Naar inhoud springen

Yohan Cabaye

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yohan Cabaye
Cabaye voorafgaand aan het EK-duel met Engeland, op 11 juni 2012 in Donetsk, Oekraïne
Cabaye voorafgaand aan het EK-duel met Engeland, op 11 juni 2012 in Donetsk, Oekraïne
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 14 januari 1986
Geboorteplaats Tourcoing, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lengte 175 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2021
Jeugd
1992–1998
1998–2004 		Vlag van Frankrijk US Tourcoing
Vlag van Frankrijk Lille OSC
Senioren
Seizoen Club W (G)
2004–2011
2011–2014
2014–2015
2015–2018
2018–2019
2019–2020 		Vlag van Frankrijk Lille OSC
Vlag van Engeland Newcastle United
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Vlag van Engeland Crystal Palace
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Nasr
Vlag van Frankrijk AS Saint-Étienne 		254(38)
79(17)
39(1)
96(9)
13(1)
15(0)
Interlands
2006–2008
2010–2016 		Vlag van Frankrijk Frankrijk –21
Vlag van Frankrijk Frankrijk 		16(3)
48(4)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Yohan Cabaye (Tourcoing, 14 januari 1986) is een Frans voormalig profvoetballer die doorgaans als middenvelder speelde. Hij kwam tussen 2004 en 2020 onder meer uit voor Lille OSC, Newcastle United, PSG en Crystal Palace. Cabaye was van 2010 tot en met 2016 international in het Frans voetbalelftal, waarvoor hij 48 wedstrijden speelde en daarin vier keer scoorde.

Op 19 februari 2021 maakte Cabaye bekend per direct te stoppen als profvoetballer op de leeftijd van 35 jaar, hij was toen al ruim een halfjaar clubloos na zijn vertrek bij AS Saint-Étienne in juli 2020.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Lille OSC

[bewerken | brontekst bewerken]

Cabaye komt uit de jeugdacademie van Lille OSC. Bij die club tekende de middenvelder in 2004 zijn eerste profcontract, voor de duur van drie seizoenen. In november van dat jaar werd hij voor het eerst bij de eerste selectie gehaald door coach Claude Puel en hij debuteerde op 7 november 2004 tegen FC Istres (0–2 winst).[1] Tijdens zijn eerste seizoen speelde hij zes competitiewedstrijden, maar het jaar erna groeide dat aantal al naar zevenentwintig duels. Zijn eerste professionele doelpunt scoorde Cabaye op 19 november 2005, toen met 3–2 verloren werd van AJ Auxerre.[2] Net na de winterstop kwamen club en speler een nieuwe verbintenis overeen, tot medio 2010.[3]

In de zomer van 2008 vertrok Puel naar Olympique Lyonnais en Rudi Garcia werd zijn opvolger. In diens formatie stond Cabaye op het middenveld met nieuwe aanwinst Florent Balmont en controleur Rio Mavuba. Cabaye speelde als spelmaker achter de drie aanvallers Eden Hazard, Gervinho en Pierre-Alain Frau. Het seizoen 2008/09 leverde tweeëndertig competitieoptredens op (allemaal basisplaatsen). Het seizoen erna speelde hij zesenveertig officiële duels en daarin wist hij vijftien doelpunten te maken, waarvan zeven strafschoppen, en hij gaf nog tien assists. Het seizoen 2010/11 werd een zeer goede voor Lille. De rol van spelmaker ging van Cabaye naar de vleugelaanvallers Hazard en Gervinho. Lille haalde de finale van de Coupe de France 2010/11 en won daarin met 1–0 van Paris Saint-Germain. Cabaye speelde het gehele duel mee.[4] Een week later werd, opnieuw in duel met Paris Saint-Germain, de titel binnengesleept na een 2–2 gelijkspel.[5] Hiermee werd Lille voor het eerst sinds 1954 weer kampioen en won het voor het eerst sinds 1946 de dubbel.[6]

Newcastle United

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2011 verhuisde hij naar het Engelse Newcastle United FC. Garcia vertelde na het laatste competitieduel van Lille, tegen Stade Rennais (3–2 winst) de pers al over het aankomende vertrek: "Yohan vertelde ons - eerst mij, daarna de gehele groep voor het duel - gisteren dat hij gekozen heeft voor Newcastle. Die keuze respecteer ik, al wens ik dat hij zou blijven."[7] Op 10 juni werd de transfer naar Engeland definitief, toen hij voor vijf jaar tekende bij de club.[8] Cabaye omschreef zijn overstap als "fantastisch" en hij vertelde tevens: "Ik heb een geweldige tijd gehad bij Lille, maar de tijd is rijp om mijzelf te meten met de besten en dat kan ik door met voor Newcastle United in de Premier League te spelen."[9]

De Franse middenvelder kreeg bij zijn nieuwe club rugnummer 4, dat vrijgekomen was na het vertrek van Kevin Nolan.[10] maakte zijn debuut voor de club uit Newcastle upon Tyne op 13 augustus 2011, toen met 0–0 gelijkgespeeld werd tegen Arsenal FC.[11] Tijdens de negende speelronde van het seizoen scoorde de Fransman zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe club. Op 22 oktober maakte hij tegen Wigan Athletic FC het enige doelpunt van het duel.[12] Op 21 april, aan het einde van het seizoen, won Newcastle met 3–0 van Stoke City FC en Cabaye was met twee goals en één assist betrokken bij alle drie de doelpunten.[13]

Aan het einde van het jaar 2012 raakte hij geblesseerd aan zijn lies, waardoor hij van november tot januari uit de roulatie zou liggen.[14] Nadat hij tien Premier Leagueduels aan de kant had gestaan, keerde hij op 12 januari 2013 terug in de wedstrijdselectie van Newcastle, tegen Norwich City FC (0–0).[15] Op 2 maart 2013 was Cabaye voor het eerst aanvoerder van Newcastle; toen de reguliere captain, Fabricio Coloccini geblesseerd was, droeg hij de band om zijn arm tijden het duel met Swansea City AFC (1–0 nederlaag).[16] Ook de zes competitiewedstrijden hierna was Cabaye de aanvoerder van de Engelse club.

Op 19 augustus 2013 speelde Newcastle het eerste duel van het seizoen, waarin het met 4–0 van Manchester City FC verloor.[17] Cabaye zat die avond niet in de wedstrijdselectie. Even daarvoor was namelijk een bod van omgerekend circa 12,5 miljoen euro van Arsenal FC afgewezen.[18] Manager Alan Pardew verklaarde dat Cabaye uit de selectie was gehouden, omdat hij te veel afgeleid zou zijn door de aanbieding.[19] De middenvelder weigerde zelf vervolgens te spelen tegen West Ham United FC (0–0) tijdens de tweede speelronde.[20] Vanaf speelronde drie speelde de Fransman echter weer mee bij Newcastle.

Paris Saint-Germain

[bewerken | brontekst bewerken]

Op donderdag 29 januari 2014 maakte Paris Saint-Germain bekend Cabaye overgenomen te hebben van Newcastle United voor circa 25 miljoen euro.[21][22][23] De middenvelder tekende voor drieënhalf jaar in Parijs en kreeg rugnummer 4.[24]

Zijn debuut voor de Parijse club maakte hij op 31 januari; PSG won in eigen huis met 2–0 van Girondins de Bordeaux en Cabaye viel in de tweede helft in voor Javier Pastore.[25] Zijn eerste doelpunt viel in de UEFA Champions League, toen hij op 18 februari doel trof tegen Bayer 04 Leverkusen (0–4 winst).[26] Zijn eerste halve seizoen bij PSG leverde een landskampioenschap op en ook de Coupe de la Ligue werd binnengesleept, na een met 2–1 gewonnen finale tegen Olympique Lyonnais.[27] In het seizoen erna won hij die prijzen opnieuw met PSG en daarnaast ook de Trophée des Champions en de Coupe de France.

Crystal Palace

[bewerken | brontekst bewerken]

Cabaye tekende in juli 2015 een contract tot medio 2018 bij Crystal Palace, de nummer tien van de Premier League in het voorgaande seizoen. Het betaalde circa €14.000.000,- voor hem, een clubrecord.[28] Cabaye maakte op 8 augustus 2015 zijn officiële debuut voor Crystal Palace, tijdens de eerste competitieronde van de Premier League 2015/16. In een die dag met 1–3 gewonnen wedstrijd uit bij Norwich City maakte hij in de negentigste minuut het derde doelpunt voor zijn ploeg.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2004/05 Vlag van Frankrijk Lille OSC Ligue 1 6 0 4 0 4 0 14 0
2005/06 27 1 5 0 5 0 37 1
2006/07 22 3 3 1 8 0 33 4
2007/08 36 7 4 0 — — 40 7
2008/09 32 5 3 1 — — 35 6
2009/10 32 13 2 0 12 2 46 15
2010/11 36 2 6 2 6 0 48 4
2011/12 Vlag van Engeland Newcastle United FC Premier League 34 4 4 1 — — 38 5
2012/13 26 6 0 0 9 0 35 6
2013/14 19 7 1 0 — — 20 7
2013/14 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain Ligue 1 15 0 2 0 4 1 21 1
2014/15 24 1 7 1 5 0 36 2
2015/16 Vlag van Engeland Crystal Palace Premier League 33 5 6 1 — — 39 6
2016/17 32 4 3 0 — — 35 4
2017/18 31 0 3 0 — — 34 0
2018/19 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Nasr VAE Liga 13 1 7 1 — — 20 2
2019/20 Vlag van Frankrijk AS Saint-Étienne Ligue 1 15 0 5 1 1 0 21 1
Totaal 433 59 65 9 54 3 552 71

Bijgewerkt op 1 juli 2020.[29]

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

EK 2012

[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen 2006 en 2008 speelde Cabaye zestien wedstrijden voor Frankrijk –21, waarin hij drie keer scoorde. Zijn debuut voor het Frans voetbalelftal maakte de middenvelder op 11 augustus 2010 in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Noorwegen (2–1 nederlaag). Hij viel in dat duel na 74 minuten in voor collega-debutant Yann M'Vila. De andere debutanten dit duel waren Stéphane Ruffier (AS Monaco), Aly Cissokho (Olympique Lyon), Adil Rami (Lille OSC), Charles N'Zogbia (Wigan Athletic), Guillaume Hoarau (Paris Saint-Germain) en Jérémy Ménez (AS Roma).[30] In september bleef hij onderdeel uitmaken van de selectie voor de EK-kwalificatieduels tegen Wit-Rusland en Bosnië en Herzegovina, maar door een blessure moest hij verstek laten gaan en Blaise Matuidi verving hem.[31]

Hij nam met Les Bleus deel aan het Europees kampioenschap voetbal 2012 in Polen en Oekraïne.[32] Hij debuteerde op een groot toernooi tijdens de openingswedstrijd tegen Engeland (1–1).[33] Later kwam hij ook nog in actie tegen Oekraïne, waartegen hij een doelpunt wist te maken.[34] De ploeg van bondscoach Laurent Blanc werd later in de kwartfinales uitgeschakeld door titelverdediger Spanje: 0–2. Ook tijdens dit duel kwam Cabaye in actie.[35] Zijn toenmalige clubgenoten Tim Krul (Nederland) en Hatem Ben Arfa (eveneens Frankrijk) waren ook actief op dit toernooi.

WK 2014

[bewerken | brontekst bewerken]

Cabaye speelde na het EK mee in zes van de tien WK-kwalificatiewedstrijden. Frankrijk eindigde in de groepsfase achter Spanje en moest zich dus in een tweeluik ontdoen van Oekraïne om het eindtoernooi in Brazilië te kunnen bereiken. Nadat de uitwedstrijd met 2–0 verloren was (zonder Cabaye), speelde hij wel mee in het thuisduel in het Stade de France in Parijs. Dankzij twee goals van Mamadou Sakho en een van Karim Benzema plaatsten de Fransen zich toch voor het eindtoernooi.[36] In de poulefase van het WK 2014 speelde de middenvelder mee tegen Honduras (3–0 winst)[37] en Zwitserland (2–5 winst)[38]. Door deze uitslagen had Frankrijk zich al geplaatst voor de achtste finale; hierdoor kreeg Cabaye tijdens het duel met Ecuador rust. Tegen Nigeria (2–0 winst) speelde hij het gehele duel mee[39] en ook de verloren kwartfinale tegen Duitsland (0–1) leverde speeltijd op.[40] Zijn toenmalige clubgenoten Thiago Silva, Maxwell (beiden Brazilië), Thiago Motta, Salvatore Sirigu, Marco Verratti (allen Italië), Edinson Cavani (Uruguay), Blaise Matuidi, Lucas Digne (beiden eveneens Frankrijk) en Ezequiel Lavezzi (Argentinië) waren ook actief op dit toernooi.

EK 2016

[bewerken | brontekst bewerken]

Na het wereldkampioenschap voetbal 2014 speelde Cabaye met het Frans elftal twee jaar vriendschappelijke interlands. Bondscoach Didier Deschamps nam hem op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[41] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal.

Interlands van Yohan Cabaye voor Vlag van Frankrijk Frankrijk
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Frankrijk Lille OSC
1. 11 augustus 2010 Vlag van Noorwegen Noorwegen – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 1 Vriendschappelijk
2. 9 februari 2011 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 0 Vriendschappelijk
3. 6 juni 2011 Vlag van Oekraïne Oekraïne – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 4 Vriendschappelijk
4. 9 juni 2011 Vlag van Polen Polen – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij Vlag van Engeland Newcastle United
5. 10 augustus 2011 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Chili Vlag van Chili 1 – 1 Vriendschappelijk
6. 6 september 2011 Vlag van Roemenië Roemenië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 Kwalificatie EK 2012
7. 7 oktober 2011 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Albanië Vlag van Albanië 3 – 0 Kwalificatie EK 2012
8. 11 oktober 2011 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 1 – 1 Kwalificatie EK 2012
9. 15 november 2011 Vlag van Frankrijk Frankrijk – België Vlag van België 0 – 0 Vriendschappelijk
10. 29 februari 2012 Vlag van Duitsland Duitsland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vriendschappelijk
11. 27 mei 2012 Vlag van Frankrijk Frankrijk – IJsland Vlag van IJsland 3 – 2 Vriendschappelijk
12. 31 mei 2012 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Servië Vlag van Servië 2 – 0 Vriendschappelijk
13. 5 juni 2012 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Estland Vlag van Estland 4 – 0 Vriendschappelijk
14. 11 juni 2012 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Engeland Vlag van Engeland 1 – 1 EK 2012
15. 15 juni 2012 Vlag van Oekraïne Oekraïne – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 2 EK 2012 Goal 56'
16. 23 juni 2012 Vlag van Spanje Spanje – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 EK 2012
17. 7 september 2012 Vlag van Finland Finland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 1 Kwalificatie WK 2014
18. 11 september 2012 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 3 – 1 Kwalificatie WK 2014
19. 16 oktober 2012 Vlag van Spanje Spanje – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 1 Kwalificatie WK 2014
20. 6 februari 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 2 Vriendschappelijk
21. 26 maart 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Spanje Vlag van Spanje 0 – 1 Kwalificatie WK 2014
22. 5 juni 2013 Vlag van Uruguay Uruguay – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 0 Vriendschappelijk
23. 9 juni 2013 Vlag van Brazilië Brazilië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 3 – 0 Vriendschappelijk
24. 11 oktober 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Australië Vlag van Australië 6 – 0 Vriendschappelijk Goal 29'
25. 15 oktober 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Finland Vlag van Finland 3 – 0 Kwalificatie WK 2014
26. 19 november 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Oekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 0 Kwalificatie WK 2014
Als speler bij Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
27. 5 maart 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk - Nederland Vlag van Nederland 2 – 0 Vriendschappelijk
28. 27 mei 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk - Noorwegen Vlag van Noorwegen 4 – 0 Vriendschappelijk
29. 1 juni 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk - Paraguay Vlag van Paraguay 1 – 1 Vriendschappelijk
30. 8 juni 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Jamaica Vlag van Jamaica 8 – 0 Vriendschappelijk Goal 17'
31. 15 juni 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 0 – 3 WK 2014
32. 20 juni 2014 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 5 – 2 WK 2014
33. 30 juni 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Nigeria Vlag van Nigeria 0 – 2 WK 2014
34. 4 juli 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Duitsland Vlag van Duitsland 0 – 1 WK 2014
35. 4 september 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Spanje Vlag van Spanje 1 – 0 Vriendschappelijk
36. 7 september 2014 Vlag van Servië Servië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 1 Vriendschappelijk
37. 11 oktober 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Portugal Vlag van Portugal 2 – 1 Vriendschappelijk
38. 14 oktober 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Albanië Vlag van Albanië 1 – 1 Vriendschappelijk
39. 7 juni 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – België Vlag van België 3 – 4 Vriendschappelijk
Als speler bij Vlag van Engeland Crystal Palace
40. 4 september 2015 Vlag van Portugal Portugal – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 1 Vriendschappelijk
41. 8 oktober 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Armenië Vlag van Armenië 4 – 0 Vriendschappelijk Goal 55'
42. 11 oktober 2015 Vlag van Denemarken Denemarken – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vriendschappelijk
43. 13 november 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 0 Vriendschappelijk
44. 17 november 2015 Vlag van Engeland Engeland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 Vriendschappelijk
45. 30 mei 2016 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Kameroen Vlag van Kameroen 3 – 2 Vriendschappelijk
46. 4 juni 2016 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Schotland Vlag van Schotland 3 – 0 Vriendschappelijk
47. 19 juni 2016 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 EK 2016
48. 7 juli 2016 Vlag van Duitsland Duitsland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 2 EK 2016

Bijgewerkt op 11 juli 2016.[42]

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk Lille OSC
Kampioen Ligue 1 1x 2010/11
Coupe de France 1x 2010/11
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Kampioen Ligue 1 2x 2013/14, 2014/15
Coupe de France 1x 2014/15
Coupe de la Ligue 2x 2013/14, 2014/15
Vlag van Frankrijk Frankrijk -19
Europees kampioen -19 1x 2005

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Wedstrijdverslag FC Istres - Lille OSC bij Transfermarkt
  2. ↑ Wedstrijdverslag AJ Auxerre - Lille OSC bij Transfermarkt
  3. ↑ (en) Cabaye commits to Lille future UEFA, 27 januari 2006
  4. ↑ Wedstrijdverslag Lille OSC - Paris Saint-Germain bij Transfermarkt
  5. ↑ Wedstrijdverslag Paris Saint-Germain - Lille OSC bij Transfermarkt
  6. ↑ (fr) Champions! L'Équipe, 22 mei 2011
  7. ↑ (en) Lille midfielder Cabaye confirms his imminent move to Newcastle Daily Mail, 30 mei 2011
  8. ↑ (en) Hello Cabaye! Newcastle United, 10 juni 2011
  9. ↑ (en) Cabaye signs on at St. James' Newcastle United, 10 juni 2011
  10. ↑ (en) Can Cabaye live up to Nolans legacy? Football Speak, 18 augustus 2011
  11. ↑ Wedstrijdverslag Newcastle United - Arsenal bij Transfermarkt
  12. ↑ Wedstrijdverslag Newcastle United - Wigan Athletic bij Transfermarkt
  13. ↑ Wedstrijdverslag Newcastle United - Stoke City bij Transfermarkt
  14. ↑ (en) Cabaye set for groin surgery with Newcastle star sidelined until January Daily Mail, 21 november 2012
  15. ↑ Wedstrijdverslag Norwich City - Newcastle United bij Transfermarkt
  16. ↑ Wedstrijdverslag Swansea City - Newcastle United bij Transfermarkt
  17. ↑ Wedstrijdverslag Manchester City - Newcastle United bij Transfermarkt
  18. ↑ (en) Yohan Cabaye: Arsenal in £10m bid to sign Newcastle midfielder BBC, 19 augustus 2013
  19. ↑ (en) Alan Pardew confirms Arsenal bid for Newcastle's Yohan Cabaye not acceptable Sky Sports, 20 augustus 2013
  20. ↑ (en) Yohan Cabaye refuses to play for Newcastle after Arsenal bid BBC, 24 augustus 2013
  21. ↑ (en) Cabaye joins Paris Saint-Germain from Newcastle Goal, 29 januari 2014
  22. ↑ (en) Yohan Cabaye joins Paris until june 2017 Paris Saint-Germain, 29 januari 2014
  23. ↑ Profiel Cabaye bij Transfermarkt
  24. ↑ (fr) Yohan Cabaye en chiffres Paris Saint-Germain, 30 januari 2014
  25. ↑ Wedstrijdverslag Paris Saint-Germain - Girondins de Bordeaux bij Transfermarkt
  26. ↑ Wedstrijdverslag Bayer Leverkusen - Paris Saint-Germain bij Transfermarkt
  27. ↑ Wedstrijdverslag Paris Saint-Germain - Olympique Lyon bij Transfermarkt
  28. ↑ Yohan Cabaye: Crystal Palace sign French midfielder from PSG BBC, 10 juli 2015
  29. ↑ Profiel Cabaye bij Soccerway
  30. ↑ Wedstrijdverslag Noorwegen - Frankrijk bij European Football
  31. ↑ (fr) Equipe de France: Cabaye forfait, Matuidi en renfort RTL, 1 september 2010
  32. ↑ Blanc heeft geen ruimte voor lievelingetje in Franse EK-selectie Voetbalzone, 29 mei 2012
  33. ↑ Wedstrijdverslag Engeland - Frankrijk bij European Football
  34. ↑ Wedstrijdverslag Oekraïne - Frankrijk bij European Football
  35. ↑ Wedstrijdverslag Frankrijk - Spanje bij European Football
  36. ↑ Wedstrijdverslag Frankrijk - Oekraïne bij European Football
  37. ↑ Wedstrijdverslag Frankrijk - Honduras bij European Football
  38. ↑ Wedstrijdverslag Zwitserland - Frankrijk bij European Football
  39. ↑ Wedstrijdverslag Frankrijk - Nigeria bij European Football
  40. ↑ Wedstrijdverslag Frankrijk - Duitsland bij European Football
  41. ↑ (fr) Dernière Sélection op de website van de Franse voetbalbond
  42. ↑ Profiel Cabaye bij European Football
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yohan_Cabaye&oldid=61743755"