Пурытанства

Пурытанства — значная групоўка англійскіх пратэстантаў у XVI і XVII стагоддзях, якія ўключалі англійскіх кальвіністаў, але не абмяжоўваліся імі. Пурытанства ў гэтым сэнсе было заснавана некаторымі выгнаннікамі духавенства падчас панавання Марыі, неўзабаве пасля ўзыходжання Елізаветы I на англійскі сталец у 1558 годзе, у якасці актывістаў руху ў Царкве Англіі. Пазначэнне «пурытанскі» часцяком няправільна выкарыстоўваецца, у прыватнасці, заснаванае на дапушчэнні, што геданізм і пурытанства з'яўляюцца антонімамі. Гістарычна, гэта слова выкарыстоўваецца ўніжальна, каб ахарактарызаваць групу пратэстанцкіх экстрэмістаў падобных да катараў у Францыі, і ў адпаведнасці з Томасам Фалерам у сваёй «Царкоўнай гісторыі» адносіцца да 1564 года, калі архібіскуп Мэцью Паркер упершыню выкарыстаў яго.

Дзейнасць пурытанаў была строга абмежавана ў Англіі законамі, якія кантралявалі рэлігійную практыку, але іх погляды былі прыняты суполкамі ў Нідэрландах, а затым у Новай Англіі, евангельскім духавенствам у Ірландыі, а затым ва Уэльсе. З часам погляды пурытанаў былі шырока распаўсюджаны сярод грамадства пропаведзямі і як частка сістэмы адукацыі, у прыватнасці, праз некаторыя з каледжаў Кембрыджскага ўніверсітэта.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пурытанства
• Pupitans.