Feeding Fingers - Against the Roses (2024)

Ik vroeg me deze week nog af of Curfman weer met een nieuw album zou komen. En ik word op mijn wenken bediend! Ben benieuwd hoe eigenzinnig deze worp weer is. Hopelijk heeft hij de overstuurde synths van een paar albums terug achter slot en grendel gehouden.

Heeft reptile71 geen achtergrondinfo?

Het lijkt er op dat Justin de gitaar weer heeft opgepakt bij dit album en terugkeert naar zijn postpunk roots.

Gitaar + postpunk + roots =

Ben nu aan het luisteren. Zit bij track 4. Die drums knallen er wel in. Ff wennen. Verder klinkt het behoorlijk sterk. Zou zo maar eens z’n sterkste worp sinds ‘Attend’ kunnen zijn. … niet verkeerd.

En dat is het! Ben na één luisterbeurt meteen overtuigd. Staat geen zwak nummer op. Constant hoog niveau. Sterke melodieën. Best poppie op momenten, maar met dreiging. Fijn gitaarwerk. Baswerk is ook puik. Die knallende drums hadden wat minder gemogen, hoewel zeer passend op ‘Relief from Thought’. ‘Not Even Cruel’ is een pareltje.

De cd uitgave ziet er fraai uit. Maar dit mag op vinyl!

Alicia, jeanmaurice, deric raven, Juul1998B, DjFrankie, jorro, Johnny Marr, EvilDrSmith, RonaldjK, orbit e.a.

Mee eens, 4*

Oeps... ik had stopknop na drie minuten luisteren al weer ingedrukt.
Straks nog maar eens proberen dan.

Zo overweldigend……. - / +? (omcirkel het juiste antwoord)

Ik was te snel met het indrukken van de stopknop. Maar allemachtig, de zang van Justin klinkt soms als het geluid van een verfomfaaid bandje uit de cassette getrokken door een haperend aandrukrolletje. Gelukkig klinkt het volgende nummer alweer beter. Ik houd hoop.

Reduced to a Gesture = mooi!

Het eerste nummer deed mij enigszins schrikken, maar de volgende nummers klinken al weer beter. Soms heel mooi zelfs. Een beetje vreemd ook wel. Eigenzinnig is een beter woord. Maar ja, dit is Justin Curfman ten voeten uit. Zoals ik hem ken van vroeger. Van Attend. En van nog veel vroeger. Van Wound in Wall.

Ik kom hier hoogstwaarschijnlijk nog wel een keer op terug.

Staat nu op, klinkt mooi hoor. Hij heeft toch een heel apart stemgeluid dat de liedjes draagt. Ik hou van de manier hoe de drums worden gebruikt, doet me zelfs aan Pornography denken Chameleon Day. Gaat in elk geval op de luisterlijst.

Against the Roses | Feeding Fingers - feedingfingers.bandcamp.com

Klopt. Was op eerdere albums ook al zo. De Cure invloeden zijn nog steeds aanwezig, maar geraffineerd. Heel fraai gedaan. Die drums moet ik wat aan wennen. Vooral op track 3 en 4 vind ik ze te overheersend gelet op het feit dat het in de kern intieme liedjes zijn. Ik had wat meer subtiel drumwerk willen horen zoals op ‘Not Even Cruel’. Wat een geweldig nummer is dat! In de opener passen die knallende drums dan weer wel. En al helemaal in ‘Relief from Thought’. Echt een kraker! Heerlijke bas ook.

Mee eens, hij staat nog steeds op, ik zit nu bij nummer 9. Het album blinkt uit in creativiteit, dit is geen 'gangbare' wave of postpunk zeg maar. Ik vind dit goed!

Beschrijving klinkt interessant, ken de hele band niet, maar ben benieuwd

Orbit toch, je kent de band wel. Het debuut heb je 3,5* gegeven. Je bent hier te lang weg geweest of beschikt over meerdere persoonlijkheden.

Sowieso kom ik hier niet zo vaak meer nee, en ik luister iedere maand toch wel weer 3 a 4 nieuwe platen, dus een debuut uit 2007 (!!) staat me ook niet meer zo bij. Zo te zien vond ik dat wel okee, maar kennelijk veel van The Cure en andere consorten uit die tijd geleend. Ik zal deze eens luisteren om te zien hoe de band anno nu klinkt.

Ik heb nog steeds contact met Justin Curfman en enkele maanden geleden stuurde hij me een mail met downloadlinks naar de bijna affe nummers van dit album.

Uiteraard klonk het weer eigenzinnig, zoals Curfman altijd zichzelf blijft uitdagen en op zoek is naar niet alledaagse melodieën en composities. Zijn sound is hierbij erg herkenbaar. Alleen wat me opviel is dat het urgenter klinkt dan ooit.

Ik vind dit album sowieso zijn beste sinds Attend, maar het heeft ook die extra lading. Misschien is het wel een heel volwassen album, waarop alles wat hij tot nu toe heeft gedaan samenkomt. Al zijn kennis en ervaring is ingezet om daarmee zowel muzikaal als op gebied van songwriting een sterk album in elkaar te draaien, dat het uitschreeuwt om gehoord te worden.

Overigens is het volgens mij voornamelijk door hem zelf ingespeeld. Wat dat betreft blijft hij ook redelijk geniaal.

@reptile71: wat je schrijft over die urgentie en volwassenheid ervaar ik ook zo. Vergelijk dit eens met zijn debuut en je hoort meteen hoe voldragen dit is (de ontwikkeling die hij als muzikant en producer (?) heeft doorgemaakt). Eigenzinnige melodieën die toch ook meteen pakkend zijn (ik omschreef het als “poppie”). Op momenten meeslepend. Ook aan de zang is duidelijk veel aandacht besteed, gelet op de bewerkingen (effecten) die er op sommige nummers op zijn toegepast (heel wat anders dan die verdomde autotune die mijn kinderen zo mooi vinden). Zijn zang was voor mij altijd wel een “dingetje” (en voor Alicia vermoed ik ook gelet op haar “uitgelopen cassettebandje vergelijking” - hoe herkenbaar jaren 80) En zoals jeanmaurice al aanstipte, echt met een eigen signatuur vergeleken met veel hedendaagse postpunk/wave. Gelukkig niet van die schreeuwwave zoals velen dat tegenwoordig kennelijk zo mooi vinden. Ook met een meer romantische inslag. Maar dat zijn de Cure invloeden…

Heeft hij ook het drumwerk zelf gedaan?

Met dit album zou hij (eindelijk) toch eens moeten kunnen doorbreken naar een wat breder indiepubliek, zou je denken. ‘Attend’ was daarvoor te groots en eclectisch van opzet.

Ik vind het echt een uitstekend album en wat Paul beschrijft, ontdek je ook op dit album. Zijn beste album imo, neig zelfs naar 4,5*.

Ik ook. Alleen die “knaldrums” staan daar nog een beetje aan in de weg (behalve in ‘Relief from Thought’, daar draagt het drumwerk de song, geweldige track!). Het gitaarwerk had misschien ook iets meer op de voorgrond gemogen. Echt prachtig.

@Chameleon Day krijg het idee dat we het album op een zelfde manier ervaren. Betreft de drums: weet het niet zeker, maar volgens mij doet hij die zelf ja. De band is vooral voor optredens.

Bij mij staat dat jengelende geluid zo nu en dan in de weg. Had voorheen altijd ruzie met slippende snaren, haperende aandrukrolletjes en ik heb nu weer een directdrive grammofoon die sleept. De gruwel van draaimechanismes. En dat hoor je direct. Altijd ruzie mee. Vandaar. Moet eigenlijk vervangen worden, maar ik investeer liever in andere dingen.

De knaldrums vind ik juist wel leuk. Maar verder is dit weer een prima plaat van Justin.

Een plekje in de rotatielijst zal vast wat nieuwe luisteraars opleveren.

Dank voor de tag Chameleon Day
Zal hem snel eens beluisteren!

Erg sterke post-punk plaat zeg. En imo niet echt ergens mee te vergelijken, erg uniek in zijn soort! Fijn gitaargeluid ook zeg!
Blij om dit album (en deze band) ontdekt te hebben! Want hun debuut is ook niet mis (als ik de commentaren zo hoor).
4* met uitzicht op VEEEL meer