dicundus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future passive participle (gerundive) of dīcō.
Participle
[edit]dīcundus (feminine dīcunda, neuter dīcundum); first/second-declension participle
- Alternative form of dīcendus
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīcundus | dīcunda | dīcundum | dīcundī | dīcundae | dīcunda | |
| genitive | dīcundī | dīcundae | dīcundī | dīcundōrum | dīcundārum | dīcundōrum | |
| dative | dīcundō | dīcundae | dīcundō | dīcundīs | |||
| accusative | dīcundum | dīcundam | dīcundum | dīcundōs | dīcundās | dīcunda | |
| ablative | dīcundō | dīcundā | dīcundō | dīcundīs | |||
| vocative | dīcunde | dīcunda | dīcundum | dīcundī | dīcundae | dīcunda | |