Dimmu Borgir - Stormblåst (1996)

Vreemd dat het beste album van deze band er nog niet opstond.

Wel, dit is dus het laatste goede album van de heren voordat frontman Shagrath van Dimmu zijn BV'tje maakte. Hier spelen ze nog zeer degelijke melodieuze Black Metal, onder begeleiding van veel keyboard en piano die hier nog wel in dienst van de nummers worden gebruikt.

Het sfeertje op Stormblåst is zeer duister en zwaarmoedig, en qua sound iets minder rauw en meer gebalanceerd dan het debuut For All Tid. De gitaarpartijen zijn van hoge kwaliteit en mooi passend in het geheel. Want dat moet wel gezegd worden van de mannen van Dimmu Borgir: het zijn altijd goede muzikanten geweest.

Het enige wat ik niet helemaal lekker vond klinken in het begin is de zang, die op dit album nog van huidig gitarist Silenoz afkomstig is. Persoonlijk geef ik toch de voorkeur aan de stem van Shagrath, maar ja, toen hij ging zingen maakten ze ineens kutmuziek.
Overigens denk ik wel dat laatstgenoemde qua vocale capaciteiten minder goed bij de opzet en feel van Stormblåst zou hebben gepast dan Silenoz, hoewel dat gissen blijft.

Mooie CD van een toen gestorven band; eentje die ik niet te vaak opzet, maar als-ie uit de boxen sijpelt is het weer prachtig.

Beste van Dimmu!? mmm... weet ik niet. Wel een hele vette in ieder geval. 4 sterren.

Ik moet mijn woorden hier enigszins terugnemen, aangezien Death Cult Armageddon deze plaat toch wel even 666 keer wegblaast.

EN! de heren van Dimmu Borgir gaan dit nog immer prettige werkje opnieuw opnemen. Ik kijk ernaar uit, kan leuk worden namelijk.

Onlangs mij toplijst maar eens herzien ik vond eerder Enthrone altijd hun beste plaat, maar na hem onlangs nog een gehoord te hebben verlangde ik toch meer naar dit soort werk, het antiek noorse blackmetal geluid, lekker met veel keyboards zonder te overheersen, 4.5*.

Is dit jaar weer opnieuw opgenomen geloof ik.

Is inderdaad weer opnieuw opgenomen, maar ik ben bang dat ik me daar niet aan ga wagen, Hij is door Peter Targten (Hypocrissy, Abbys Studio's) geproduceert, en het nadeel vind ik dat veel van die platen een zelfde geluid hebben, luister maart eens naar Immortal (Damned In Black) Destruction (Hell breaks Loose), Dimmu Brogir (Puritanical Euphoric Misanthropia ) enz ens, Allemaal kraak heldere produkties, maar het geluid is allemaal het zelfde, kraak helder loeihard, en heel veel gedubte gitaren. Ik hou van deplaat zoals hij klonk, in 1996, lekker underground, dit was een van de eerste platen uit Noorwegen die vanuit de underground omhoog kwamen, met een andere geluid dan het ragsnelle black metal geluid van bands als mayhem en burzum. Het heeft nog zo'n lekker donker geluid. Sommige dingen moet je gewoon laten zoals ze zijn.

Eddie,Hypocrisy is een geweldige Zweerdse melodic death metal band.

Dat weet ik, en Peter Targten is daar een bandlid (Gitarist toch?) EN hij is eigenaar van d "Abbyss" studio's.

dit is een plaat die bij mij nooit verveeld en hij is perfect als je zin heb in rustig midtempo muziek met een harde insteek

Erg sfeervol album, mijn favoriete oude Dimmu Borgir. For All Tid is mij wat de rommelig en te knullig. Enthrone Darkness Triumphant te gelikt en cheesy. Dit is gewoon goede black metal, een beetje rauw maar vol Noorse sfeer en melodie.

Het gelijknamige nummer is een hoogtepunt, slepend en episch.

De nieuwe Stormblast heeft beter geluid maar mist daarmee ook de sfeer, die naar mijn mening grotendeels gedragen wordt door de oude toetsenist.

Da Den Kristne Satte Livet Till is een afschuwelijk saai nummer, maar voor de rest is dit album absoluut een van de betere cd's van Dimmu Borgir. De productie doet me denken aan In The Nightside Eclipse van Emperor; bij beide albums moest ik erg wennen aan de slechte opnamekwaliteit, maar als je even doorluistert is het toch wel weer geniaal. 4*

Prima opvolger van het debuut For All Tid. Bloedagressieve black metal maakte Dimmu Borgir al nooit, maar zeker de eerste twee schijven zijn bijzonder sfeervol. Op Stormblast zijn de nummers wat beter en vooral de keyboardarrangementen beter uitgewerkt. Ook zijn de muzikale schoonheidsfoutjes verdwenen. Het doomy karakter van For All Tid is wel behouden gebleven. Het melancholische Broderskapets Ring is daar een mooi voorbeeld van
.
De band weet de muziek mooi aan te kleden. Het stemmige pianowerk in opener Alt Lys Er Svunnet Hen werkt onmiddellijk op het gemoed. In de vorm van Sorgens Kammer staat er zelfs een heel pianointermezzo op. Dat past perfect in de sfeer van het album. Stomverbaasd was ik dan ook, toen ik erachter kwam dat Sorgens Kammer gewoon rechtstreeks gejat is van een computerspelletje (!) Waarschijnlijk een voorbode van de verkwanseling van de naderende identiteit van de groep.

In elk geval is Stormblast een mooie sfeervolle plaat die een Dimmu Borigir laat horen die niet door middel van overdaad aan productie en overrompelende bombast de luisteraar probeert de imponeren. Stormblast bedient zich van een mooie zwaarmoedige, licht orkestrale melodieuze black metal variant.

Heerlijk album vind ik dit, ook al is het in het Noors..maar deze cd weet wel een aangename sfeer en sereniteit op te wekken.
(voor mij dan)

Kon daarom zo genieten van het eerste nummer.
vette chille cd.

Dat Noors is juist zo geweldig
Kom unge bror
Skjenk oss din rene ungdom

Schitterende cd vooral het sfeertje wat er om heen hangt is erg puik. En tenminste niet van dat raggende gedoe.

Hij ligt in het verlengde van For All Tid, maar weet dat niveau toch net niet te behalen. Er staat genoeg goeds op, maar is op veel punten toch net iets zwakker. De cover is echt mystiek, net als de voorganger. De Noorse lyrics creëren uiteraard nog extra sfeer.

Ik vind dit een prachtige melodieuze plaat. Heerlijk sfeervol en de piano geeft net dat iets extra's. Sorgens Kammer vind ik prachtig (ondanks dat het gejat is). Dat de teksten in het Noors zijn maakt niet eens zoveel uit. De productie is ook nog eens erg goed en laat alles prachtig uitkomen. Ja topper.

Verbaasd en teleurgesteld over dit album. Het kostte me ooit veel moeite om het te vinden. Zeker omdat Dimmu Borgir het opnieuw opgenomen heeft, want die versie stond altijd in de verkoopbakken. Stormblast heeft ook een zekere klassiekerstatus. Ietwat bijzonder, aangezien op metal-archives en RYM de gemiddeldes vrij laag zijn. Ik kocht de cd een paar jaar geleden, maar heb er nooit echt naar geluisterd. Nu ik het alsnog draai, vind ik het niet gek dat het een vrij logisch vervolg is op For All Tid, maar lijkt het nog nauwelijks op wat komen gaat. Zeker een album als Enthrone Darkness Triumphant wat ruim een jaar na Stormblast uitgebracht werd. Hier vinden we nog steeds Silenoz achter de microfoon, die in elk geval flink gegroeid is. Het gitaarwerk is best ok. Dit album heeft ook een aantal toffe riffs, maar de keyboards zijn echt heel rammelend. Af en toe klinkt het charmant, maar het blijft knullig. De black metal van Dimmu Borgir is opvallend traag. Veel passages die ook gerust doom kunnen zijn, maar dan op een wat zoetsappige, romantische manier (romantiek zoals in de negentiende eeuw). Dimmu Borgir stelt hier sfeer boven de songs en dat mag gerust een slechte keuze genoemd worden. Ik kan dit soort archaïsche black wel waarderen, maar dit album is nergens echt bijzonder.

Tussenstand:
1. Stormblast
2. For All Tid

Ik denk dat dit echt een album is waar je bij moest zijn geweest. Dimmu betrad destijds onontgonnen gebied.
Ik erken dat het soms wat knullig is. Het is toch vooral het doomy karakter wat mij blijft aanspreken. En stiekem ook de archaïsche productie.

Sympathieke achtergrondblackmetal, maar de band is er nog niet. Het plagiaat van Magnum is voor mij als Magnum-liefhebber vooral erg grappig, maar Sorgens Kammer klinkt eigenlijk nergens naar. Krakkemikkig gespeeld, te traag enzo. De band gaat op het best als het gewoon sfeervolle kerkerblack speelt, maar uiteindelijk blijft er relatief weinig hangen. Enkele toetsenpartijen zijn mooi, sommige riffs slaan echt wel aan en het basspel is bovengemiddeld fijn om te horen, maar Dimmu Borgir was er ook op dit album gewoon nog niet helemaal.

Tussenstand:
1. Stormblåst
2. For All Tid