Ernie schreef:
Het gaat ook om de sfeer op die eerste 2 platen. Nog nooit had ik zoiets gehoord. Een grote creatieve speeltuin waar allerlei geluidjes door elkaar lopen. Zowel Under the Western Freeway als deze Sopthware Slump hebben die feeling.
Vanaf de 3de plaat Sumday werd het idd iets meer "poppy" en op normale songstructuren gericht. Nog steeds erg goed maar niet meer zo indrukwekkend als die eerste 2 platen want die zijn van een ander universum. Minor at the dial a view is een geluid dat ik nooit ergens anders heb gehoord.
Geef zeker ook "comebackplaat" Last Place een kans want die is echt ook fantastisch.
Rond die tijd (2007) leerde ik ook Pavement en Sebadoh kennen en vind het toch niet echt raakvlakken hebben met Grandaddy. Die opereren toch iets meer in het experimentele dan in de meer indierock stijl van de voorgenoemde. Als ik 2 bands kan noemen die voor mij vergelijkbare geluidspalleten hebben zijn het Girls in Hawaii en de betreurde Mark Linkus van Sparklehorse
Ook een iets minder druggy versie van The Flaming Lips vind ik een mooie omschrijving.
Maar goed we winnen allemaal vandaag.
Thekillers87327 heeft een nieuwe prachtige plaat ontdekt en ik kan nog eens ouderwets lullen als vroeger over deze schitterende groep
(Samen met Sigur Ros ook de enige band die mij live tot tranen toe heeft bewogen)
Je hebt eigenlijk wel gelijk over Sebadoh en Pavement nu ik het weer eens opgezet heb. Maar ik had vooral de twee nogal noisy singles in mijn hoofd (Summer Here Kids en A.M. 180).