Jump to content

omawianie

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From omawiać +‎ -anie. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔmaːvjaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔmɒvjaɲe/

Noun

[edit]

omawianie n

  1. reason or cause for speaking ill of of someone
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 196:
      Pysano yest: Nye bądzyesch kvszyl pana boga tvego. A daley: Nye dasch nyeprzyaczyelyovy tvemv omavyanya (scriptum est, quod deum non temptabis, occasionem contra te nec inimico dabis)
      [Pisano jest: Nie będziesz kusił Pana Boga twego, a dalej: Nie dasz nieprzyjacielowi twemu omawiania (scriptum est, quod deum non temptabis, occasionem contra te nec inimico dabis)]
[edit]
adjective
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: omawianie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “omawianie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish omawianie. By surface analysis, omawiać +‎ -anie.

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: o‧ma‧wia‧nie

Noun

[edit]

omawianie n

  1. verbal noun of omawiać
  2. (Middle Polish) interpretation
    Synonym: interpretacja

Declension

[edit]
[edit]
adjective
adverb
nouns
verbs

Further reading

[edit]
  • omawianie in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “omawianie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]