Edukira joan

Alfredo Casella

Wikipedia, Entziklopedia askea
Alfredo Casella

Bizitza
JaiotzaTurin1883ko uztailaren 25a
Herrialdea Italiako Erresuma  (1883ko uztailaren 25a -  1946ko ekainaren 18a)
 Italia  (1946ko ekainaren 18a -  1947ko martxoaren 5a)
HeriotzaErroma1947ko martxoaren 5a (63 urte)
Hobiratze lekuaUdako hilerria
Familia
AmaYvonne Casella
Familia
Hezkuntza
HeziketaParisko Kontserbatorioa
Hizkuntzakitaliera
frantsesa
Irakaslea(k)Gabriel Fauré
Louis Diémer
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakmusikagilea, orkestra zuzendaria, piano-jotzailea eta musikologoa
Lantokia(k)Erroma
Enplegatzailea(k)Accademia Nazionale di Santa Cecilia
Parisko Kontserbatorioa
Jasotako sariak
KidetzaArteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Genero artistikoaopera
sinfonia
Musika instrumentuapianoa

Spotify: 4H4WcIy2H9hlLQpVlJcSMI Musicbrainz: 59cf3a7f-0eef-4e11-ae69-a2b75feab47f Discogs: 359260 IMSLP: Category:Casella,_Alfredo Allmusic: mn0001192413 Find a Grave: 130789295 Edit the value on Wikidata

Alfredo Casella (Turin, 1883ko uztailaren 25a - Erroma, 1947ko martxoaren 5a) italiar musikagile, piano-jotzaile eta orkestra-zuzendaria izan zen.

Musikari familia batean jaio zen. Aitak eta anaiek celloa jotzen zuten eta ama piano-jotzailea zen. Alfredok pianoa eta konposizioa ikasi zituen Parisko Kontserbatorioan. Gabriel Fauré izan zuen irakasle eta George Enescu eta Maurice Ravel izan zituen ikaskide. Debussy miretsi zuen arren, bere lehen lanak erromantikoak izan ziren inpresionistak baino gehiago.

Piano irakaslea izan zen Erromako Santa Cecilia Kontserbatorioan eta Bostongo Pops Orkestra zuzendu zuen. La Giara balletarekin izan zuen arrakastarik handiena. Vivaldiren lanaren berraurkikuntzaren eta neoklasizismo italiarraren arduraduna ere izan zen XX. mendean.

Asia Argento aktorea da bere birbiloba.

Musika sinfonikoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Sinfonia n.1 in si minore, op.5 (1905-6)
  • Italia, rapsodia per grande orchestra op.11 (1909)
  • Sinfonia n.2 in do minore, op.12 (1908-9)
  • Suite op.13 (1909-10)
  • Le Couvent sur l'eau (Il Convento Veneziano), Fragment Symphoniques Op.19 (1912-1913)
  • Elegia Eroica op.29 (1916)
  • Pagine di guerra, 4 film musicali per orchestra op.25bis (1918)
  • concerto per quartetto d'archi e orchestra op.40 (1923-1924)
  • Partita per pianoforte e orchestra op.42 (1924-1925)
  • Concerto romano per organo, timpani, ottoni e archi op.43 (1926)
  • Serenata per piccola orchestra, op.46bis (1930)
  • Concerto in la minore per violino e orchestra op.48 (Mosku, 1928)
  • Marcia rustica op.49 (1929)
  • Introduzione, aria e toccata per orchestra op.55 (Roma, 1933)
  • Triplo concerto per violino, violoncello e pianoforte op.56 (Berlin, 1933)
  • Introduzione, corale e marcia per ottoni e percussioni op.57 (1931-35)
  • Concerto per violoncello e orchestra op.58 (1934-1935; Roma, 1936)
  • Concerto per orchestra in due tempi, op.61 (Amsterdam, 1937)
  • Sinfonia n.3 op.63 (1939-1940, Chicago)
  • Paganiniana, divertimento per orchestra op.65 (1942)
  • Concerto per pianoforte, archi, timpani e batteria op.69 (1943)

Pianorako musika

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Pavana op.1 (1902)
  • Variazioni su una ciaccona op.3 (1903)
  • Toccata op.6 (1904)
  • Sarabanda op.10 (1908)
  • Berceuse triste op.14 (1909)
  • Barcarola op.15 (1910)
  • À la Manière de... Op.17, 17 bis
  • Nove pezzi op.24 (1915)
  • Pagine di guerra, 4 film musicali per pianoforte a quattro mani (1915 - orchestrato in 1918)
  • Pupazzetti, 5 pezzi facili per pianoforte a quattro mani (1916 e 1971 al Teatro La Fenice di Venezia)
  • Sonatina in tre tempi op.28 (1916)
  • A notte alta op.30 (1917)
  • Deux contrastes op.31 (1916)- (1918)
  • Cocktail's dance op.33bis (1918)
  • Inezie, op.32 (1918)
  • 11 Pezzi infantili, op.35 (1920)
  • Due ricercari sul nome B-A-C-H, op.52 (1932)
  • Sinfonia, arioso e toccata op.59 (1936)
  • Ricercare sul nome "Guido M. Gatti" (1942)
  • 6 studi op.70 (1942-1944)
  • Trois Pièces pour Pianola, prima di 1921
  • Fox-trot, per pianoforte a 4 mani (1920)

Ganberako Musika

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Barcarola e scherzo per flauto e pianoforte op.4 (1903)
  • Sonata n.1 per violoncello e pianoforte op.8 (1906)
  • Cinque pezzi per quartetto d'archi op.34 (1920)
  • Scarlattiana. Divertimento su musiche di Domenico Scarlatti per pianoforte e piccola orchestra op.44 (1926)
  • Sonata n.2 in do maggiore per violoncello e pianoforte op.45 (1926)
  • Sonata a Tre per violino violoncello e pianoforte op.62 (1938)
  • Sonata per arpa op.68 (1943)
  • Siciliana e Burlesca per flauto e pianoforte op. 23 (1914?)
  • Notte di Maggio per voce e orchestra op. 20 (testo di G. Carducci, 1913)
  • L'Adieu à la vie per mezzosoprano e pianoforte op. 26 (1915) - per mezzosoprano e orchestra da camera op. 26 bis (1926)- testo di R. Tagore
  • Canto e ballo sardo per coro e orchestra da camera (1937)
  • Missa Solemnis "Pro Pace" per Soprano, Baritono, coro e orchestra op. 71 (1944)

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]