Led Zeppelin - Led Zeppelin III (1970)

Vreemd. Deze wordt meestal gezien als de 'minste' van de eerste zes legendarische Zep-albums. Nog altijd fantastisch natuurlijk, maar ik ga er mee akkoord. Leuk dat sommigen dit dan weer de beste vinden.

De plaat werd in ieder geval nogal sceptisch ontvangen door vooral de pers. Een rip off van Crosby Still & Nash werd er oa geschreven. Maar ook de fans waren er niet helemaal kapot van.

Zep III is In ieder geval een stuk minder op de Hard Rock leest geschroeid dan hun vorige twee platen.
Zep begon zich in een nieuwe richting te bewegen. Hoewel nieuw, Page ergerde zich dood aan veel kritieken. Want volgens eigen zeggen was hij al Jaren bezig met het spelen van en bestuderen van acoustic roots music.

Damn, wat is Gallows Pole een heerlijk nummer! Stem volgt nog, so far niet mijn favoriete Led Zeppelin, maar ik hoor veel moois.

De plaat kent twee gezichten; de bluesrock zoals we die kennen van de eerste twee albums en een folkachtige veelal akoestische tweede plaatkant. De groep laat al snel zien dat het zich ontwikkeld. De rol van John Paul Jones wordt ook interessanter. Ook worden tijdens live optredens een korte akoestische set ingelast. Met Friends hoor je de eerste tonen die richting oosterse muziek neigen. Het is de kwaliteit van de songs, de perfecte uitvoeringen en de drang om te ontwikkelen die deze plaat zo goed maakt.

Toen Bron-Y-Our Stomp voorbij kwam meteen even gecheckt of hij hier wel écht als mijn favoriet stond aangemerkt. Jullie begrijpen hoe belangrijk het is dat dit allemaal klopt.

Nee. Vertel..

Hier kunnen 2 dingen aan de hand zijn. Of jij begrijpt mijn sarcasme niet, of ik het jouwe

Nouja, belangrijk...Bron-Y-Aur Stomp is in ieder geval een geweldig nummer, ook mijn favoriet op deze plaat!

Ik vind het wel jammer dat het geweldige Immigrant Song nu opgehangen is aan die idiote Thor-film. Of in elk geval de trailer. Daar gingen mijn epische associaties die ik had bij het nummer..

De beste van de eerste drie wat mij betreft.
De muziekpers begreep er geen snars van.
Terwijl het gewoon een nieuwe fase aankondigde.
Heeft uiteindelijk wel de credits gekregen die het zeer terecht verdiend.

Led Zeppelin sloeg hier een andere richting in: naast hardrock ook folk, twee genres die normaal niet samengaan maar bij Led Zeppelin lukt het wel.

Vreemde plaat dit. De eerste helft is eigenlijk heel goed. Daar gaat het min of meer verder waar II ophield. Immigrant Song vind ik persoonlijk wel een van de beste songs die de band ooit schreef. Lekker dicht tegen het mij zo geliefde heavy metal. Ook wanneer Led Zeppelin rustiger aan doet, zoals op Since I've been Loving You en Out On The Tiles, hoor je klasse. De tweede helft is gewoon erg matig. Soft, zacht geneuzel. Hier raakt de band echt even de weg kwijt en spelen alle vier de heren maar wat op de automatische piloot. Experimenteren zou ik het niet willen noemen, maar musiceren op halve kracht.

Tussenstand:
1. Led Zeppelin II
2. Led Zeppelin
3. Led Zeppelin III

De band houdt bewust wat in en dat was trouwens voor veel liefhebbers niet echt wat ze hadden gehoopt.
Ik hoor Zep net zo lief ingehouden, dan dat ze de klok op rock zetten.
Ook de folkrichting beheersen ze goed. John Paul Jones is naast bassist, een multi instrumentalist, die ook nog eens op andere snaarinstrumenten goed uit de voeten kan.
Op IV ( Four Symbols) trekken ze de lijn van deze aardig voort, al bevat die wat meer highlights.
Hoe goed Robert Plant wel niet is als rockzanger, in een wat relaxtere setting heb ik zijn stem meer lief, dan dat hij de hoogte in gaat.
Tegenwoordig zingt hij natureler en lager, en dat is ook geen straf.

Immigrant Song, oftwel de eerste vikingmetalsong ooit. Zeg het vooral niet tegen de overlevende bandleden, want dat vinden ze niet tof. Het nummer zelf is wel een van de gaafste hardrock/metalsongs ooit, dat kunnen ze ons in ieder geval niet meer afpakken.

Goed, met het vooruitzicht dat dit album wat minder blues en wat meer folk zou hebben, was mijn interesse in ieder geval al flink gewekt. De eerste twee zijn overduidelijk toffe albums, maar ik merk gewoon dat ik veel van de bluesy invloeden die de band hanteert eigenlijk helemaal niet zo interessant vind als ik dacht en meer kick op scheurende hardrock, of de meer esoterische invloeden. Met zo'n track als Friends ben ik dan ook flink tevreden, al is het helemaal Gallows Pole waar ik echt een fantastische sfeer hoor. Zelfs de banjo (moeilijk instrument voor me om goed te vinden) werkt hier heel erg goed mee met de sfeer. Tangerine wordt helaas weer ietwat verpest door de zeurende en bij vlagen zelfs valse zanglijnen van Plant. That's The Way heeft dan wel weer sterkere zang, maar komt ook nog niet helemaal los, terwijl ik de laatste twee songs dan echt weer helemaal niets vind. Jammer, want tot en met Gallows Pole had ik echt verwacht dat dit tot nu toe mijn favoriete album tot nu toe zou worden.

Voorlopige tussenstand:
1. Led Zeppelin II
2. Led Zeppelin
3. Led Zeppelin III

Wisselvallige plaat van de heren. Immigrant Song is geweldig, daarna zakt het in om weer tot leven te komen in Out On The Tiles..Dan komen met Gallows Pole, Tangerine Dream en That's The Way weer drie fijne nummers en eindigt het weer met twee zwakke broeders.

Since I've Been Loving You is nochtans het hoogtepunt, toch?

Niet voor mij.

Persoonlijk favoriet op deze schitterende plaat is wel Since I've been loving you met Jimmy Page op z'n best.
Een gitaar solo om U tegen te zeggen.
Spijtig dat de laatste 2 nummers wat minder zijn; anders was dit een echte LZ klassieker geweest, maar natuurlijk kan ik nog genoeg genieten van Immigrant Song, Tangerine, Gallow's Pole, That's the way …….

Inderdaad nagenoeg vlekkeloos album. Since I've been loving you blijft een favoriet van mij, zo niet één van de fijnste nummers ooit gemaakt. De laatste paar nummers zorgen er inderdaad voor dat dit geen top 10 klassering is voor mij.

Hoogtepunt voor mij begint bij de b-kant. 3 prachtige songs achter elkaar. Die stijl hadden ze best meer toe mogen passen op dit album.

Wat een plaat! Vooruit, met Since I've Been Loving You heb ik nog niet zoveel - maar dat kan nog komen. Voor de rest een lekker melancholische, mysterieuze plaat waarbij de folk- en countryinvloeden steeds verder doorsijpelen naarmate het album langer duurt.

Petje af voor de rare sonische experimenten op The Immigrant Song, waarop onbedoeld drum'n'bass-muziek wordt uitgevonden, het oosterse Friends, en de intro's van That's the Way en Hats off To (Roy) Harper.

De interesse wordt gewekt met Immigrant Song, wat een binnenkomer, de schreeuw van Plant, het bezwerende ritme, een fenomenaal nummer. Helaas wordt dit niveau niet vastgehouden en vormt III de eerste plaat die wat wisselvalliger van aard is. De heren integreren nog meer folkinvloeden in de muziek en dat vormt niet altijd een meerwaarde. Friends is een knap nummer maar kan niet in de schaduw staan van de opener. Celebration Day is druk, tegendraads maar ook onpersoonlijk met een irritant zingende Plant. Since I've Been Loving You is weer een terugkeer naar de blues, een stemmige song, echter duurt het ook wat lang. Out on the Tiles is degelijk, maar ook hier weer een afstandelijk karakter, voor mijn gevoel veel geschreeuw en weinig wol. Gallows Pole is dan weer een topper, een fraai akoestisch intro, een verslavende zanglijn en een mooie arrangementen. Tangerine, een nummer waarbij de folkelementen een prima aanvulling vormen op de breekbare vocalen van Plant. That's the Way lijkt wel enigszins op Tangerine, hoewel ik het gevoel heb dat het nummer wat onnodig uitgerekt wordt, blijft het fraai. Bron-Y-Aur Stomp en het jolige karakter ervan trek ik maar slecht, wat mij betreft de minste song van de plaat. Met Hats off To (Roy) Harper lijken de heren in de geest te willen kruipen van de blues uit de jaren 30 van de VS, met wisselend resultaat. De zang van Plant heeft een wat vreemde mix meegekregen en dat is jammer want ik had deze song wel in een andere vorm willen horen. Zo is III nergens slecht, haalt het vaak een dikke voldoende maar valt ook het wisselvallige songmateriaal op, zeker in vergelijking met zijn twee voorgangers.

Tussenstand:

1. Led Zeppelin II
2. Led Zeppelin
3. Led Zeppelin III

Ik luister veel te weinig naar Led. Dankzij het recente Greatest Hits of Led Zeppelin forum-spelletje eens goed (weder)kennis mogen maken. Dan bekruipt bij mij toch wel de gedachte: Damn, ze waren best wel goed. Classic rock klasbakken, op weinig slechte nummers te betrappen. De sprong van de onvervalste rockerts, naar de rustigere folk geïnspireerde nummers, werkt zeer goed op dit album wat mij betreft.

Mijn favoriete Zep album. Om te beginnen vanwege de geweldige opener Immigrant Song. Heerlijk zoals de band tekeer gaat. Verder vanwege het meer dan fantastische, een van mijn alltime favorieten, Since I’ve been Loving You. Een heerlijke bluessong met prachtig gitaarwerk, die solo is om te smullen. En tenslotte door het charmante Tangerine en fraaie Gallows Pole. Een heerlijk gevarieerd album.

Heb onlangs mijn oude vinyl exemplaar vervangen door de lp remaster waardoor het allemaal nog iets fraaier uit mijn boxen spat.

Snap je. Heb ook alle studioplaten opnieuw op vinyl gekocht. Zoveel fijner. Hoes op schoot. Knallen maar.

Zoals bij meer liefhebbers het geval is, een minder tot mijn verbeelding sprekend album van Led Zeppelin.
Het scoort nog altijd 4* maar ik mis het raffinement van de twee voorgangers en de opvolger. Heb dit album ook nooit gekocht. Een opgenomen cassette had ik uiteraard wel. Nu in een spotify playlist. Dus bij mij geen hoes op schoot! Dat is inderdaad wel een klein gemis.
Favorieten zijn ook voor mij Immigrant Song en Since I've Been Loving You.
Op 15 in de 100 Greatest Albums of 1970 en op 7 in de Best Ever Albums over dat jaar.

Ik wil het nog wel experimenteren noemen, maar verder sluit ik me hier helemaal bij aan.

Een rare mix waarvan niet zozeer de aanwezigheid van rustige nummers zo verrassend is (want daar hadden Babe I'm gonna leave you en Thank you de luisteraar al op voorbereid) alswel de hoeveelheid akoestische of semi-akoestische liedjes. Hoe groot de verleiding voor Page c.s. was om Led Zeppelin II 2 te maken weet ik niet, maar het contrast met die doorbraakelpee kon bijna niet groter zijn. Het succes bleef, want in Amerika stond deze plaat 4 weken op nummer 1 en in Engeland zelfs 5 weken, of was dat puur op basis van voorverkoop en reputatie? Hoe dan ook, zowel de blues/rocknummers als de folknummers vind ik stuk voor stuk uitzonderlijk sterk; niet alleen stort de band zich onvoorwaardelijk en met overgave op het afwisselende materiaal, maar de melodieën en de arrangementen zijn ook nog eens van zodanig hoog niveau dat ik dit uiteindelijk net zo'n goede plaat vind als z'n twee voorgangers – mede dankzij het feit dat ik me in beide stijlen kan vinden.
        De bonustracks vormen een aardige mixed bag, met een paar remixen die weinig toevoegen, maar ook met een vroege versie van Since I've been loving you, een rock & roll-arrangement van Bron-Y-Aur stomp en een lekker vet klinkende instrumentale versie van Out on the tiles. Niet veel essentieels, maar wel leuk om erbij te hebben.

Ik heb soms wel eens het verwijt gekregen dat ik een dwarsligger ben en in het geval van het kiezen van een favoriete Led Zeppelin plaat kan dat wel kloppen. Voor velen zijn de eerste 4 titelloze platen het summum van hun oeuvre, maar weinig mensen kiezen voor deel 3 als hun favoriet van die albums. Ook qua gemiddelde hier op de site staat Led Zeppelin III het zwakst ten opzichte van de naamgenoten en eerlijk gezegd, ik snap niet waarom. Hier staan gewoon een aantal van mijn favoriete Led Zep nummers aller tijden op! Het beukende Immigrant Song zet meteen de toon en is misschien wel één van de beste openers uit alle albums van deze Britse rockers (ik prefereer dit zelfs boven die stuwende gitaren van Whole Lotta Love, al geef ik toe dat het een erg nipte strijd is), maar nummers als Gallow's Pole en Bron-Y-Aur Stomp zijn toch fenomenaal goed? Ze staan niet voor niets al jaren in mijn "Songs to sing in the car" playlist en degene die het (on)geluk heeft om naast mij voor een rood licht te staan wanneer Bron-Y-Aur Stomp speelt... Die krijgt gewoon een Metalfist voorgeschoteld die de kleren van zijn lijf shaket. Van Celebration Day word ik bovendien altijd goed gezind, want je hebt toch ook gewoon erg veel zin om een bandje te beginnen wanneer je Plant "My, my, my, I'm so happy / I'm gonna join the band / We gonna dance and sing in celebration / We are in the promised land" hoort zingen? Het is niet dat Led Zeppelin III als een zwak album wordt beschouwd, dat kun je niet zeggen van een album met meer dan 4* als gemiddelde en toch... Toch vind ik dit ondergewaardeerd.

In dat geval ben ik ook een dwarsligger. Niet zozeer om een bepaald album van Led Zeppelin maar wel om een nummer van deze Britse band. Track 5 van "Led Zeppelin IV" is bij mij zwaar favoriet. Wat anderen er van vinden boeit mij niet, als ik dat nummer hoor krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht en roep ik "Yes!"

Blijft een pracht plaat van de mannen. Fijne afwisseling met blues, hardrock en zelfs akoestische nummers. Immigrant song : geweldige opener. Since I've Been Loving You blijft ook fantastisch. Ik zie als klein ventje m’n vader nog zitten, op de grond voor de platenkast, koptelefoon ingeplugd, en druk mee luchtgitaren op oa deze plaat. En m’n moeder maar roepen om t eten. Dat ritueel zou zich later herhalen met de jeugd. Mooie herinneringen, mooie plaat.

Wederom een mooie ontwikkeling vergeleken met LZ II. Het wordt alleen maar beter. De kwaliteit van de songs is geweldig. Since I’ve.., mooier wordt het niet. Zelfs Hats off is prima, hoe verzin je het.