Góra Markowca

Góra Markowca stanowi naturalny "bastion" wcinający się od zachodu rozległą pradolinę ciągnącą się od Redy w kierunku Gdyni. Miejsce to odegrało znaczącą rolę podczas walk w 1939 roku. W okresie wojny Niemcy postanowili w pełni wykorzystać strategiczne walory Góry Markowca. Na szczycie wzniesienia powstała bateria obrony przeciwlotniczej. Wchodziła ona w skład 259. Marine Flak Abteilung, który został sformowany w grudniu 1942 roku. Składała się ona z czterech dział 105mm. Zostały one zamontowane na okrągłych  platformach z betonu. Na wschodnim krańcu wzniesienia zostało zamontowane poczwórnie sprzężone działko kal 20mm. W północno-zachodniej części wzniesienia postawiono dalmierz. Flakbateria posiadała również radar typu Würzburg FuMG 62. Przez ostatnie dwa lata wojny załoga  wstrzeliwała się do tarcz o wymiarach trzy na cztery metry, usypanych z białego piasku lub zrobionych z płótna i umieszczonych pod wzniesieniami Kępy Oksywskiej.
 

[struktura umocnień na wzgórzu. Źródło: Archeologia Wojskowa nr VI]

Góra Markowca już w kwietniu 1944 roku została sprawdzona w warunkach bojowych podczas alianckiego nalotu na gdyński port. Niemcy po nalocie dawali za darmo szyby, pragnąc jak najszybciej usunąć ślady po bytności Anglików. Faktem jest, że po każdym dużym nalocie ze zboczy góry masowo turlały się łuski od pocisków.
 

[szkic stanowiska dalmierza. Źródło: Archeologia Wojskowa nr VI]

W 1945 roku góra Markowca była jednym z najważniejszych punktów w niemieckiej obronie Trójmiasta. Stanowiła ona doskonałą zaporę ogniową przeciwko radzieckim wojskom nacierającymi z kierunku Redy i Szmelty. Baterią dowodził wówczas porucznik rezerwy Heinrich Witt, który za swe dokonania 20 kwietnia został odznaczony krzyżem rycerskim.

Do rejonu Rumi wojska radzieckie podeszły 12 marca 1945 roku. Niemieckie oddziały broniące góry Markowca wykazały się niezwykłą walecznością. Przez pierwsze trzy dni walk na tym odcinku było skierowane główne siły radzieckie. Rosjanie wielokrotnie próbowali zdobyć górę szturmem, często dochodziło do walk nocnych. 1B panc. Biorąca udział w tych walkach straciła większość swoich czołgów u podnóża góry Markowca. Po 15 marca Rosjanie zwątpili w szanse przełamania frontu na tym odcinku i skierowali główne siły na odcinek Chwarzno – Wiczlino. Niemieckie jednostki broniły się w rejonie góry Markowca przez 15 dni, do 27 marca! Siły niemieckie wycofały się z tego rejonu ze względu na organizowanie całej swojej obrony na teren Kępy Oksywskiej.

Powojenne zdjęcia Góry Markowca

Zdjęcia współczesne: