Гоцкая мова
Гоцкая мова | |
---|---|
Саманазва | 𐌲𐌿𐍄𐍂𐌰𐌶𐌳𐌰 |
Краіны | — |
Рэгіёны | Оюм, Дакія, Панонія, Рымская Далмацыя, Апенінскі паўвостраў, Нарбонская Галія, Гальская Аквітанія, Крым, Іспанія, Паўночны Каўказ, |
Агульная колькасць носьбітаў |
|
Статус | 6 мёртвая мова[d][1] |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя |
Мовы Еўразіі Індаеўрапейская сям'я Роднасныя мовы: Крымска-гоцкая |
Пісьменнасць | гоцкае пісьмо |
Моўныя коды | |
ДАСТ 7.75–97 | гот 154 |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | got |
ISO 639-3 | got |
Atlas of the World’s Languages in Danger | 358 |
Linguasphere | 52-ADA |
LINGUIST List | got |
IETF | got |
Glottolog | goth1244 |
Вікіпедыя на гэтай мове |
Гоцкая мова — адна са старажытных германскіх моў (усходнегерманская падгруппа). Вядома пераважна па пісьмовых помніках IV ст. (перыяд пасялення готаў у Прычарнамор'і). Найбольш значны — пераклад Бібліі (прыпісваецца вестгоцкаму епіскапу Ульфіле), што дайшоў да нашага часу ў остгоцкіх рукапісах V—VI стагоддзяў. Лічыцца, што Ульфіла стварыў і само гоцкае пісьмо, заснаванае на грэчаскім і лацінскім алфавітах, а таксама на рунічным пісьме.
Гоцкая мова захавала большую блізкасць да прагерманскай мовы, таму яна адыгравае значную ролю ў параўнальнай граматыцы германскіх моў.
Вылучаюць 2 блізкія дыялекты гоцкай мовы — остгоцкі і вестгоцкі.
У Крыме пэўны час захоўвалася т.зв. крымска-гоцкая мова (вядома 68 слоў, запісаных фламандцам А. Г. Дэ Бусбекам у XVI ст.), якая паходзіла ад остгоцкага дыялекту гоцкай мовы.
Зноскі
- ↑ https://www.unesco.org/languages-atlas/ Праверана 6 кастрычніка 2019.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 375. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.