Naar inhoud springen

Ceratogaulus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ceratogaulus
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Plioceen (~ 5,1 - 4,8 Ma)
Ceratogaulus
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Superorde:Euarchontoglires
Orde:Rodentia
Familie:Mylagaulidae
Onderfamilie:Mylagaulinae
Geslacht
Ceratogaulus
Matthew, 1902
  • C. anecdotusKorth 2000
  • C. hatcheriGidley 1907
  • C. minorHibbard & Phillis 1945
  • C. rhinocerusMatthew 1902
Ceratogaulus
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Ceratogaulus op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Ceratogaulus[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven zoogdieren dat voorkwam in het Plioceen. Dit dier had voorheen de naam Epigaulus, maar deze naam wordt niet meer gebruikt.

Dit dertig centimeter lange knaagdier had op zijn kop, vlak voor de ogen, een stel hoorns op zijn snuit, waarvan de functie onduidelijk is. Waarschijnlijk werden de hoorns gebruikt als verdedigingswapen of om vrouwtjes te imponeren, misschien zelfs om te vechten. Het is waarschijnlijker dat ze werden gebruikt bij het graven. Niet alle gevonden fossielen waren met hoorns bezet, dus wordt verondersteld, dat hoornloze dieren waarschijnlijk vrouwtjes waren. Ceratogaulus was het enige knaagdier met zulke hoorns.

Aan zijn poten had het krachtige, zijdelings afgeplatte klauwen, die waren aangepast om te graven. Waarschijnlijk leefde het dier in ondergrondse holen. Deze theorie wordt ondersteund door de kleine ogen, die een beperkt zicht hadden.

Dit herbivore dier leefde in bossen. Toen deze verdwenen en de graslanden zich uitstrekten, was hun lot bezegeld en stierven ze uit.

Resten van dit dier werden gevonden in Noord-Amerika, in het Great Basin.