheita. Spaltelukkaren hadde eit arbeidsområde frå 1/20 til 1/500 sekund i tillegg til ein Z-posisjon for Zeit (tid).

I 1930 kom Leica I Schraubgewinde med eit utbyttbart objektivsystem basert på 39 mm skruvefatning. I tillegg til normalobjektivet på 50 mm, fanst det eit 35 mm vidvinkelobjektiv og eit 135 mm teleobjektiv.

Leica II kom i 1932 med ein innebygd målsøkjar kopla til fokuseringsmekanismen i objektivet. Denne modellen hadde ein separat målsøkjar (som viser eit nedkutta bilete) og ein avstandsmålar (som viser eit forstørra dobbelt bilete som var rett fokusert når det vart til eitt). I Leica III vart det lagt til lågare lukkerhastigheiter ned til eitt sekund, og IIIa-modellen la til 1/1000 sekund lukkartid. IIIa var den siste modellen laga før Barnack døydde, og derfor den siste som han var fullstendig ansvarleg for. Leitz heldt fram med å vidareutvikle den originale utforminga til 1957. Den siste versjonen, IIIg, inkluderte ein stor søkjar med rammeliner. Den likna på M3-søkjaren, men hadde framleis separat mål- og avstandssøkjar. Alle desse modellane hadde kombinerte funksjonar av sirkulære ratt og firkantvindauge som var estetisk gode, men framstod også som litt masete.

I 1954 lanserte Leitz M3, ein modell med bajonettfeste sett på av mange som eit utformingsmirakel for kombinasjonen av den enkle utsjånaden med funksjonell fleksibilitet. Modellen kombinerte avstandsmålar og søkjar i ein stor, lys søkjar med eit lysare dobbelbilete i midten, og introduserte eit system for parallax compensation (korrigering av avvik mellom det ein ser i søkaren og det som faktisk kjem på filmen). I tillegg så hadde det ein ny gummiert spaltelukkar, som er kjent for å vera påliteleg og er sannsynlegvis den stillaste spaltelukkaren som nokon gong er laga. Denne modellen har vorte vidareutvikla kontinuerleg. (Dei siste versjonane er M7 og MP, som begge har rammer for 28, 35, 50, 75, 90 og 135 mm objektiv som blir viste automatisk når eit nytt objektiv blir montert.) Kvaliteten og enkelheita i utforminga har ikkje vorte endra.

Leica har også produsert ein serie med speglreflekskamera som byrja med Leicaflex, deretter SL og SL2, og R serien frå R3 til R7 som vart laga i samarbeid med Minolta. R8 vart utforma og produsert av Leica. Den nyaste modellen, R9, har ein valfri digital modul. Leica-speglreflekskameraet vart vel motteke. Optikken var svært bra, men Leica var seine til å produsere ein modell med automatisk lysmåling, og laga aldri ein modell med autofokus. Dette og den høge prisen på optikken gjorde dei mindre attraktive for yrkesfotografar.

Leitz var også ansvarleg for fleire optiske oppfinningar. Dei var mellom anna fyrst til å bruke aspherical production lenses (masseproduserte asfæriske linseelement), fyrst til å bruke multicoated lenses (linseelement med fleirlags antirefleksbehandling) og fyrst til å bruke rare earth lenses (linseelement av lantanoide-glas). Frå 30-åra til 50-åra konkurrerte Leica med det tyske Contax-kameraet om å vere det mest avanserte og velbygde kameraet. Leica-objektiv utvikla eit rykte — at fotografi tekne med dei kunne skiljast frå fotografi tekne med andre objektiv. Det har vore mykje kontrovers rundt dette.

Ein del firma bygde modellar bygd på målsøkjarutforminga til Leica. Dette gjeld mellom anna Leotax, Nicca og tidlege Canon modellar i Japan, Kardon i USA, Reid i England og Fed og Zorki i Sovjetunionen.

Svært tidlege eksemplar av Leica-kamera og sjeldant tilbehøyr er svært ettertrakta av kamerasamlarar og kan bli omsette for ekstremt høge prisar. Kamera som ber merke som viser at dei vart leverte til den tyske hæren eller luftforsvaret er svært dyre. Det eksisterer mange kopiar av Leica-kamera, vanlegvis baserte på sovjetiske kamera, med Leica-namnet gravert i topplata. (Sovjetunionen overtok Leitz sitt kameraproduksjonsutstyr som krigsbytte etter andre verdskrigen.)

I 1986 bytte Leitz firmanamnet til Leica på grunn av styrken i merkenamnet. På denne tida flytta Leica fabrikken frå Wetzlar til ein by i nærleiken Solms. I 1996 vart Leica Camera skild frå Leica-gruppa og vart eit aksjeselskap. I 1988 vart Leica-gruppa splitta i 2 uavhengige einingar: Leica Microsystems og Leica Geosystems.

Leica produserer framleis ein serie av dyre optiske produkt av svært høg kvalitet, inklusive kompaktkamera, M-System målsøkjarkamera (direkte avstammingar av det første Leica kameraet), R-systemet spegelreflekskamera, digitale kamera (I samarbeid med Panasonic slik som Leica Digilux 2 / Panasonic DMC-LC1, kikkertar, og spotting scopes.

Leica fotografiapparat

C-kompaktkameraserien

Modell	Produksjonsår	Antal produsert
C1
C2
C3
Minilux
CM

M-rammesøkjarserien

M3 vart introdusert på den tyske utstillinga Foto Kina i 1954 som det fyrste apparatet i M-serien. I ein annonse frå 1956 vart kameraet omtala som ei livslang investering i perfekt fotografering — Utsegna har vist seg å stemme sjølv meir enn femti år etter lanseringa.

Modell	Produksjonsår	Antal produsert
M3	1954–1966	215 944
MP	1956–1957	311
M2	1958–1967	76 349
M1	1959–1964	9 442
M4	1967–1971	47 191
M5	1971–1975	31 400
CL1	1972–
M4-2	1977–1980	17 000
M4-P	1980–1986
M6	1984–2004
M6 TTL	1996–
M7	2002 –
MP

¹ kompaktversjonen av M5

Speglrefleks

Modell	Produksjonsår	Antal produsert
Leicaflex	1964–1968	37 500
Leicaflex SL	1968–1974	70 995
Leicaflex SL2	1974–1976	24 555
R3	1976–1979	43 750
R4	1980–1986	85 665
R4s	1983–1985	19 000
R4s MOD P	1985–1988	6631
R5	1986–	13 576
R6	1988–1992
RE	1990–
R6-2	1992–
R7	1992–
R8	–
R9	–

Bakgrunnsstoff

Commons har multimedium som gjeld: Leica

• Offisiell nettstad