Tristania - Darkest White (2013)

Sirenia en Tristanie komen ongeveer op dezelfde datum met een nieuw album. Bij deze ook op de lijst der verlangens !!

Nu een paar keer geluisterd, en het album is helemaal anders geworden dan de voorganger Rubycon. Invloeden van Moonspell, The Gathering (uit de Mandylion periode), Alcest en post-rock zijn verweven in de songs. En het openingsnummer is het bruutste song die ik ooit van de band hoorde, maar met een erg mooi refrein. Verschillende zangstijlen worden gebezigd (brute zang, cleane mannen en vrouwen stemmen). Overal klinkt het album echt heavy, al worden de registers ook nog wel eens ingetrokken, en laat de band zijn "zachte" kant zien.

Een, binnen het genre, heel divers, maar ook donker en sfeervol album. Sterkste song (m.i.) zijn Himmelfall, het bloedmooie Requiem, Diagnosis, Scarling, Lavender en het post-rock achtige Cypher, wat een geweldig outro kent Mijn versie kent ook nog een sterke bonustrack Cathedral (is dan nummer 8 op de CD).

Is gezegend met een vette productie, maar zonder dat deze dichtgetimmerd is.

Dit album van Tristania heeft het hoogste gemiddelde (met de minste stemmers)......geheel onterecht want de eerst 4 albums verpletteren dit 13 in een dozijn uit de nadagen van Tristania zonder eerst Veland en daarna ook zonder Vibeke.