Marilyn Manson - The High End of Low (2009)

De eerste single Arma-goddamn-motherfuckin-geddon vond ik een beetje teveel provocatie op de vierkante seconde. Op het eerste gehoor niet een erg goed liedje. Niet dat ik ook maar iets verwacht van Brian Warner maar je kan nooit weten. Mechanical Animals is inmiddels al een aantal jaartjes terug.

Ik vind heel die Manson een vreselijk te mijden figuur. Met muziek heeft die niets vandoen.

Randverschijnselen (lees; Columbine) hebben nogal vaak de overhand als het om Manson gaat. Toch zijn albums als Antichrist Superstar en Mechinical Animals best genietbaar. Niet hoogvliegend, niet voor elke maand maar prima rockmuziek.

Ik vind de eerste gelekte nummers alles behalve sterk, waarschijnlijk wordt dit album net zo'n slappe hap als TGAOF en EMDM. Helaas klinkt het niet zoals voorheen (POAAF & AS) ondanks het feit dat Twiggy terug is.

Father McKenzie bedankt voor je inhoudelijke commentaar, het kan niet missen dat jij Bruce Springsteen op #1 hebt in je top 10.

hoop (denk) dat dit een hele goede plaat gaat worden, het wordt in ieder geval niet slechter dan EMDM. maar we zullen zien, we'r from america en armagod..... vond ik in ieder geval al lekkere nummers.

Dit album brengt de terugkeer van Geordy White aka Twiggy Ramirez, die veel nummers schreef op de betere albums (Holy Wood was de laatste). Dat is in ieder geval veelbelovend.

Heb nog niets gehoord van deze plaat, zal de single eens opzoeken.

Heb inmiddels 5 nummers gehoord en die zijn leuk.. leuk, niks meer niks minder.. Ik ben zelf een groot liefhebber van AS, MA en HW en vond TGAOG en EMDM een stuk minder.. De nummers die ik gehoord heb liggen allemaal in het verlengde van EMDM en voor mij dus een kleine tegenvaller.. Ik had gehoopt dat Twiggy weer wat pit zou brengen.
Maar misschien is bovenstaande voorbarig en ben ik weer helemaal in mn nopjes als ik de hele plaat gehoord heb!

de nummers die ik heb gehoord van deze plaat zijn alles behalve rustig. (wat bij EMDM alleen maar was) dus dat dit een verlengde van EMDM zou zijn lijkt mij een beetje voorbarig.

Ik heb onderhand het hele album gehoord, en het valt mij niet tegen. Gelukkig heel wat beter dan EMDM.

De nummers; Devour, Four Rusted Horses, Running to the Edge of the World, I Want to Kill You Like They Do in the Movies, WOW, Into the Fire en 15 zijn écht mijn favorieten nummers. Waanzinnig mooi!
De lyrics zijn af en toe wat simpel, maar dat neemt natuurlijk niet het prachtige geluid weg.

Ik vind dat Marilyn Manson zich echt weer bewezen heeft na het flopalbum EMDM.

Ik heb onlangs de Japanse SE met 7 bonus tracks van het web getrokken, wat een album... Instrumentaal totaal niet creatief en de lyrics zijn zo inspiratieloos, BAH! maar goed dat ik nooit stem op MuMe... Ik had (voor de gelekte nummers) echt hoop op een leuk album, Chris Vrenna en Twiggy hadden meer van zich moeten laten horen!

Ben m nu aan het luisteren en ik moet mn mening herzien.. Het lijkt weinig op EMDM.. Het rockt wél en ik hoor hier wel zeker Twiggy in terug.. Mijn vorige post was gebaseerd op wat tracks die (wat mij betreft) niet helemaal tot zn recht kwamen.. Hij staat nu op en zal m nog eens goed beluisteren voor ik een fatsoenlijk oordeel kan geven..

Ik vind 'were from america' en 'Running to the Edge of the World' geweldig. Vooral de laatste is fantastisch en heeft een potentiele hitfactor. Ik denk dat dit nummer zeker tot 1 van mijn favorieten behoord!

Gelukkig weer een stijgende lijn na het navelstaren van de nogal saaie voorganger Eat Me Drink Me. De songs zijn weer wat vlotter en bevatten sterkere melodielijnen. De teksten zijn over het algemeen ook wat meer beschouwend. Wel wat aan de lange kant, het album als geheel maar ook bepaalde songs. I Want To Kill You Like They Do In The Movies had beter gewerkt als een korte song- deze duurt echter 9 minuten! Veel en veel te lang. Verder vond ik alle songs wel de moeite waard. Produktioneel ook weer op niveau.

Aantal goede songs, dat moet ik hem meegeven. Everybody will come to my funeral, to make sure that I stay dead. Nog wel redelijke klasse, alleen HET DUURT TE LANG. Niemand maakt me wijs dat hij vijf kwartier geboeid kan blijven luisteren hiernaar.

Four Rusted Horses >> kan er geen genoeg van krijgen ..
Vind het album verder wat aan de saaie kant ..

Persoonlijk vind ik dit album nog slechter dan EMDM. EMDM klonk tenminste origineel en bevatte goede solo's. Ook was het het persoonlijkste album van Manson tot nu toe. THEOL klinkt echter geforceerd ruiger. Je hoort de rauwe zangstijl van EMDM er nog wel in terug, maar het is te ingetogen en repetive. Het gitaarspel is gewoonweg te simpel en te plat. Ook de synthesizerklanken hebben meer weg van NIN dan van MM.
Manson zei eens in een interview dat dit album zijn ruigste plaat uit zijn carriere zou worden. Wat mij betreft een dikke fail. Ook vind ik de teksten en de titels verre van diepgaand.
Manson kan beter, of misschien wel niet meer, who knows, ik wacht af...

Manson kan zeker beter, helemaal mee eens .. een andere weg inslaan prima, vorig album vond ik idd ook nog goed te doen maar dit is gewoon een vreemd album .. Een zoethoudertje dat niet zoet houdt ..

dit album is niet slecht, de rest is gewoon beter.

dit album is best wel goed, niet echt in de stijl van de voorgaande platen (wat meer poprock gericht ipv psychedelische hardrock)

het album mist alleen wat pit in sommige nummers.
mijn favorieten zijn:
Devour
Pretty as a Swastika
Arma-godd**n-motherf**kin-geddon
We're from America

de rest is wat aan de saaie kant
vooral dan het veel te lange (9:01) Want to Kill You Like They Do in the Movies

Al een stuk beter dan EMDM maar ik betwijfel of Manson ooit nog met een echt goede plaat gaat komen.

Het is allemaal weer wat harder en sommige nummers zijn erg leuk maar het klinkt allemaal wat te bekend. Manson herhaalt zichzelf een beetje, alleen zijn dit keer de teksten ook nog eens ondermaats. Hij is volgens mij zelf ook wat te naarstig op zoek naar het succes van weleer. Vroeger had ik hem ook een stuk hoger zitten dan tegenwoordig, als ik nu een interview met hem lees vind ik hem overkomen als een zielige junk. Dat was vroeger wel anders.

3*

Absoluut geen slecht album met een paar zeer sterke uitschieters.
-Devour
-4 Rusted horses
-Armagg...
-I want to kill you...
-Wight spider
-Into the fire

zijn toch wel dingen waar ik blij van wordt.
Ik had alleen gehoopt dat met de terugkeer van Twiggy, de muziek meer gelaagd zou worden. Iets wat ik gemist heb sinds hij vertrok. Helaas is dat niet het geval, maar wie weet op het volgende album...

Ik leg deze toch wel wekelijks een keer in de speler.

lol Marilyn Manson, dit heb ik helemaal gemist. Ah, ik vervloek de dag dat m'n originele Antichrist Superstar gejat is. DAT was toch eens een plaat.

Dit klinkt wel geestig. Niet eens zo slecht als EMDM idd, maar misschien wel wat overbodig. Waarom gaat hij niet met een kleine show in café'tjes spelen en er gewoon bij dansen? Dat kan nu in feite al.

Na het onderschatte Eat me Drink me, lijkt The high end of low weer in het verlengde te liggen van Mechanical Animals en Holy Wood. Ondanks dat is de plaat echter een stuk rustiger en mist het wat aan kracht in veel nummers.

De plaat opent meteen sterk met "Devour", meteen gevolgt door het minstens even sterke "Pretty as a ($)". "leave a scar" en "four rusted horses" zijn ook zeer degelijke songs, maar het eerste échte hoogtepunt op de cd is "Arma-goddamn-motherfuckin-geddon", dat zo van MA of HW had kunnen komen, het zelfde geld voor "blanck and white" en "Running to the Edge of the World".

"I Want to Kill You Like They Do in the Movies" is een traag en slepend nummer dat zijn lengte (9:01 min.) niet me heeft, wat ervoor zorcht dat het album een beetje lijkt in te zakken. tegen het einde toe wordt het nummer toch nog interressant, wat het uitluisteren van het nummer zeker de moeite maakt.

"WOW" doet met zijn hypnotyserende baslijn en vreemde keyboard geluiden een beetje denken aan AS, maar door het refrijn wordt dat niveau jammer genoeg niet gehaald.
"Wight Spider" bevat misschien wel de hardste gitaarriff op het album, zeker een van de betere nummers. "Unkillable Monster" doet mij niet zoveel, een beetje een overbodig nummer naar mijn mening.
"We're from America" is een typisch manson nummer, dat sterk doet terug denken aan de oudere albums.
"I Have to Look Up Just to See Hell", "Into the Fire" en "15" zijn wat overbodige nummers, maar daarom niet perse slecht.

"Arma-godd**n-motherf**kin-geddon [Teddy Bears Remix]" had voor mij niet gehoeven, het voegt werkelijk niets toe aan het album.

conclusie: een goed album, dat regelmatig doet terug denken aan de oudere albums, en er zelfs met momenten aan kan tippen.
dit is dus nog geen terugkeer op de hoogdagen, maar het komt er tog al dicht bij in de buurt.

Zojuist Running to the edge of the world voor het eerst gehoord en was zwaar onder de indruk. Wat een ontzettend mooi en ontroerend nummer.

Heb deze plaat nu heel wat kere gedraaid en de heer Manson blijft me toch steeds weer verbazen. Devour bijvoorbeeld vind ik een meer dan geweldig nummer. Die uitbarsting op het einde van de song is echt schitterend.

Running to the Edge of the world is in mijn oren een van Mansons beste ballads en dan is er ook nog dat heerlijk stuwende America en dan kan voor mij de lol er niet meer van af.

Er staan zeker ook een paar matige songs op maar als Manson een rake klap uit deelt dan is die ook wel gelijk meesterlijk. Ik hou van die man.

Ik had niet verwacht dat deze goed zo zijn. Goede stem/zang en gestructreerde songs met een goede produktie, stem niet teveel op de achtergrond en hij beukt af en toe aardig.

Ik kan me goed vinden in bovenstaande bericht van Killeraapje.

Heb hem met deze tour live gezien op Graspop, slecht optreden (mijn slechtste dat ik ooit gezien heb trouwens) Iedereen dat ik ken die erbij was had dezelfde mening als ik: teveel van deze matige plaat gespeeld.
Over deze plaat: een paar goede nummers (Pretty as a Swastika, Leave a Scar, We're from America en ook wel Arma-godd**n-motherf**kin-geddon) maar vooral veel troep (WOW, Running to the Edge of the World enzovoorts).

Het is heel wat anders dan wat ik van hem gewend ben. Na Antichrist Superstar voelt dit vreemd, zeker omdat ik Devour niet kon plaatsen. Meer een liefdesliedje geschreven onder invloed van GHB, XTC of iets anders. Misschien LSD, en men weet dat Manson een groot fan is van absint. Al met al vond ik het een beetje te rustig, er mocht wel wat meer pit in zitten.

"Pretty as a Swastika" valt me behoorlijk tegen. Enorm eentonig qua songtekst en ik vind het niks toevoegen aan dit album. Gewoon opvulling van die CD, voegt niks toe.

"Leave a Scar", tja, het begin is slechter dan het middenstuk. ,,Whatever doesn't kill you leaves a scar", en dat is meer dan waar. Het woord "abuse" in zijn albums begint me wel te vervelen maar als ik er niet op gefocust ben merk ik het niet meer. He's gonna fuck us over, beware!

"Four Rusted Horses", heerlijke bas, meer kan ik niet zeggen behalve dat ik het erg sterk vind qua opbouw. Gaaf gitaarwerk ook.

"Arma-goddamn-motherfuckin-geddon" en "Blank and White" blijf ik goede nummers vinden. Reden? Heb ik niet.

"Running to the Edge of the World" is met een enorme voorsprong mijn favoriete nummer op deze plaat, de songtekst raakt me enorm, heb dit nummer heel veel geluisterd en ben tot de conclusie gekomen dat haat inderdaad niet genoeg is om dingen te beïndigen. Sowieso kan ik dat niet, dingen beïndigen met haat, maar dit komt erg dichtbij. Running to the Edge of the World, prachttitel. Had niet zo'n emotioneel liedje verwacht van Manson en ik had al zeker niet verwacht dat ik er na honderd keer luisteren nog emotioneel van kan worden. Thanks!

"I Want to Kill you like They do in Movies" is ook erg goed, ik moet heel eerlijk zeggen dat hij de sfeer zoals die in verscheidene horrorfilms is erg goed onder muziek en woorden brengt. Meesterlijke intro!

-Ik ga nog verder hiermee-

N.a.v. van het nieuwe album deze ook maar weer eens opgezocht, maar wat weinig stemmen/reacties! Jammer dat juist dit album zo weinig aandacht heeft gekregen, want ik vind het absoluut een van hun betere. Prachtige onderhuidse spanning door het hele album heen, met inderdaad de hierboven benoemde geweldige uitschieters.

Je kunt er goed aan horen dat Twiggy weer terug is, die heeft toch net dat beetje extra qua songschrijven.