Panavision

Panavision Inc.
Vrsta	Privatna kompanija
Industrija	Filmske kamere, iznajmljivanje opreme
Osnovano	1953.
Osnivač(i)	Robert Gottschalk Richard Moore
Sjedište	Woodland Hills, Los Angeles, SAD
Ključne osobe	Kimberly Snyder (generalni direktor)
Proizvodi	Panaflex kamere Genesis HD kamera Grip oprema Lee Filters
Prihod	US$ 233.3 million (2005)
Zaposleni	1,211
Veb-sajt	www.panavision.com

Panavision (fon. panavižn) je američka kompanija koja proizvodi opremu za snimanje filmova, specijalizirana za kamere i objektive, sa sjedištem u Woodland Hillsu, California. Osnovana od strane Roberta Gottschalka kao malo partnerstvo radi izrade anamorfnih objektiva tokom widescreen buma 1950-ih, Panavision je proširio svoje proizvodne pogone da bi zadovoljio zahtjeve modernih filmaša. Kompanija je predstavila svoj prvi proizvod 1954. Prvobitno kao snabdjevač Cinemascopea sa potrepštinama, proizvodna linija kompanije anamorfnih widescreen objektiva je ubrzo postala lider u industriji. 1972. Panavision je pomogla revoluciju u snimanju filmova sa laganim Panaflex 35 mm kamerama. Kompanija je uvela značajne inovacije za kamere, kao što su Millennium XL (1999) i digitalni video Genesis (2004). Panavision djeluje isključivo kao firma za iznajmljivanje opreme - kompanija posjeduje svu svoju inventuru, za razliku od većine svojih konkurenata. To omogućava ulaganje u istraživanje i razvoj, kao i integraciju visoko kvalitetne proizvodnje, bez brige za prodajnu cijenu. Održavanje cjelokupne inventure također omogućava Panavisionu da redovno usavršava svoju opremu, a ne samo najnovije modele.

Rana historija

Sjedište Panavisiona u Los Angelesu, Kalifornija

Robert Gottschalk osnovao je Panavision krajem 1953, u partnerstvu sa Richardom Mooreom, Meredithom Nicholsonom, Harryjem Ellerom, Walterom Wallinom, i Williamom Mannom; kompanija je formalno registrirana 1954. Panavision je osnovana prvenstveno radi proizvodnje anamorfnih objektiva za projekcije da bi zadovoljila sve veće zahtjeve kina koji prikazuju filmove u Cinemascope tehnici. U vrijeme osnivanja Panavisiona, Gottschalk je posjedovao prodavnicu kamera u Westwood Villageu, Kalifornija, gdje su mnogi od njegovih kupaca bili snimatelji. Nekoliko godina ranije, on i Moore - koji je radio s njim u njegovoj prodavnici - eksperimentirali su sa podvodnom fotografijom; Gottschalk je postao zainteresiran za tehnologiju anamorfnih objektiva, što mu je omogućilo da proširi vidno polje na kućištu njegove podvodne kamere Tehnologija je nastala tokom Prvog svjetskog rata kako bi povećala vidno polje na tenkovskom periskopu; slika periskopa je horizontalno "stisnuta" od strane anamorfnih objektiva. Nakon primjene dodatnog anamorfnog optičkog elementa, upravljač tenka je mogao imati dvostruko horizontalno vidno polje bez većih izobličenja. Gottschalk i Moore su kupili neke od tih objektiva od C.P. Goerza, njujorške optičke kompanije, za upotrebu u svojoj podvodnoj fotografiji. Kad je tehnika widescreena postala popularna, Gottschalk je vidio priliku da ponudi anamorfne objektive za filmsku industriju - prvi za projektore, a zatim za kamere. Nicholson, prijatelj Moorea, počeo je da radi kao snimatelj na ranim testovima anamorfne fotografije. 1950-ih, filmska industrija je bila ugrožena pojavom televizije - TV je zadržavao gledaoce kod kuće, smanjujući prihode na blagajnama. Filmski studiji su smišljali kako da namame publiku u kina sa privlačnostima koje televizija ne može pružiti. Među njima je oživljavanje filmova u boji, trodimenzionalni filmovi, stereo zvuk, i widescreen filmska tehnika. Cinerama je bio jedan od prvih widescreen filmskih procesa tog doba. U svojoj početnoj koncepciji, bio je potreban glomazan sistem od tri kamere za snimanje i tri sinhronizovana projektora za prikaz slike na jednom širokom, zakrivljenom ekranu. Uz logističke i finansijske izazove utrostručenja korištenja opreme i troškova, proces je proizveo zbunjujuće vertikalne linije između tri projicirane slike. U potrazi za metodom efektnog widescreen filmskog stvaralaštva koji bi bio jeftiniji, jednostavniji i manje vizualno zbunjujući, 20th Century Fox obezbjeđuje prava na proces pod nazivom Cinemascope: u ovom sistemu, film je sniman sa anamorfnim objektivima Film je zatim izlagan sa dodatnim anamorfnim objektivom na projektoru da proširi sliku, stvarajući projicirani omjer slike (omjer širine slike prema svojoj visini) udvostručavajući veličinu slike na fizičkom okviru filma. Do trenutka kada je prvi Cinemascope film - Ogrtač (1953) - najavljen za snimanje, Gottschalk, Moore i Nicholson imali su demo snimak rada sa njihovim anamorfnim podvodnim sistemom. Gottschalk je načuo od jednog od njegovih dobavljača da Bausch & Lomb, s kojima Fox ima ugovor za proizvodnju CinemaScope objektiva, imaju poteškoća sa odrađivanjem naloga za bioskopske anamorfne projekcije. On se udružuje sa Williamom Mannom, koji obezbjeđuje sredstva za optičku proizvodnju, i Walterom Wallinom, optičkim fizičarom koji je bio poznanik Mann-a. Dizajn koji su odabrali za anamorfne objektive bio je u obliku prizme umjesto cilindričnog dizajna CinemaScope objektiva firme Bausch & Lomb. Ovaj dizajn je značio faktor anamorfnog proširenja objektiva - koliko je slika vodoravno proširena - može se ručno štimati, što je korisno za kino operatere koji mijenjaju između neanamorfnih ("fiksnih" ili "sferičnih") i anamorfnih filmova To je rezultiralo stvaranjem anamorfnog sistema, koji je dizajnirao Wallin, a koristio se u Panatar objektivima; patent za sistem je prijavljen 11. augusta 1954, a odobren je pet godina kasnije.

Osvajanje tržišta

Panavision Genesis

Prvi proizvod Panavisiona - Super Panatar objektiv za projekcije debitirao je marta 1954. Sa cijenom od 1,100 dolara, osvaja tržište. Super Panatar je bio pravougaona kutija koja je priključena na postojeći projekcijski objektiv s posebnim držačem. Njegov promjenljiv prizmatični sistem omogućio je da se niz filmskih formata prikaže iz istog projektora sa jednostavnim podešavanjem objektiva. Panavision poboljšava Super Panatar sa Ultra Panatarom, koji ima lakši dizajn i može se zakačiti ravno ispred objektiva projektora. Objektivi Panavisiona postepeno su zamijenili CinemaScope kao vodeći anamorfni sistem za kino projekcije.

U Decembru 1954. kompanija je napravila specijalizirani objektiv za filmske laboratorije - Micro Panatar. Kada se montira na optički pisač, Micro Panatar je mogao stvoriti "ravan" (neanamorfan) pozitiv iz anamorfnog negativa. To je omogućilo da se filmovi distribuiraju u kina koji nisu imali instaliran anamorfni sistem. Da bi omogućili ovu dualnu primjenu prije Micro Panatara, studiji bi ponekad snimali filmove s jednom anamorfnom i jednom sfernom kamerom, čime su omogućavali da kina koja nisu posjedovala ovu tehnologiju prikazuju film. Uštede na eliminaciji druge kamere i stvaranjem ravnih pozitiva u post-produkciji sa Micro Panatarom, bile su ogromne.

Panaflex G2

Još jedna inovacija tog doba osigurala je vodeću poziciju za Panavision: Auto Panatar objektivi kamere za 35 mm anamorfnu proizvodnju. Rani objektivi Cinemascopea bili su notorno problematični za krupni plan sa optičkim odstupanjem koje je bilo poznato kao "zauške" : izduživanje lica zbog gubitka anamorfne snage dok se objekat približava objektivu. Zbog novog anamorfnog procesa, rane Cinemascope produkcije nadoknadile su ovo odstupanje izbjegavajući snimanje iz blizine. Kako je anamorfni proces postao popularniji, postao je problematičniji. Panavision je pronašao rješenje: dodavanjem rotirajućeg elementa objektivu koji uključuje mehaničku sinhronizaciju sa prstenom fokusa. Ovo je eliminisalo iskrivljenost i omogućilo prirodnu anamorfnu fotografiju izbliza. Auto Panatar, pojavljuje se 1958, i brzo osvaja tržište, tako da na kraju Cinemascope objektivi postaju zastarjeli. Ova inovacija donosi Panavisionu prvi od ukupno 15 Oskara za tehnička dostignuća. Uskoro natpis na ekranima "snimano u Panavision tehnici" (kao da je sam Panavision bio widescreen format) počeli su da se pojavljuju na ekranu. Od 1954, Panavision je radio na novom widescreen procesu pod okriljem MGM-a. Korištena je 65 mm filmska kamera u kombinaciji sa APO Panatar objektivom, što je integrirani anamorfni objektiv (za razliku od standardnog primarnog objektiva sa anamorfozerom montiranog na njemu). Ovo je stvorilo 1.25x anamorfni faktor stiska. Filmovi koji su koristili ovaj proces imali su zapanjujući potencijal u omjeru aspekta 2.76:1 zajedno sa 70 mm anamorfnim negativom za projekcije. Predstavljen kao MGM kamera 65, sistem je korišten na samo nekoliko filmova, od kojih je prvi bio Raintree County (1956). Međutim, film je objavljen samo u 35 mm anamorfnom negativu jer je lanac kina sa 70 mm tehnikom bio zauzet sa filmom Put oko svijeta u 80 dana (1956), snimljen sa konkurentskim, neanamorfnim Todd - AO sistemom. U januaru 1959. plakati za 70 mm izdanje Disneyeve Uspavane ljepotice imao je natpis "procesni objektivi Panavisiona" pored Super Technirama 70 logoa. Prvi film koji će biti predstavljen u 70 mm anamorfnoj tehnici je Ben Hur, kojeg je objavio MGM 1959. pod zaštićenim imenom MGM kamere 65. Panavision je također razvio neanamorfni widescreen proces koji se zove Super Panavision 70, što je u suštini identičan sa Todd - AO. Super Panavision napravio je svoj debi na ekranima 1959. sa filmom Veliki ribar, kojeg je objavila Buena Vista u vlasništvu Disneyja.