քույր

Հայերեն

«քույր» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

• ՄՀԱ՝ [kʰujɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ քոյր

վանկեր՝ քույր 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *suésōr- «քույր» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն svásar-, ավեստերեն xvanhar-, միջին պարսկերեն xvāhar, լատիներեն soror «քույր»։

Գոյական

1. աղջիկը (կամ աղջիկներից յուրաքանչյուրը) իր ծնողների մյուս երեխաների համար
2. բժշկական անձնակազմին պատկանող կին (աղջիկ) բժշկական հիմնարկներում
3. ընդհանուր շահերով, ձգտումներով, գործունեությամբ և այլն միավորված կանացից յուրաքանչյորը մյուսների նկատմամաբ ◆ Հայոց դրոշի տակ միավորված քույրերը իրենց կրած չարչարանքներով հետ չէին մնում տղամարկանցից։ (փխբ․)
4. մեկին հարազատ, հոգեպես մերձավոր սիրելի կին, աղջիկ ◆ Դու միշտ նոր ես, ու հզոր ես, ու բոսոր ես, քաղցր քույր: Եղիշե Չարենց (փխբ․)
5. որևէ բանի շատ մերձավոր, մոտ, անբաժան բան ◆ Հույսը, վշտերի քույրն հավատարիմ։ (Ա. Պուշկին) (փխբ․)
6. մտերմական հարգական բառ, որովդիմում են ծանոթ կնոջը ◆ Մարդկանց խոսքերին դու մի հավատա, քույր Շուշանիկ։ Ստեփան Զորյան (փխբ․)
7. կուսանաց վանքի կույս, միանձնուհի

Հոմանիշներ

1. քույրիկ, քիքիր, քուի (բրբ․), ողջումաքիր (խորթ) (բրբ․)
2. փոքր մայր(խոսք),
3. բուժքույր (բժշկ․), գթության քույր

Արտահայտություններ

քույր լեզուներ - ցեղակից լեզուներ (լեզվբ․) (հնց․)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։