Go-Uda
| Go-Uda | ||||
|---|---|---|---|---|
| 17 december 1267 - 16 juli 1324 | ||||
| ||||
| 91e keizer van Japan | ||||
| Periode | 1274 – 1287 | |||
| Voorganger | Kameyama | |||
| Opvolger | Fushimi | |||
| Vader | Keizer Kameyama | |||
| ||||
Keizer Go-Uda (後宇多天皇, Go-Uda-tennō, 17 december 1267 - 16 juli 1324) was de 91e keizer van Japan, volgens de traditionele opvolgingsvolgorde.[1] Hij regeerde van 6 maart 1274 tot 27 november 1287.[2]
Genealogie
[bewerken | brontekst bewerken]Go-Uda was vernoemd naar de voormalige keizer Uda. Het voorvoegsel go- (後), kan worden vertaald als “later” of “tweede”, waardoor zijn naam vrij vertaald “Uda de tweede” betekent.[3] Zijn persoonlijke naam (imina) was Yohito-shinnō (世仁親王).[4].
Go-Uda was de tweede zoon van keizer Kameyama. Beiden waren afstammelingen van de Daikakujifamilie.
Go-Uda had zelf drie keizerinnen en hofdames. Onder zijn kinderen waren de latere keizers Go-Daigo en Go-Nijo.
Leven
[bewerken | brontekst bewerken]Go-Uda werd in 1268 benoemd tot kroonprins. In 1274 volgde hij zijn vader op, die vanaf dat moment verder regeerde als Insei-keizer.
In 1287 werd Go-Uda door het Kamakura-shogunaat gedwongen tot aftreden. Dit op aandringen van voormalig keizer Go-Fukakusa, die het niet kon hebben dat niet zijn nakomeling maar die van zijn jongere broer de troon bezat. Dit voorval versterkte de strijd om de troon tussen de imyōin-tō (de familietak van Go-Fukakusa) en de Daikakuji-tō. Go-Uda had niets meer te vertellen tijdens de regeerperiode van keizer Fushimi, maar werd zelf Insei-keizer toen zijn eigen zoon, Go-Daigo, op de troon kwam.
Go-Uda stierf in 1324 op 58-jarige leeftijd.[5] Zijn mausoleum staat in Rengebuji no misasagi (蓮華峯寺陵) in Ukyō-ku, Kioto.[6].
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887.
- Reed, Edward James. (1880). Japan: its history, traditions, and religions: With the narrative of a visit in 1879, Volume 1. London: J. Murray. OCLC 1309476.
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691.
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842.
- ↑ Japanse hof: 後宇多天皇 (91)
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 262-268; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 233-237.
- ↑ Reed, Edward James. (1880). Japan: its history, traditions, and religions, Vol. 1, p. 112 n*.
- ↑ Titsingh, p. 262; Varley, p. 233.
- ↑ Varley, p. 237.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 422.
· 
· 