Eva Cassidy - Walkin’ After Midnight (2024)

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Eva Cassidy - Walkin' After Midnight - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Eva Cassidy - Walkin' After Midnight
Sinds de dood van Eva Cassidy in 1996 is een enorme stapel albums verschenen, die niet allemaal even interessant zijn, maar het deze week verschenen Walkin’ After Midnight is een interessante aanvulling

Toen Eva Cassidy op 2 november 1995 op het podium stond van een kleine club in Maryland kon ze waarschijnlijk niet vermoeden welke ellende haar te wachten stond. Precies een jaar later overleed ze, zonder ook maar een album te hebben uitgebracht. Inmiddels is er een hele stapel albums beschikbaar, maar deze werden wat mij betreft steeds minder interessant. Het deze week verschenen Walkin’ After Midnight, dat werd opgenomen op 2 november 1995, is echter een uitzondering. Eva Cassidy speelde deze avond deels met een gelegenheidsband en zingt wat krachtiger. Het past allemaal prachtig bij de jazz- en blues-klassiekers die voorbij komen op deze memorabele avond.

Toen de Amerikaanse zangeres Eva Cassidy in 1996 op slechts 33-jarige leeftijd de strijd tegen kanker verloor, had ze nog geen enkel album op haar naam staan. Ze trok in de jaren voor haar dood weliswaar de aandacht met haar bijzonder mooie stem, maar omdat ze op dat moment uitsluitend songs van anderen vertolkte, wist de muziekindustrie niet zo goed wat het aan moest met de Amerikaanse zangeres.

Inmiddels zijn er zo’n 15 (!) albums van Eva Cassidy verschenen, waaronder ook een aantal live-albums en verzamelaars. Ik leerde Eva Cassidy zelf pas kennen toen twee jaar na haar dood de verzamelaar Songbird verscheen. Het is een album waarop perfect is te horen hoe mooi en bijzonder de stem van Eva Cassidy is en hoe goed ze in staat is om in de songs van andere songwriters te kruipen, wat een album vol kippenvel momenten opleverde.

Naast Songbird koester ik ook Eva By Heart en Live At Blues Alley uit 1997 inmiddels al ruim 25 jaar, maar na Songbird vond ik al die albums met werk van Eva Cassidy vooral meer van hetzelfde. Alles dat de afgelopen twee decennia onder de naam Eva Cassidy is uitgebracht is op zich mooi, maar de meerwaarde van nieuwe releases was wat mij betreft ver te zoeken en nam af.

De bron lijkt inmiddels wat opgedroogd, maar deze week verscheen toch weer een nieuw album van de Amerikaanse zangeres. Voor Walkin’ After Midnight ben ik eigenlijk onmiddellijk gezwicht, want dit is Eva Cassidy in topvorm. Het album bevat opnamen van een optreden dat de Amerikaanse zangeres op 2 november 1995, op de dag af een jaar voor haar dood, gaf in een kleine club in Annapolis, Maryland.

Het was een bijzondere avond, waarop twee van haar vaste bandleden ontbraken en Eva Cassidy het moest doen met een bassist en een gitarist. Ze voegde op het laatste moment de klassiek geschoolde violist Bruno Nasta toe, die de bijdragen van haar toetsenist moest vervangen. Een paar maanden later stond Eva Cassidy in de Blues Alley in Washington D.C en opnamen van dat optreden kennen we sinds 1997.

De opnamen op Walkin’ After Midnight klinken door de andere bezetting van de band toch duidelijk anders en klinken ook wat ruwer. Ook de setlist, met flink wat blues, jazz en soul klassiekers wijkt af, al bevat Walkin’ After Midnight volgens mij maar één song die niet op een van de andere albums van Eva Cassidy is te vinden.

Ik moet zeggen dat het me wel bevalt. Op Walkin’ After Midnight hoor je vooral bluesy en jazzy materiaal en dit past uitstekend bij de stem van Eva Cassidy, die wat krachtiger zingt dan op haar studioalbums. De band krijgt op het album de ruimte om te schitteren, maar natuurlijk trekt de stem van Eva Cassidy de meeste aandacht. De krachtige uithalen zijn stuk voor stuk goed voor kippenvel, maar ook de meer ingetogen passages zijn wonderschoon.

Ik denk dat we zo langzamerhand wel het meeste hebben gehoord van alle muziek die Eva Cassidy in haar veel te korte leven aan de band toevertrouwde, maar vergeleken met de meeste andere albums die de afgelopen jaren zijn verschenen voegt Walkin’ After Midnight wat mij betreft meer toe aan het oeuvre van Eva Cassidy. Het blijft doodzonde dat we nooit zullen weten hoe de carrière van Eva Cassidy was gelopen als die vreselijke ziekte niet op haar pad was gekomen, maar haar muzikale erfenis is een stuk omvangrijker dan we in 1996 konden vermoeden. Erwin Zijleman