แผลเปื่อย

Thai

Etymology

From แผล (plɛ̌ɛ, “wound”) +‎ เปื่อย (bpʉ̀ai, “to rot”).

Pronunciation

Orthographic		แผลเปื่อย æ pʰ l e p ụ̄ ˋ ɒ y
Phonemic		แผฺล-เปื่อย æ pʰ ̥ l – e p ụ̄ ˋ ɒ y
Romanization	Paiboon	plɛ̌ɛ-bpʉ̀ai
	Royal Institute	phlae-pueai
(standard) IPA(key)		/pʰlɛː˩˩˦.pɯa̯j˨˩/(R)

Noun

แผลเปื่อย • (plɛ̌ɛ-bpʉ̀ai) (classifier แผล)

1. sore, ulcer.