Jump to content

սալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սալ

վանկեր՝ սալ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *kəlā-` *kei- «սրել» արմատից՝ հատուկ իմաստային զարգացմամբ. ունի հնդկա-գերմանա-հայկական տարածում. հմմտ. հին հնդկերեն çilā «քար, ժայռ», հին իսլանդերեն hallr «քար»։ <հուն․ plinthos

Գոյական

  1. հարթ մակերեսով մեծ տափակ քար ◆ Սալ ու գետին ոտներով պիրկ՝ պինդ դոփեցին։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. սալի ձև ունեցող (տափակ ու քառակուսի կամ քառանկյունի) մետաղյա՝ տախտակյա և այլ կտոր
  3. մետաղը կռանելու զնդան ◆ Զարկեցեք, դարբիններ, կռանը սալին: Հովհաննես Հովհաննիսյան
  4. (կզմխս․) միջին ականջի չորս լսողական ոսկրիկներից մեկը
  5. (մեխ․) մարմին, որը սահմանափակված է երկու այնպիսի հարթություններով, որոնց հեռավորությունը զգալիորեն ավելի փոքր է, քան մյուս երկուսինը
  6. (մեխ․) եռաչափ մարմին, որի չափումներից մեկն զգալիորեն փոքր է մյուս երկուսի չափումներից
  7. (շին․) զանազան նյութերից պատրաստված սալաձև թերթ՝ տախտակ, որ օգտագործվում է պատեր շարելու՝ սալարկելու և այլնի համար
  8. (շին․) հավաքովի շինարարության մեջ պատի մաս, միջնորմ և այլն
  9. (բրբ․) հատակը ողորկած սալի նման միակտուր քարի մեջ փորված հնձան
  10. վեգի մեջքի կողմը
  11. (ճրտրպ․) (շին․) ճարտարապետական սալ՝ խարսխի, սյան կամ պատվանդանի ստորին մասում դրվող և վերին ծանրությունը ստորին մասերին բաշխող զուգահեռանիստ, որ հաճախ նաև «բարձր» է անվանվում
  12. (երկրբ․) պլատֆորմի սահմաններում երկրակեղևի տեղամաս, որտեղ ծալքավոր հիմքը համեմատաբար խորասուզված է և ծածկված հորիզոնական տեղադրված կամ թույլ տեղախախտված նստվածքային ապարների ստվարաշերտերով

Ածական

  1. սալի ձև ունեցող ◆ Սալ քարեր։ ◆ Ու ձին առան ձեռից ու տեղ տվին սալ քարի վրա։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. տափաքար, սալաքար, տափսալ (հզվդ․), սալքար
  2. զնդան, դարբնասալ
  3. (գվռ․) գզիր, սուտ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. սալ քար - միակտուր հարթ մեծ քար

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։