Radiohead - The King of Limbs (2011)

Juul1998B schreef:
Ik vind dit stiekem wel na Kid A en In Rainbows het beste Radiohead album. Controversieel? Misschien. Toch vind ik hem wel erg onderschat hoor.
Een erg ingetogen, experimenteel en bijzonder album. En daarbij een ander geluid dan OK computer en Kid A.
Codex is zo'n mooi stukje muziek die weinig artiesten weten te maken en wat te denken van Lotus flower of bloom?
Het album voelt daarbij ook echt als geheel, ieder nummer slaat weer op de ander voor mij.

Radiohead is waarschijnlijk de enige nog bestaande Grote Band die slechts vijf dagen van tevoren, zonder enige uitlek vooraf, een nieuw album kan aankondigen. De hype liep sinds afgelopen maandag dan ook enorm hoog op. Alsof alle opgeklopte verwachtingen die normaal gesproken over enkele maanden uitgesmeerd zijn nu in een kleine week moesten worden gepropt. Het fijne aan zo'n gelijktijdige release wereldwijd is dat het een bepaalde saamhorigheid veroorzaakt. Miljoenen fans
horen tegelijkertijd dezelfde muziek.

Vandaag kon ie dan eindelijk worden binnengehaald. De sonische details vliegen je vanaf de eerste track om de oren en zijn ook na vier luisterbeurten nog niet allemaal te ontcijferen, maar voelen nergens misplaatst. De gitaren zijn zeker niet definitief overboord gegooid maar wel vakkundig weggemoffeld in het geluidspallet. Alle bandleden zijn nog aanwezig, je moet alleen iets harder je best doen om ze te horen. Dit is een erg rijke, gelaagde plaat.

The King Of Limbs is meer ingetogen en broeierig dan voorganger In Rainbows, ook weer meer een organisch klinkend geheel zoals mijlpalen OK Computer en Kid A dat waren. Toch heeft elk nummer een eigenheid die het onderscheidt van de rest. Mooi om te horen dat de elektronica en het experimenteren bij Radiohead nog altijd in dienst staan van de liedjes. Het is nooit moeilijk doen zonder functie om maar vernieuwend te zijn en het akoestische botst nergens met het elektronische. Er borrelt continue iets aan de oppervlakte waardoor het van begin tot eind spannend blijft. Verder valt het op dat Thom Yorke inspiratie heeft opgedaan bij Flying Lotus na zijn gastrol op diens laatste album, vooral te horen aan de percussie in enkele nummers.

Na acht nummers en een kleine 40 minuten zit het er alweer op en dat is eigenlijk precies lang genoeg. Het is erg knap hoe kundig Radiohead invloeden van hedendaagse elektronica als Flying Lotus en Four Tet in duidelijk gestructureerde liedjes heeft gegoten. Desondanks is de muziek tegenwoordig nauwelijks nog met de band te associeren die in 1995 The Bends uitbracht. De plaat is inmiddels voor de vijfde keer langsgekomen en dat is zeker niet de laatste keer. Gaat hoog op de eindlijstjes van 2011 eindigen.

Leonidas55 schreef:
Vage experimentele muziek.