Արվեստների և արհեստների թանգարան (Փարիզ)

Արվեստների և արհեստների թանգարան
Տեսակ	գիտության թանգարան, տեխնոլոգիայի թանգարան, ավտոմոբիլային թանգարան և համալսարանական թանգարան
Երկիր	Ֆրանսիա
Տեղագրություն	Փարիզի 3-րդ շրջան
Վայր	St-Martin-des-Champs Priory?
Պատկանում է	Conservatoire national des Arts et Métiers?
Հասցե	rue Saint-Martin? (270-292), rue du Vertbois? (31-55), rue Vaucanson? և rue Réaumur?
Հիմնադրվել է	1794
Այցելուներ	220 340 մարդ (2019)
Կայք	arts-et-metiers.net(ֆր.)

Արվեստների և արհեստների թանգարան (ֆր.՝ Musée des arts et métiers), Եվրոպայի ամենահին տեխնիկական թանգարանը։ Գտնվում է Փարիզի երրորդ շրջանում՝ Ռեոմյուր թաղամասում, Սենտ-Մարտեն-դե-Շանի նախկին եկեղեցու շենքում։

Թանգարանի պատմություն

Սենտ-Մարտեն-դե-Շան (ֆր.՝ Saint-Martin-des-Champs) եկեղեցին կառուցվել է մերովինգների դարաշրջանի հին եկեղեցու տեղում։ Լեգենդն ասում է, որ այս եկեղեցին ավերվել է նորմանների ներխուժումների ժամանակ։ Դրա ճշգրիտ հաստատումը չկա, բայց հուսալիորեն հայտնի է, որ 11-րդ դարի կեսերին Հենրի I-ը հրամայեց վերակառուցել «երկրորդ եկեղեցին» այս վայրում։ Կառուցվել է 1059-1060 թվականներին ՝ եկեղեցին անցել է 1076 թվականին՝ Կլունի կարգի կառավարությանը։

Աբբայությունը գոյություն ուներ մինչև Ֆրանսիական հեղափոխությունը։ 1794 թվականին աբբատ Հենրի Գրեգուարը Ազգային կոնվենտին առաջարկում է արվեստների և արհեստների կոնսերվատորիա ստեղծել, որի նպատակը կլինի «ուսումնասիրել և պահպանել մեքենաներն ու գործիքները, գծագրերը և մոդելները, գրքերը և առկա բոլոր արվեստների և արհեստների տարբեր փաստաթղթերը»։ Կոնվենտի հաստատած Կոնսերվատորիան անմիջապես դառնում է հեղափոխության ընթացքում առգրավված շատ մասնավոր տեխնիկական հավաքածուների նոր սեփականատերը։ Նոր թանգարանի համար տարածքի երկար որոնումներից հետո, 1798 թվականին Սենտ-Մարտեն-դե-Շանի եկեղեցու տարածքը հատկացրեցին Կոնսերվատորիայի հավաքածուին։

Հեղափոխության ժամանակ վնասված եկեղեցու շենքը պահանջում էր զգալի վերանորոգում (այս վերանորոգման մի մասը նկարագրված է Լև Տոլստոյի պարզեցված ձևով իր «Առաջին ընթերցմամբ ռուսերեն գիրքը» ստեղծագործությունում, իսկ ավելի մանրամասն ՝ Յակով Պերելմանի «Ֆիզիկա ամեն քայլափոխի» գրքում), և թանգարանը միայն 1802 թվականին լայն բացում է դռները հանրության առջև։ Թանգարանի հենց սկզբնավորումից ինտերակտիվությունը դառնում է դրա սկզբունքներից մեկը. Թանգարանի աշխատակիցները ոչ միայն ցույց են տալիս, այլև այցելուներին բացատրում են, թե ինչպես են գործում թանգարանում ցուցադրված մեխանիզմները։ Միևնույն ժամանակ, բացվում է նույնանուն ուսումնական հաստատություն, որի դասախոսները դասախոսություններ են տալիս տեխնոլոգիայի և տեխնոլոգիաների տարբեր բնագավառների վերաբերյալ, իսկ ունկնդիրները հնարավորություն են ունենում գործնականում կիրառել ստացված գիտելիքները թանգարանում ցուցադրված մեքենաների վրա։ CNAM ինստիտուտը գուրծում է առ այսօր ՝ հանդիսանալով Ֆրանսիայի ամենահեղինակավոր կրթական հաստատություններից մեկը և ամենատարածված ուսումնական հաստատությունը ուսանողների համար, որոնք համատեղում են ուսումը աշխատանքի հետ (երեկոյան և հեռակա դասընթացներ)։ Դրա մասնաճյուղերը բաց են Ֆրանսիայի շատ քաղաքներում։

1830 թվականին տեխնիկական հեղափոխության ազդեցության տակ, կոնսերվատորիան բարեփոխվեց։ Թանգարանից հանվում են գյուղատնտեսական և հյուսելու մեքենաների հավաքածուները՝ դրանք փոխարինելով ավելի ժամանակակից մեքենաների մոդելներով և գծագրերով․ շոգեմեքենա, դարբնոց, թիթեղագործության, շաքարի արտադրության Ռադա մեքենաներ և այլն։

20-րդ դարը թանգարանին տվել է շատ նոր թեմաներ՝ մեքենայից մինչև տիեզերքի նվաճում։ 1990-ական թվականներին ամբողջությամբ վերակառուցվել է թանգարանի սահմանված ձևավորումը, ինչը հնարավորություն է տվել օրգանականորեն ինտեգրել այդ թեմաները արդեն իսկ հարուստ թանգարանային հավաքածուի մեջ։

Արտադրական վնասվածքների կանխարգելման թանգարան

1904 թվականի սեպտեմբերի 24-ին CNAM-ում բացվում է արդյունաբերական վնասվածքների կանխարգելման թանգարան (ֆր.՝ Musée de la prévention des accidents du travail et d’hygiène industrielle), որը գոյություն ունի մինչև հիմա։

Թանգարանը հանրաճանաչ մշակույթում

Թանգարանում սկսվում և ավարտվում է Ումբերտո Էկոյի «Ֆուկոյի ճոճանակ» վեպի պատմությունը։

Մշտական հավաքածու

Թանգարանի հավաքածուն բաժանվում է 7 մասի․

Գիտական և չափիչ գործիքներ
Նյութեր
Շինարարություն
Հանգույցներ
Էներգիա
Մեխանիկա
Տրանսպորտ

Թանգարանի բաժիններից յուրաքանչյուրը կազմակերպվում է ժամանակագրական կարգով։

Գիտական և չափիչ գործիքներ

Առաջին չափիչ գործիքները հայտնվել են նախապատմական ժամանակաշրջանում. Հին ժամանակներից ի վեր մարդը ջանում էր հնարավորինս ճշգրիտ որոշել օրը և գիշերը, չափել հեռավորությունն ու քաշը։

Վերածննդի շրջանում մարդու ինքնասիրությունները մեծանում են. մեր մոլորակը հետազոտելու ընթացքում նա փորձում է որոշել իր իսկ գտնվելու վայրը։ Գիտնականները ստեղծում են նոր չափիչ մեխանիզմներ՝ հաշվարկող մեքենաներ։ Գործիքների մեծ մասը պատրաստում են ժամագործները կամ ոսկերիչները, ինչը նրանցից շատերին բարձրացնում է արվեստի գործերի աստիճանի։

18-րդ դարում գիտությունը աշխարհիկ սրահների հրավիրված հյուրն էր։ Մեխանիկա, օպտիկա, հիդրավլիկա, էլեկտրականություն - ֆիզիկայի օրենքների վիզուալ ցուցադրությունները տարածված են հանրության շրջանում։ Միևնույն ժամանակ, գործիքների աճող ճշգրտությունը թույլ է տալիս ստեղծել առաջին գիտական լաբորատորիաներ (առավել հայտնի է Լավուազիեի լաբորատորիան), դրանով իսկ նշելով գիտության զարգացման նոր փուլ `ավելի մասնագիտացված, ավելի խիստ։

Հաշվարկները պարզեցնելու համար՝ լինի դա առևտրային, գիտական կամ վարչական, ներառվում է տաղաչափական տասնորդական համակարգը։

Մանրադիտակ Մանի, արտադրված դուքս Քոլնի համար, 1750-ական թվականներ
	1751-1754 թվականներին մասնագետ Ալեքսիս Մանին (ֆր.՝ Alexis Magny) ստեղծեց 8 այն ժամանակ հանրաճանաչ մակերեսային մանրադիտակներ։ Հաշվի առնելով գործիքի օգտագործումը ՝ դրա արտաքին տեսքին տրվել է նույնքան ուշադրություն, որքան մանրադիտակի օպտիկական մասի ստեղծմանը՝ բրոնզե զարդարանքները վստահվել են քանդակագործ Կաֆիերին (ֆր.՝ Caffieri)։ Այս մանրադիտակներից մեկը (ցուցադրված է) նախատեսված էր դուքս Քոլնի (ֆր.՝ duc de Chaulnes, 1712—1777) համար, որը Փարիզում ուներ հայտնի ֆիզիկական սրահ։ Հեղափոխական այդ ժամանակաշրջանը առարկայական սեղանի և ակնապակու նուրբ մանիպուլյացիայի համար միկրո պտուտակների ստեղծումն էր։ Այս պահին գոյություն ունեցող մանրադիտակների մոդելները կարելի է բաժանել երեք կատեգորիայի. բազմաբնույթ մանրադիտակներ, որոնք հայտնվել են 16-րդ դարավերջին՝ որպես առաջին աստղադիտակների տրամաբանական շարունակություն, մեկ ոսպնյակով մանրադիտակներ, ինչպես Մանիի մանրադիտակները։ Այս մանրադիտակների գյուտը 17-րդ դարում լրջորեն առաջ է մղել մարդկությունը՝ հասկանալու կենդանի օրգանիզմների կառուցվածքը, արեգակնային մանրադիտակներ, որոնք հիմնականում օգտագործվել են 18-րդ դարի ֆիզիկական սրահներում, ինչը հնարավորություն է տվել նախագծել պատի վրա առարկաների ընդլայնված պատկերները, որոնք անզեն աչքով անտեսանելի են․ լվի թաթեր, փոշի և այլն։

19-րդ դարի երկրորդ կեսին գիտական և չափիչ գործիքների մշակում տեղի ունեցավ երկու ուղղությամբ։ Մի կողմից, փորձնական գիտությունը ծագում է 18-րդ դարի ֆիզիկական սրահներից, ինչը հնարավորություն է տալիս վերլուծել, վերարտադրել և հասկանալ բազմաթիվ բնական երևույթների բնույթը։ Մյուս կողմից, նոր գործիքները շատ արագ փոխարինում են ձեռքով աշխատանքը, որտեղ հնարավոր է `հաշվարկող մեքենաներ և չափիչ մեքենաներ ամբողջությամբ փոխում են ապահովագրական ընկերությունների, գործարանների և արտադրամասերիանների աշխատելու եղանակը։

Լեոն Բոլեի հաշվիչ մեքենա, 1889 թվական
Պասկալի հաշվիչ մեքենայի ստեղծումից երկուս ու կես դար անց Լեոն Բոլլեն (ֆր.՝ Léon Bollée, 1870—1913) ստեղծում է իր սեփական հաշվիչ մեքենան (նկարում)։ Լեոնի հայրը, զանգերի ձուլորդ վարպետից պահանջվում էր կատարել ներդաշնակության շատ բարդ հաշվարկներ, ուստի նրա համար հաշվիչ սարքը նախատեսված էր բազմապատկելու համար։ Նույն թվականին գյուտը ստացավ Համաշխարհային ցուցահանդեսի ոսկե մեդալը։ Մեքենայի շահագործման սկզբունքը կայանում է բազմապատկման աղյուսակի ֆիզիկական իրականացման մեջ `ուղղանկյուն թիթեղ ձողերով, յուրաքանչյուր ձողի երկարությունը համապատասխանում է երկու թվերի արտադրյալին։ Հաշվարկման արագությունն անհասկանալի էր այդ դարաշրջանի համար `250 բազմապատկում, 120 արմատատակ արտահայտության դուր բերում կամ 100 բաժանում մեկ ժամվա ընթացքում։

XX դար - մարդը ընդլայնում է գիտության գիտելիքների սահմանները ինչպես անսահման փոքր, այնպես էլ անսահման մեծ։ Նոր գործիքները թույլ են տալիս կատարել նոր բացահայտումներ։

Անցյալի հետազոտությունից հիմնական տարբերությունը ուղղակի դիտարկման սկզբունքի մերժումն է։ Աստղագետը կարող է լսել մեծ պայթյունի արձագանքը, որը սկիզբ է դնում մեր տիեզերքին։ Կենսաբանը օգտագործում է էլեկտրոնային մանրադիտակներ `փորձելու համար հասկանալ կենդանի նյութի կառուցվածքը մինչև ատոմային մակարդակ։ Օպտիկան և մեխանիկան աստիճանաբար փոխարինվում են էլեկտրոնիկայով։

Էլեկտրոնային մանրադիտակ և գերհամակարգիչ
	1973 թվականին Ֆրանսիայի բժշկական հետազոտությունների ինստիտուտի (ֆր.՝ INSERM) կողմից ձեռք բերված էլեկտրոնային մանրադիտակը (պատկերված ձախ կողմում) օգտագործվել է մարդու մարմնում քաղցկեղի, առողջ և պաթոգեն բջիջների ուսումնասիրության համար։ Օպտիկական մանրադիտակից անցումը էլեկտրոնայինին մի քանի անգամ ավելացրեց գործիքի թույլատրելի ունկությունները։ Սա թույլ տվեց զարգացնել բժշկությունը (ՄԻԱՎ վարակի նույնականացումը), մետալուրգիան (պլաստիկ դեֆորմացիայի մեխանիզմը) և ժամանակակից գիտության այլ ոլորտները։ Ստեղծվել է 1985 թվականին, Cray-2 գերհամակարգիչը (պատկերված է աջ կողմում) հիմնականում օգտագործվել է օդերևութաբանական հաշվարկների համար։ Միևնույն ժամանակ, այս շարքի համակարգիչները հնարավորություն են տվել առաջ տանել հիդրոդինամիկայի, օվկիանոգրաֆիայի և այլ առաջադրանքների ուսումնասիրության մեջ, որոնք պահանջում են մեծ հաշվարկային ուժ։ Մեքենայի վեկտորային ճարտարապետությունը հնարավորություն տվեց հասնել այդ ժամանակաշրջանի աննախադեպ հաշվարկային հզորության `243 ՄՀց։ Համակարգիչը սառեցնելու համար դրա տախտակները ամբողջովին տեղադրված էին հովացուցիչի մեջ։

Նյութեր

Մարդու կողմից օգտագործված նյութերը փոխվել են քաղաքակրթության զարգացման հետ։ Ոչ միայն հասարակության մեջ գերակշռող ճաշակի փոփոխությունների, այլև համապատասխան տեխնոլոգիաների զարգացման շնորհիվ։ Արհեստագործների ինտուիցիայից և նախնիների փորձից, մարդն աստիճանաբար տեղափոխվեց նյութերի արտադրության փուլերի ֆիզիկական և քիմիական վերլուծություն։

Հին ռեժիմի օրոք արհեստավորները միավորվեցին այն կորպորացիաներում, որոնց վերահսկողությունը նպաստում էր արտադրության որակի և ստանդարտացմանը։ Տարբեր արհեստների անհրաժեշտությունը պայմանավորում էր արհեստանոցների գտնվելու վայրը. Վարպետության ապակեպլաստներն ու սալիկների արտադրողները, որոնց արտադրության համար մեծ էներգիա էր պետք, անտառներում կառուցեցին իրենց արհեստանոցները; ձուլարանագործները, որոնք դոմնային վառարանների հայտնաբերմամբ սկսեցին հալել ավելի բարձրորակ չուգուն` ածուխի պաշարներից ոչ հեռու, դարբինները գետերի այն երկայնքով, որտեղ հոսող ջրի էներգիան կարող էր օգտագործվել ճախարակների և մուրճերի շարժման համար. տեքստիլ արտադրությունը բաժանվեց գյուղի միջև, որտեղ արտադրվում էին կոպիտ գործվածքներ, և այն քաղաքի միջև, որը վերամշակում էր բուրդ, մետաքս և այլն։

18-րդ դարի տեխնոլոգիական առաջընթացը արտադրության վերակառուցումն էր։ Շոգեմեքենա ստեղծելու շնորհիվ նոր թափթփոցները թույլ են տալիս ավելի արագ և որակյալ հյուսել։ Քոքս ածուխի օգտագործումը բարելավել է չուգունի որակը։

19-րդ դարում հայտնվում են նոր նյութեր՝ ալյումին, պլաստիկ, պողպատե և ապակու նոր տեսակներ։ Նոր ներկերն ու գործվածքները (հիմնականում արհեստական մետաքս) վերափոխում են մանածագործական արտադրությունը։

XX դարի երկրորդ կեսը բերում է արմատապես նոր մոտեցում. եթե նախկինում մարդը ընտրում էր բնական նյութերից ամենահարմարը, ապա այժմ նա կարող է ուղղակիորեն ստեղծել իրեն անհրաժեշտ նյութը ՝ ելնելով պահանջվող հատկանիշներից։

Անընդհատ ձուլման մեքենա, 1984 թվական
	Մինչև 1960-1970 թվականները գլանված թերթի արտադրությունը տեղի է ունեցել երեք փուլով. ձույլը պողպատին լցնել, ձոյլը պողպատասալի մեջ կտրել, պողպատասալերի գրտնակումը թերթավոր երկաթի մեջ։ Ժամանակակից ձուլման մեքենաները խուսափում են առաջին փուլից` կամայական երկարության սալեր գցելով, դրանով իսկ զգալիորեն նվազեցնելով արտադրության համար պահանջվող ժամանակը և էներգիան։ Թանգարանում ցուցադրվում են նաև ապագայի ձուլման մեքենաների նախատիպեր, որոնք, հնարավոր է, հնարավորություն կտան վերացնել երկրորդ փուլը `պողպատը ուղղակիորեն թերթերում գցելով։

Շինարարություն

Բազմաշերեփ էքսկավատոր Քուվրյո, 1870 թվական
	Ալֆոնս Քուվրյոն (ֆր.՝ Alphonse Couvreux) իր կարիերան սկսում է 1840-ական թվականներին երկաթուղիների գցելով։ 1860 թվականին նա արտոնագրում է իր բազմաշերեփ էքսկավատորի առաջին տարբերակը։ Հետագա տարիներին գյուտարարը անընդհատ կատարելագործում էր իր սարքը, իսկ 1863 թվականին նրան վստահվեց Սուեզի ջրանցքը փորելու համար էքսկավատորի մշակումը։ Էքսկավատորի հիմնական մասը նետն է՝ փերեփի շղթայով, որը նախատեսված է բնահողի մշակման համար։ Ընտրված հողը թափվում է վագոնիկի մեջ զուգահեռ՝ ուղու միջոցով։ Էքսկավատորն ինքն է շարժվում հատուկ, երեք երկաթգծային երկաթուղով, որը փոխադրում են աշխատանքի ընթացքում։ Էքսկավատորը շարժվում է երկու շոգեմեքենաներով. մեկը թույլ է տալիս էքսկավատորը տեղափոխվել, մյուսը, որը ավելի հզոր է, նպաստում է շերեփների շղթայի շարժմանը։