Gaan na inhoud

Grafiet

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Grafiet
 
Formule C  
Kleur ysterswart tot staalgrys 
Streep swart tot staalgrys 
Glans submetallies 
Hardheid 1-2 (Mohs) 
Digtheid 2,09 - 2,23 g.cm3 
Optiese eienskappe 
Transparansie opaak 
Dubbelbreking eenassig 
Ruimtegroep P6₃/mmc 
Strukturbericht-kode A9 
Eenheidsel a = 2.463 Å, c = 6.714 Å 
* Lys van minerale
Portaal Geologie

Grafiet is mineraal. Dit bestaan uit koolstof en is die mees stabiele allotroop van hierdie element. Grafiet word in grafitiese skis op aarde aangetref en dit is ook in meteoriete en maanstene gevind.[1]

Struktuur

[wysig | wysig bron]

Dit het 'n gelaagde heksagonale struktuur. Die lae bestaan uit seshoekige koolstofringe, wat se chemiese binding vergelyk kan word met molekulêre verbindings soos benseen of naftaleen. Die binding in die lae is sterk. Die lae is gewoonlik gestapel as -A-B-A-B-. Dit is die 2H-grafietstruktuur wat die argetipe is van die strukturbericht-klassifikasie se A9-struktuur. Daar word nogtans ook 'n romboëbriese weergawe aangetref wat 'n -A-B-C-A-B-C- volgorde het. Sy eenheidsel is groter: a = 2.456 Å, c = 10.044 Å, ruimtegroep R3m. Hierdie fase word 3R-grafiet genoem. Die binding tussen die lae is hoofsaaklik dispersiekragte (vanderwaalskragte) en is swakker. Hierdeur kan die lae maklik oor mekaar skuif. Grafiet word dan ook soms as smeermiddel aangewend.

Grafiet is 'n halfmetaal en het taamlik goeie elektriese geleiding.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "mindat 1740" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2020.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]