Grand Funk Railroad - Live Album (1971)
mijn stem
63 stemmen
Verenigde Staten
Rock
Label: Capitol
-
Introduction (2:27)
-
Are You Ready (3:39)
-
Paranoid (7:20)
-
In Need (10:58)
-
Heartbreaker (7:10)
-
Words of Wisdom (0:52)
-
Mean Mistreater (4:53)
-
Mark Says Alright (5:14)
-
Tnuc (10:54)
-
Inside Looking Out (13:43)
-
Into the Sun (11:28)
0
geplaatst: 20 december 2005, 13:38 uur
Superknaller van een live plaat , zo zou elke stonerband moeten klinken!
Wat een geweldige bak herrie!
Wat een geweldige bak herrie!
1
beaster1256
geplaatst: 27 februari 2006, 18:34 uur
fantastische plaat , met een live concert met een been harde en goeie gitaris , mark farner , een grommende bas , en een drummer die hem echt van jetje geeft , zo'n platen maken ze niet meer
na dertig jaar heb ik er weer veel van genoten , vooral inside looking out
na dertig jaar heb ik er weer veel van genoten , vooral inside looking out
0
geplaatst: 19 juli 2006, 13:15 uur
Dat geluid is alleen zeer matig ...
Inderdaad een flitsende live plaat van een band in bloedvorm ..
Inderdaad een flitsende live plaat van een band in bloedvorm ..
0
geplaatst: 28 september 2006, 08:32 uur
marcello schreef:
Dat geluid is alleen zeer matig ...
Inderdaad een flitsende live plaat van een band in bloedvorm ..
Dat geluid is alleen zeer matig ...
Inderdaad een flitsende live plaat van een band in bloedvorm ..
Zet je volume dan wat meer open. Het geluid is inderdaad niet helemaal top maar dat neemt niet weg dat dit een geweldig concert is. En dat te bedenken dat ik via Wolfmother ben beland bij deze GFR. Ik heb nog een hoop in te halen!
0
geplaatst: 28 september 2006, 09:16 uur
Slechts kort was dit een band waar ik van genoot destijds, veel te snel ging het richting mainstream; eigenlijk al voor Some kind of Wonderful.
Toen de eerste plaat uitkwam werden ze gezien als klonen van Blue Cheer.
Die belabberde geluidskwaliteit was toen ook al een issue, maar je nam het voor lief.
Deze plaat was namelijk wel lekker heftig.
Maar de liefde duurde ook maar kort; op wat langere termijn was het allemaal een beetje dunnetjes voor mij.
Toen de eerste plaat uitkwam werden ze gezien als klonen van Blue Cheer.
Die belabberde geluidskwaliteit was toen ook al een issue, maar je nam het voor lief.
Deze plaat was namelijk wel lekker heftig.
Maar de liefde duurde ook maar kort; op wat langere termijn was het allemaal een beetje dunnetjes voor mij.
0
geplaatst: 30 april 2007, 07:57 uur
GFR was in de eerste plaats een live band en dit "Live Album" is daar het beste bewijs van. Ben je op zoek naar een perfekt opgenomen album dan heb je met "Live Album" de verkeerde album in handen. Ben je op zoek naar de essentie, dan is dit een album dat je van de eerste tot de laatste noot draait ... telkens opnieuw. Helaas kunnen hun studio albums mij niet zo boeien, maar dit "Live Album" heeft na 37 jaren nog niets van zijn glorie, of moet ik "gloed" zeggen, verloren.
1
geplaatst: 24 juni 2007, 22:47 uur
hah een lekkere rock plaat, nou weet je dus waar bands als wolf mother en the whitestripes naar geluisterd hebben ik heb deze met pinksteren op de rommelmarkt gekocht heerlijk!
moet er niet aan denken dat ik deze plaat op cd moest luisteren!!!
lekker op vinyl
moet er niet aan denken dat ik deze plaat op cd moest luisteren!!!
lekker op vinyl
0
Down_By_Law
geplaatst: 26 september 2008, 19:56 uur
Duidelijk een van de beste live platen van de jaren '70. Beter dan hun studio-platen. Voor degene die genoten heeft van Humble Pie's "Performance: Rockin' The Fillmore" is dit een must.
2
geplaatst: 12 oktober 2008, 22:43 uur
Op deze dubbelaar heeft Grand Funk Railroad "het" : een niet te omschrijven gevoel. Het rammelt aan alle kanten, technisch is het maar zo-zo, maar een power en vooral soul dat erin zit !
Ik heb deze plaat al zo'n 30 jaar, en nog steeds verveelt ie niet.
Alltime-classic voor mij, en voor "oudere jongeren" een glimlach van herkenning.
Ik heb deze plaat al zo'n 30 jaar, en nog steeds verveelt ie niet.
Alltime-classic voor mij, en voor "oudere jongeren" een glimlach van herkenning.
0
geplaatst: 15 oktober 2008, 18:35 uur
Helemaal met mafketel en Down_By_Law eens dit is nog steeds de maat der dingen als het gaat om stevig ramwerk vooral door het stuwende drumwerk van Don Brewer. Wat een tempo zet die man neer. Zoek eens op youtube en let dan eens zijn gedrevenheid.
0
geplaatst: 9 januari 2009, 13:00 uur
Beter dan wat de heren ooit in de studio op een plaat hebben gezet.
0
geplaatst: 5 maart 2011, 10:26 uur
Ik heb deze plaat ooit eens gehad. Nummers zijn erg goed, maar de editie klonk zo ontzettend slecht, alsof het rechtstreeks van een oude lp was opgenomen. Heb hem daarom weg gedaan en de andere twee live platen gekocht.
Vraag: is hier nu een remaster van en zo ja is die de moeite waard t.o. die 2 platen die ik al heb?
Vraag: is hier nu een remaster van en zo ja is die de moeite waard t.o. die 2 platen die ik al heb?
0
geplaatst: 18 juli 2011, 17:08 uur
Down_By_Law schreef:
Duidelijk een van de beste live platen van de jaren '70. Beter dan hun studio-platen. Voor degene die genoten heeft van Humble Pie's "Performance: Rockin' The Fillmore" is dit een must.
Duidelijk een van de beste live platen van de jaren '70. Beter dan hun studio-platen. Voor degene die genoten heeft van Humble Pie's "Performance: Rockin' The Fillmore" is dit een must.
Leuk dat je hier Humble Pie noemt. Ik heb een concert in 71 van Grand Funk in de Doelen in Rotterdam gezien met in het voorprogramma .................Humble Pie. Nog nooit zo'n hard geluid gehoord.
Hier een clip van dat concert: Monumental Funk II -- Grand Funk Railroad tribute - YouTube
2
geplaatst: 16 september 2011, 20:48 uur
Zo hoort een liveplaat te klinken. Jezus, wat is dit een bak waanzinnig gave herrie, en dat uit 1970! De geluidskwaliteit is misschien niet optimaal - nogal schel - maar het album vraagt erom om loeihard gedraaid te worden en het lekkerste is dat de leadgitaar er prima uit komt. Dan maakt het toch ook allemaal geen flikker meer uit. Aandoenlijk is het verzoek van Mark Farner aan zijn 'brothers and sisters' om niet te gaan staan waardoor de mensen achter hun niks meer kunnen zien. Onvoorstelbaar dat je kunt blijven zitten; het is gewoon gaaaaaan. Zo'n stevig bandgeluid, zo'n rauwe power, een intensiteit waardoor je steil achterover wordt gebeukt, hardrock zoals het bedoeld is. De latere 'heavy' grunge- en stonerjongens uit de nineties en zero's kunnen hier alleen maar diepe eerbied voor hebben. Het zijn pussies vergeleken met GFR. Verplicht luisteren als huiswerk en dan proberen enigszins op vergelijkbare hoogte te komen. Dat zal nochtans niet meevallen...
0
geplaatst: 10 augustus 2012, 20:08 uur
Alhoewel ik van het studiomateriaal van de heren lang niet altijd gecharmeerd ben valt er op deze plaat verrekte weinig af te dingen.
0
geplaatst: 17 januari 2016, 23:15 uur
Buizen. Je hebt het verkeerde live album gekozen. Op dit album geen footstompin' music en weinig Hammond orgel. Ik denk dat je Caught in the Act bedoelt.
0
Sima Loder
geplaatst: 5 februari 2016, 18:50 uur
Op m'n zestiende was ik helemaal wezenloos van dit album en eigenlijk is dat nu nog steeds zo. Wat ben ik blij dat ik ze in juni 1971 in de Rotterdamse Doelen heb mogen meemaken.
0
geplaatst: 27 oktober 2016, 00:30 uur
Jarenlang mijn favoriete band, dit mijn favoriete album, TNUC mijn favoriete nummer. Totdat ik het drijvende stuk van Into the sun (3:00 en verder) ging voelen. Versterker los en gaan! Ook nog na 37 jaar (Buren gaan een blokje om als deze bak herrie weer eens los gaat; héhé).
0
geplaatst: 9 september 2017, 22:20 uur
spaceman schreef:
Zo hoort een liveplaat te klinken. Jezus, wat is dit een bak waanzinnig gave herrie, en dat uit 1970! De geluidskwaliteit is misschien niet optimaal - nogal schel - maar het album vraagt erom om loeihard gedraaid te worden en het lekkerste is dat de leadgitaar er prima uit komt. Dan maakt het toch ook allemaal geen flikker meer uit. Aandoenlijk is het verzoek van Mark Farner aan zijn 'brothers and sisters' om niet te gaan staan waardoor de mensen achter hun niks meer kunnen zien. Onvoorstelbaar dat je kunt blijven zitten; het is gewoon gaaaaaan. Zo'n stevig bandgeluid, zo'n rauwe power, een intensiteit waardoor je steil achterover wordt gebeukt, hardrock zoals het bedoeld is. De latere 'heavy' grunge- en stonerjongens uit de nineties en zero's kunnen hier alleen maar diepe eerbied voor hebben. Het zijn pussies vergeleken met GFR. Verplicht luisteren als huiswerk en dan proberen enigszins op vergelijkbare hoogte te komen. Dat zal nochtans niet meevallen...
Eens, eens, eens. Valt niets aan toe te voegen.Zo hoort een liveplaat te klinken. Jezus, wat is dit een bak waanzinnig gave herrie, en dat uit 1970! De geluidskwaliteit is misschien niet optimaal - nogal schel - maar het album vraagt erom om loeihard gedraaid te worden en het lekkerste is dat de leadgitaar er prima uit komt. Dan maakt het toch ook allemaal geen flikker meer uit. Aandoenlijk is het verzoek van Mark Farner aan zijn 'brothers and sisters' om niet te gaan staan waardoor de mensen achter hun niks meer kunnen zien. Onvoorstelbaar dat je kunt blijven zitten; het is gewoon gaaaaaan. Zo'n stevig bandgeluid, zo'n rauwe power, een intensiteit waardoor je steil achterover wordt gebeukt, hardrock zoals het bedoeld is. De latere 'heavy' grunge- en stonerjongens uit de nineties en zero's kunnen hier alleen maar diepe eerbied voor hebben. Het zijn pussies vergeleken met GFR. Verplicht luisteren als huiswerk en dan proberen enigszins op vergelijkbare hoogte te komen. Dat zal nochtans niet meevallen...
0
geplaatst: 1 maart 2020, 10:17 uur
spaceman schreef:
Zo hoort een liveplaat te klinken. Jezus, wat is dit een bak waanzinnig gave herrie, en dat uit 1970! De geluidskwaliteit is misschien niet optimaal - nogal schel - maar het album vraagt erom om loeihard gedraaid te worden en het lekkerste is dat de leadgitaar er prima uit komt. Dan maakt het toch ook allemaal geen flikker meer uit. Aandoenlijk is het verzoek van Mark Farner aan zijn 'brothers and sisters' om niet te gaan staan waardoor de mensen achter hun niks meer kunnen zien. Onvoorstelbaar dat je kunt blijven zitten; het is gewoon gaaaaaan. Zo'n stevig bandgeluid, zo'n rauwe power, een intensiteit waardoor je steil achterover wordt gebeukt, hardrock zoals het bedoeld is. De latere 'heavy' grunge- en stonerjongens uit de nineties en zero's kunnen hier alleen maar diepe eerbied voor hebben. Het zijn pussies vergeleken met GFR. Verplicht luisteren als huiswerk en dan proberen enigszins op vergelijkbare hoogte te komen. Dat zal nochtans niet meevallen...
Zo hoort een liveplaat te klinken. Jezus, wat is dit een bak waanzinnig gave herrie, en dat uit 1970! De geluidskwaliteit is misschien niet optimaal - nogal schel - maar het album vraagt erom om loeihard gedraaid te worden en het lekkerste is dat de leadgitaar er prima uit komt. Dan maakt het toch ook allemaal geen flikker meer uit. Aandoenlijk is het verzoek van Mark Farner aan zijn 'brothers and sisters' om niet te gaan staan waardoor de mensen achter hun niks meer kunnen zien. Onvoorstelbaar dat je kunt blijven zitten; het is gewoon gaaaaaan. Zo'n stevig bandgeluid, zo'n rauwe power, een intensiteit waardoor je steil achterover wordt gebeukt, hardrock zoals het bedoeld is. De latere 'heavy' grunge- en stonerjongens uit de nineties en zero's kunnen hier alleen maar diepe eerbied voor hebben. Het zijn pussies vergeleken met GFR. Verplicht luisteren als huiswerk en dan proberen enigszins op vergelijkbare hoogte te komen. Dat zal nochtans niet meevallen...
Zo heb ik de plaat ook altijd ervaren, en nog steeds. Een van de beste live platen ooit !!!
0
geplaatst: 16 november 2020, 20:00 uur
Prachtige plaats, ouderwets, degelijk en eerlijk beuk-werk uit de tijd dat een live albums nog legendarisch werden. Heerlijk en een natte droom voor alle muziekanten die na 1980 nog een live album durfden uit te brengen... Alleen die drumsolo....tja dat is nou toch helaas het enige nadeel van die periode.
1
geplaatst: 10 januari 2021, 00:27 uur
Intens, smerig, geil en keihard rockend album. De essentie en honger is met dit album gevangen. Ik hou ervan... en natuurlijk op vinyl.
0
geplaatst: 21 oktober 2022, 14:10 uur
Zag het album liggen en wist dat het hoog score op de best ever live albums, maar ik kende het alleen van het beetje suffige nummer: Some Kinda Wonderfull. Maar dacht och 12,50 op vinyl (id) meenemen. Nou geen spijt van wat een verschrikkelijke bak herrie. Gitaren, drumsolo (animal), bassige bass, het hele pakket. De geluidsopname past bij vinyl, weinig verschil met de digitale versie. Heb ik op mijn oude dag weer wat nieuws ontdekt 
0
geplaatst: 21 oktober 2022, 19:03 uur
FUEL schreef:
.....maar ik kende het alleen van het beetje suffige nummer: Some Kinda Wonderfull.
Grand Funk is een top band, "Grand Funk Live Album" is waanzinnig en "Some Kind of Wonderfull", niet op dit album te vinden, is GEEN suffig nummer......maar ik kende het alleen van het beetje suffige nummer: Some Kinda Wonderfull.
* denotes required fields.
* denotes required fields.