پرش به محتوا

بتن آسفالتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک کارخانه آسفالت متداول.

بتن آسفالتی (به انگلیسی: Asphalt concrete) که به آن آسفالت[۱] می‌گویند، یک کامپوزیت یا ماده مرکب است که معمولاً برای روسازی جاده‌ها، پارکینگ‌ها، فرودگاه‌ها و همچنین هسته مرکزی سدهای خاکی از آن استفاده می‌شود.[۲] استفاده از آسفالت برای روسازی جاده‌ها از ابتدای قرن ۲۰ شروع شده‌است.[۳]

انواع

[ویرایش]

اختلاط قیر و شن و ماسه در دماهای مختلفی انجام می‌شود:[۴]

مخلوط آسفالتی داغ (Hot Mix Asphalt concrete)

[ویرایش]

این مخلوط با داغ گردن قیر برای کاهش ویسکوزیه آن و خشک کردن شن و ماسه و حذف رطوبت آن قبل از اختلاط شروع می‌شود. معمولاً اختلاط زمانی انجام می‌شود که دمای شن و ماسه حدوداً ۱۵۰ درجه سلسیوس و دمای قیر حدوداً ۹۵ درجه سلسیوس باشد. غلتک کشی و فشرده سازی باید زمانی انجام شود که دمای آسفالت به اندازه کافی بالا باشد. در بعضی کشورها مجوز آسفالت کاری فقط در فصل تابستان داده می‌شود، چرا که زیرکار سرد می‌تواند باعث سرد شدن آسفالت قبل از غلتک رانی و فشرده سازی مناسب شود.[۵]

در اتوبان‌ها و جاده‌های پرترافیک، پیست‌های اتوموبیل رانی و باندهای فرودگاه معمولاً از مخلوط آسفالت داغ استفاده می‌شود.

لایه پائینی بتن آسفالتی

مخلوط آسفالتی گرم (Warm Mix Asphalt concrete)

[ویرایش]

آسافلت گرم با افزودن سایز زئولیت‌ها، موم‌ها، امولسیون‌های آسفالت، یا حتی بعضی مواقع آب به بایندر (Binder) آسفالت ساخته می‌شود. این کار باعث کاهش زیاد دمای اختلاط و خواباندن آسفالت می‌شود.[۶]

مخلوط آسفالتی نیمه گرم (half Warm Mix Asphalt concrete)

[ویرایش]

مخلوط آسفالتی سرد (Cold Mix Asphalt concrete)

[ویرایش]

این آسفالت با امولوسین کردن قیر، در داخل آب توسط یک عامل امولوسیون کننده، قبل از اختلاط با شن و ماسه ایجاد می‌شود. آسفالت در حالت امولوسیون دارای ویسکوزیته کمتری بوده و در نتیجه کار و خواباندن با آن آسانتر است. این امولوسیون پس از بخار شدن مقدار کافی از آب، از حالت امولوسیون خارج شده و در حالت ایده‌آل این مخلوط سرد خواص مخلوط آسفالت گرم را پیدا خواهد کرد. از مخلوط آسفالتی سرد معمولاً برای لکه‌گیری جاده‌های با ترافیک کمتر استفاده می‌شود.[۵]

کاربرد

[ویرایش]
یک ماشین خواباندن آسفالت که توسط یک کامیون تغذیه می‌شود.
در مقطع نشان داده شده، سطح زبر و ناهموار جاده‌های بتن سیمانی قدیمی، با لایه ای نازک از بتن آسفالتی (آسفالت) صاف شده‌است، که باعث ایجاد یک روکش جاده مرکب شده‌است.

دوام زیاد، تولید یکنواخت، کنترل درجه حرارت و رطوبت مصالح و آماده شدن سریع برای عبور ترافیک، از مزایای بتن آسفالتی گرم می‌باشد که بدون هیچگونه محدودیتی در راه‌ها، خیابانها، فرودگاه‌ها، باراندازها، پایانه‌ها، و پارکینگ‌ها مورد مصرف قرار می‌گیرد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. The American Heritage Dictionary of the English Language. Boston: Houghton Mifflin Harcourt. 2011. p. 106. ISBN 978-0-547-04101-8.
  2. "Asphalt concrete cores for embankment dams". International Water Power and Dam Construction. Archived from the original on 7 July 2012. Retrieved 3 April 2011.
  3. Polaczyk, Pawel; Huang, Baoshan; Shu, Xiang; Gong, Hongren (2019). "Investigation into Locking Point of Asphalt Mixtures Utilizing Superpave and Marshall Compactors". Journal of Materials in Civil Engineering (به انگلیسی). 31 (9): 04019188. doi:10.1061/(ASCE)MT.1943-5533.0002839. ISSN 0899-1561.
  4. "Asphalt Pavement Technologies". Asphalt Pavement Alliance. Retrieved 2014-09-13.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ "Asphalt concrete". Wikipedia (به انگلیسی). 2019-11-24.
  6. «Macropaver Intro Video». web.archive.org. ۲۰۱۶-۰۳-۰۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۴.