Dihidrotestosterona

Dihidrotestosterona.
Número CAS: 521-18-6.
Nome IUPAC: 17β-hidroxi-5α-androstan-3-ona.
Outros nomes: (5α,17β)-17-Hidroxiandrostan-3-ona.

Modelo da dihidrotestosterona.

A dihidrotestosterona (DHT), tamén chamada 5α-dihidrotestosterona (5α-DHT) ou androstanolona (DCI), é un andróxeno, metabolito biolóxico activo da hormona esteroide testosterona. A DHT sintetízase principalmente na próstata, testículos, folículos pilosos e glándulas suprarrenais por acción do encima 5α-redutase. Este encima reduce o dobre enlace entre os carbonos 4 e 5 da hormona testosterona.

Efectos no desenvolvemento sexual

Testosterona na que se ve a diferenza coa dihidrotestosterona no dobre enlace 4,5 no anel A da esquerda.

Nos homes, aproximadamente o 5% da testosterona é sometida a unha redución-5α para formar un andróxeno máis potente, a dihidrotestosterona. A DHT ten unha afinidade polo receptor androxénico tres veces máis alta ca a testosterona e de 15-30 veces máis alta cós andróxenos suprarrenais. Durante a embrioxénese, a DHT desempeña un papel esencial na formación dos xenitais externos masculinos, e no adulto actúa como o andróxeno principal na próstata e folículos pilosos.

Un exemplo que ilusta a importancia da DHT para o desenvolvemento das características sexuais secundarias é a doenza conxénita deficiencia de 5-alfa-redutase. Esta doenza pode orixinar pseudohermafroditismo. Os individuos con esta condición presentan xeralmente tanto próstatas coma xenitais masculinos subdesenvolvidos. Estes individuos son usualmente criados como nenas debido á falta dun órgano xenital masculino visible. No inicio da puberdade, estes individuos teñen niveis de DHT moi baixos, pero os seus niveis de testosterona elévanse normalmente. A súa musculatura desenvólvese igual ca no resto dos adultos. Despois da puberdade, os homes con esta condición teñen unha grande deficiencia de pelo pubiano e corporal, e non teñen alopecia androxénica.

A diferenza doutros andróxenos como a testosterona, a DHT non pode ser transformada en estradiol polo encima aromatase. Este feito pode utilizarse en investigación para distinguir entre os efectos da testosterona unida a un receptor de andróxenos e os causados pola testosterona transformada en estradiol e posteriormente unida aos receptores de estróxenos.

Patoloxía

No home, a DHT é o factor principal na aparición de alopecia androxénica. Porén, a alopecia feminina é máis complexa, e a DHT é só unha das varias causas posibles. Os niveis elevados de DHT na muller poden provocar o desenvolvemento de caracteres sexuais masculinos andróxinos, incluíndo un agravamento da voz ou a presenza de pilosidade facial. A DHT ten un papel no desenvolvemento e exacerbación da hiperplasia benigna de próstata, e tamén no cáncer prostático por medio do agrandamento desta glándula. Porén, existen evidencias de que a DHT ten, paradoxalmente, efectos case nulos sobre o crecemento da próstata. Este descubrimento abriu o debate sobre o uso da DHT en vez da testosterona en terapias de substitución de andróxenos. O crecemento e diferenciación prostáticos son altamente dependentes das hormonas sexuais, especialmente da DHT. A DHT tamén participa no desenvolvemento dalgúns casos de acne.

Tratamento

Os inhibidores da 5α-redutase son principalmente utilizadas para o tratamento de dúas condicións, a alopecia androxénica e a hiperplasia benigna de próstata. Estes inclúen a finasterida, prescrita para ambas as condicións, e a dutasterida, prescrita principalmente para a hiperplasia benigna prostática. A dutasterida é tres veces máis potente ca a finasterida, e inhibe o encima de tipo II produtor de DHT e é 100 veces máis potente inhibindo o encima de tipo I. Actualmente, a administración de DHT non é frecuente no tratamento contra a deficiencia de andróxenos.

Investigación recente

Segundo os científicos da Escola de Medicina da Universidade de Boston, os fármacos do tipo inhibidores da 5α-redutase (5α-RIs) entre os que se encontran a finasterida (de nome comercial Propecia e Proscar) e a dutasterida poderían causar perda de libido, disfunción eréctil, disfunción exaculatoria e potencial depresión nalgúns homes.

Metabolismo

A DHT convértese en 3α-androstanodiol e 3β-androstanodiol.