παῦσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παῦσῐς	αἱ	παύσεις
γενική	τῆς	παύσεως	τῶν	παύσεων
δοτική	τῇ	παύσει	ταῖς	παύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παῦσῐν	τὰς	παύσεις
κλητική ὦ!		παῦσῐ		παύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παύσει
γεν-δοτ	τοῖν		παυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παῦσις, ήδη τον 5ο αιώνα στον Ιπποκράτη < παύω + -σις

Ουσιαστικό

παῦσις, -εως θηλυκό

• παύση, τερματισμός, σταμάτημα

  ※  3ος/2ος πκε αιώνας ⌘ Παλαιά Διαθήκη,Ιερεμίας , 31.2, κατά την Μετάφραση των Εβδομήκοντα @scaife.perseus

  ἐκόψαμεν αὐτὴν ἀπὸ ἔθνους, καὶ παῦσιν παύσεται. ὄπισθέν σου βαδιεῖται μάχαιρα,

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, De placitis Hippocratis et Platonis, 4.7, p. 420 @scaife.perseus

  ὃν τρόπον γὰρ ἡ θρήνων παῦσις γίνεται, καὶ κλαυθμοὶ, τοιαῦτα εὔλογον καὶ ἐπ’ ἐκείνων συντυγχάνειν,

Σύνθετα

• ἀνάπαυσις
• ἀπόπαυσις
• διανάπαυσις
• διάπαυσις
• διέκπαυσις
• ἐπανάπαυσις
• κατάπαυσις

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη παύω

Πηγές

• παῦσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.