Minado

Antikva maŝinaro uzita en Minas de Riotinto.

Minado estas la ekspluatado de enteraj aŭ subteraj substancoj. La loko kie troveblas la ekspluateblaj substancoj nomiĝas mino. Ministoj elfosas ilin per hakado, pulv eksplodo aŭ borado kaj fortransportas ilin. La tuto de la instalaĵoj, galerioj ktp. aranĝita por la ekspluatado de mino nomiĝas minejo. La senvalora ŝtonaĵo estas forigita je ŝutmonto aŭ uzita por konstruceloj.

Fajrmetado aŭ mineja fajrmetado estas metodo de tradicia minado uzita plej ofte el prahistoriaj epokoj ĝis la Mezepoko. Oni metis fajron kontraŭ roko por varmigi rokaĵojn, kiuj estis poste trempitaj per likvoj, kaŭzante ke la ŝtono rompiĝu pro temperatura frapo.

Subĉiela minado estas tekniko por surfaca minado kaj elfosado de rokoj aŭ mineraloj el la tero pere de ties removado el malferma truo aŭ ŝtonminejo.

Produktagadoj

La termino ekspluato signifas en minado la ekspluaton de minoj, t.e. la kompleta elsolvado de la uzebla enhavo de geologia kuŝejo el la kromrokaĵo.
La profunda minado estas en la subtera minado la ekspluato de krudmaterialoj en pli granda profundo, je kio la minkonstruaĵoj lokas tute aŭ parte malsupre de la mingaleria planko plejeble profunda sur la loko.
Ŝaktotransporto estas en la minado la movado de produktoj, replenigaĵo, materialo kaj personoj kaj en vertikala kaj ankaŭ en oblikvaj ŝaktoj kaj blindŝaktoj.

Minejaj instalaĵoj

Ŝakto en Heerlen: Malakov-Turo kun poste enkonstruita liftotrabaro

Tipoj de minoj

Subĉiela minejo aŭ surfaca minejo estas minejo kiu funkcias subĉiele, tio estas sur la surfaco de la tereno, diference de la subteraj, kiuj funkcias sub tiu.