Tenkû no Shiro Rapyuta (1986)

baspis.... ja dat dacht ik ook 'beter dan de gemiddelde westerse animatie'... en met die instelling ging ik er ook voor zitten. En ik dacht het aanvankelijk ook te vinden. Alsof ik dat ook van mening wilde zijn... Maar gaande weg begon het me steeds meer te irriteren allemaal.

Het is allerminst 'beter dan de gemiddelde westerse animatie'. Ik kom steeds meer tot de conclusie dat deze juist op eenzame hoogte staan. Er is geen land die daaraan kan tippen. En al helemaal niet de Japanse animatie. Er valt geen touw aan vast te knopen+ het is niets.

Een Ghibli die iets meer gericht is op actie dan gebruikelijk, zonder echter dat de emotie of de dromerige magische scenes verloren zijn gegaan. De meer aanwezige actie/avontuur vond ik het enige wat mij deed vermoeden dat het een van de eerste Ghibli's was, want verder is het nergens aan af te zien dat deze film inmiddels 30 jaar oud is. De actie deed me denken aan Rupan Sansei (1979), de eerste Miyazaki, en waar ik wel de magie van Ghibli nog miste. En het avontuurlijke en de piraten deed me heel in de verte ook aan The Goonies (1986) denken.

Op deze film had best een vervolg gemaakt mogen worden, daar leent het zich prima voor. 3,5*

Best vermakelijk. Een fijne hoofdpersoon, een aantal leuke bijfiguren en een prima tempo. Soms ook best grappig, vooral die piraten die allemaal enthousiast zijn over het jonge meisje. Vrij fout eigenlijk, maar daardoor wel leuk. Het tekenwerk is aardig. Wel met soms mooie achtergronden met veel zeggingskracht en sfeer, maar ik heb het ook weleens veel mooier gezien (de voorbeelden zijn al door anderen hierboven genoemd). De muziek is soms wel erg mooi en en enkele scène kent wel een bepaalde magie, al had dat best er meer mogen zijn. Verder ook een wereld die voor mij niet helemaal geloofwaardig was. 3,5*.

Laputa: Castle in the Sky is de eerste anime-film van Studio Ghibli, geschreven en geregisseerd door Hayao Miyazaki. En heeft voor iedereen wat wils: een prins en prinses, piraten, het leger, robots, een verborgen stad en schat, humor en avontuur. En terwijl Japanse anime over het algemeen een donkere ondertoon heeft en vaak cynisch is, is deze film geen van beiden. Het meisje Sheeta wordt op een luchtschip achternagezeten door piraten en even later valt ze naar beneden, met een magisch zweefsteen om haar nek. Iedereen heeft het natuurlijk op die zweefsteen voorzien. Sheeta wordt opgevangen door de jongen Pazu, die haar zonder te twijfelen direct helpt en samen slaan ze op de vlucht. Onderweg komen ze steeds meer te weten over de hanger en zijn oorsprong, en langzaam maar zeker ontdekken ze wat al eeuwen geheim is gebleven. De haast epische queeste maakt dat je als kijker in het verhaal wordt gezogen en ruim twee uur lang gebiologeerd meeleeft met de avonturen van de jonge helden. Het luchtkasteel uit de titel slaat op het zwevende eiland Laputa en is afkomstig uit Jonathan Swifts Gullivers Reizen. Miyazaki staat qua animaties ergens bovenaan de ladder, zeker gezien het feit dat dit juweeltje alweer uit 1986 stamt en nog steeds goed overtuigd. Qua tekenstijl lijkt het een beetje op de Japanse tekenfilmserie "Remi: Alleen op de wereld" (1979-1980) De betoverende beelden en de prachtig vormgegeven SF-verzinsels maken dat de film zeker het kijken waard is.

Vliegende Ghibli

Sinds een jaar of 4 geleden ben ik bezig met het oeuvre van de Ghibli studio te gaan zien. Ik had ooit wel eens Howl's Moving Castle gezien, maar dat was in een Engelse dub op de BBC en ik ben ondertussen op het punt aangekomen dat ik liever het origineel zie. Ik had echter precies nog niet heel veel geluk met mijn keuzes tot dan aangezien zowel Tales from Earthsea, Arriety en Pompoko op 3.5* bleven steken. Geen slechte score natuurlijk, maar ik verwachtte toch net iets meer van een studio met deze faam.

Het was me echter al opgevallen dat bij geen enkele van die films de regie in handen was van Hayao Miyazaki, die toch zowel wat als de grootmeester wordt beschouwd. Daarom was ik ook erg blij om eindelijk eens mijn handen te kunnen leggen op Castle in the Sky en gisteren maar eens de sprong gewaagd. Het resultaat is degelijk, al moet ik zeggen dat ook deze film geruime tijd op 3.5* afstevende. Het is uiteindelijk echter een gevoel dat me hier over de streep trekt. De openingsscène met de aanval van de piraten is gewoonweg fenomenaal goed en het is knap hoe Miyazaki hier een vlotte avonturenfilm van weet te maken met toch net dat beetje extra. Er wordt wel wat teveel hooi op de vork gepakt voor een film van ongeveer 2 uur (heel de geschiedenis van Laputa wordt eigenlijk zelfs gewoon een beetje als bijzaak beschouwd aangezien eventjes snel wordt vermeld dat het al 700 jaar onbewoond is) en toch vloeit het uiteindelijk netjes in elkaar.

Het is dan uiteindelijk ook de erg mooie animatie die me toch nog over de streep trekt om hier 4* aan te geven. De openingsscène roemde ik daarjuist al, maar sowieso zit dit vol met een aantal erg mooie stukken zoals dat bezoekje aan de mijn. Begrijp meteen waar Miyazaki zijn status vandaan haalde. Herkenbare tekenstijl eigenlijk ook, naar mijn gevoel is Yoshio Kuroda met zijn Dog of Flanders hier serieus schatplichtig aan. Soit, verder ook nog fijne personages. Sheeta en Pazu vormen een aandoenlijk duo, maar het is toch de piratenfamilie die hier met de leukste momenten gaat lopen. Qua stemmencast ook weinig op aan te merken en dan rest er vooral nog even een korte vermelding voor de muziek. Ben nooit iemand geweest bij wie dit echt positief/negatief opvalt, maar Miyazaki wist af en toe serieus mijn aandacht te trekken door de rustige ondersteuning bij sommige scènes.

Nu is het weer even wachten totdat ik de volgende Ghibli nog eens ergens tegenkom, mijn voorraadje is in ieder geval uitgeput geraakt. De echte klassiekers (Grave of the Fireflies en Spirited Away onder andere) moeten nog komen dus ik ga denk ik nog wel een leuke tijd tegemoet. Castle in the Sky is in ieder geval een charmante avonturenfilm die door een aantal elementen iets extra krijgt en dat smaakt naar meer.

4*

Vermakelijk. Er zitten wat prachtige ideeën en wondermooie scènes in. Maar onder de streep verheugde of verwonderde het nou ook weer niet zo enorm.

Mijn tweede Ghibli na Spirited away. Wederom valt het op hoe grafisch mooi en met veel gevoel voor detail dat deze Japanse animatiefilms geproduceerd worden. Je wordt meteen de sfeer ingezogen door de vliegende luchtschepen en door het wonderlijke Laputa. Ook de actiescènes - en dat zijn er toch wel wat - zijn spectaculair en zeer aangenaam om volgen. De intrede van de reuzenrobot is geweldig. Ook de personages doen het goed met Sheeta en Pazu.

De achtervolging door de piraten en het zeer Duits ogende leger is knap. Aardig verhaal waar de actie centraal staat, maar waar evenmin de magie en droomwereld vergeten wordt. Ondanks de lange speelduur geen seconde vervelend en steeds op tempo. Dikke 3,5* waard!

Deze film was denk ik de eerste van de Ghibli films die ik wilde zien. Ik wil deze film echt op bluray. Rede ook dat het lang duurde dat ik deze had gezien. Ik heb inmiddels andere Ghibli films hiervoor gezien: Spirited Away, Grave of the Fireflies, Arrietty, The Wind Rises, The Red Turtle, Princess Mononoke, maar...

In KINO Rotterdam draaien ze deze zomer tijd veel Ghibli films. Het is alweer een paar weken geleden dat ik deze film met mijn broer in KINO heb gezien. Dit was zijn verjaardagscadeau, maar tot nu toe vind ik deze de beste die ik heb gezien van Ghibli. Ik was al enthousiast na het zien van deze film. Na het bezinken ervan vond ik het steeds beter worden. Ghibli heeft tot nu toe letterlijk mijn hart veroverd. En in deze film ging ik helemaal op. Het voelde alsof ik letterlijk daar in die wereld was. Dat gevoel heb ik eerlijk gezegd heel lang geleden gehad toen ik kind was en voor het eerst in aanraking met films kwam. Ik dacht dat dit nooit meer zou gebeuren.

Laputa, de eerste officiële Ghibli-film, is al een hele vooruitgang op Nausicaä. Het gaat niet over een Spaanse hoer, maar over een meisje die in het bezit is van een magische steen die de weg wijst naar een zwevend eiland. Laputa heeft van alles; actie, avontuur, humor, geslaagde characters, mooie muziek en een goed verhaal.

De kracht van de film schuilt vooral in de chemie tussen de aandoenlijke Sheeta en Pazu. Maar ook Dola is een grappig character die je steeds meer gaat waarderen. En weer wordt er flink gevlogen in de film, toch wel een Miyazaki-dingetje. De animatie ziet er ook al stukken beter uit en heeft de tijd best goed doorstaan, in tegenstelling tot Nausicaä.

Ook deze film duurt twee uur maar wordt gelukkig nergens vervelend. Het prima start van de studio, en het wordt nog veel beter een paar jaar later.

Tenkū no Shiro Rapyuta speelt zich af in een alternatieve werkelijkheid, waarin mensen ooit steden in de lucht gebouwd hebben. Het jonge meisje Sheeta bevindt zich in het begin van de film in een luchtschip dat wordt geënterd door piraten. Ze zijn op zoek naar een mysterieuze steen die Sheeta bij zich heeft. Ze weet echter te ontsnappen, maar valt daarbij uit het luchtschip. Door de magische krachten van de steen overleeft ze de val wonderwel, en ze belandt in een mijnwerkersdorpje waar ze wordt geholpen door de jonge Pazu. Ze is echter nog niet van de slechteriken af; ze blijven haar achtervolgen omdat de steen de weg schijnt te kunnen wijzen naar Laputa, het legendarische kasteel dat zich ergens in de lucht bevindt.

Ik kijk altijd met grote verwondering naar Japanse animatiefilms. De personages hebben zonder uitzondering extreem grote ogen en hebben allemaal blond, rood of lichtbruin haar. Enige Japanse trekjes zijn eigenlijk niet bij ze te vinden. Zo ook in dit sciencefictionsprookje. De tekenfilmstijl deed me erg denken aan de tekenfilmseries Alleen op de Wereld en Heidi, die ik in mijn jeugd wel eens op tv zag en waarvan de personages ook allemaal van die enorm grote ogen hadden. Wat de reden daarvan was heb ik eigenlijk nooit geweten, maar het zou me niks verbazen als die tekenfilms door dezelfde studio gemaakt zijn.

Maar goed, Castle in the Sky is een film die wel aardig door te komen is. Het blijft allemaal redelijk spannend en er gebeurt genoeg om tot het einde boeiend te blijven. Wel moet ik zeggen dat ik film met een lengte van 124 minuten wel wat aan de lange kant vind voor een tekenfilm. Ik had er geen problemen mee gehad als ze er een half uurtje uit hadden geknipt. 3*

Niet dezelfde studio, maar veel van die series zijn wel van Japanse makelij. Vrouwtje Theelepel, Nils Holgersson, Jody & het Hertenjong, Wizard of Oz ... zelfs Alfred J Kwak.

Laputa, Castle in the Sky krijgt er van mij in de herkijk een half puntje bij. Een vrij vroege Miyazaki, met ook een hoop actie waarbij het leger, een groep piraten en ook hoofdrolspelers Sheeta en Pazu om verschillende redenen op zoek zijn naar het mysterieuze en legendarische Laputa. Het is vooral qua sfeer en locaties bijzonder de moeite waard, met de meest fantastische vliegmachines, steden gebouwd op ravijnwanden, en uiteindelijk ook Laputa zelf. De hele zoektocht en strijd tussen de facties kan me wat minder boeien, net als de niet zo interessante karakters, maar het zorgt voor wat plotontwikkeling en alles bij elkaar blijft het een bijzonder fijne kijkervaring. Na het toch behoorlijk matig bevallen Ponyo doet het me goed om te zien dat ik de klassiekers onder de Ghibli's in ieder geval nog wel kan waarderen.

Nog steeds de moeite.

Wat mij betreft de eerste Ghibli film die écht de stijl van de studio aangeeft. Avontuurlijk, met een stevige scheut fantasy, maar toch niet te druk, episch of voorspelbaar. Vooral dan de aankomst op het vliegend stuk land is opvallend, na 3/4 films nog zo'n sfeermoment inbouwen, dat zie je toch niet vaak.

Mooie designs zorgen voor een wereld waar het aangenaam vertoeven is. Leuke personages, vlotte afwisseling tussen actie en kleinere momenten, met toch nog steeds een ietwat donker randje aanwezig (de robots onder andere). Het is een film die mooi in balans is en nog steeds best veel te bieden heeft.

Qua animatie valt ook meteen weer Miyazaki's oog voor detail op, enkel het contrast tussen de tekenstijl van personages en achtergronden is hier wat groter dan bij recentere Miyazaki films. Was lang geleden, maar best wel weer van kunnen genieten. Blijven toch mooie films.

4.0* en een uitgebreide review

Deze is een avontuurlijke animatie met een geheimzinige amulet , buiten disney films valt deze japanse animatie best wel te pruimen

Er komt wat slijtage op deze animatie, maar de film is dan ook al 35 jaar oud. En toch blijft het genieten. De stijl ligt wat in de lijn van Nausicaä of the Valley of the Wind. Zowel qua animatie, avontuur en thema. Met opvolger Totoro gaat Miyazaki toch een andere richting op. Wat de kracht is van Studio Ghibli.

Het verhaal van een meisje met een magische steen die leidt naar een verborgen land. Achtervolgd door mensen die enkel denken aan materialisme en macht. Ze wordt gelukkig geholpen door een jongen met een groot hart. Good guys en bad guys, de nodige humor, actie en avontuur. Niet alleen de animatie met oog voor detail doet het goed, het verhaal mag er ook wel zijn. Het blijft een mooie film!

Dankzij Netflix heb ik toch al wel de nodige Ghibli-films die afgelopen jaren gezien, heel fijn dat ze erop staan. Af en toe zoek ik er eentje uit en dan is het toch weer genieten van die unieke tekenstijl en gekke verhalen. Deze Castle in the sky wijkt voor mijn gevoel een beetje af. Emotioneel minder pakkend, wel meer tempo en actie. Het keek ieder geval lekker weg, maar het zorgt er ook voor dat het geen film zal zijn die ik me over 5 jaar nog herinner. Buiten dat is het gewoon weer een mooi werkje met indrukwekkende landschappen en hele fraaie muziek.

3,5*

De iconische animatieregisseur Hayao Miyazaki heeft met het befaamde Ghibli-universum genoeg liefhebbers weten te bemachtigen, maar ik behoor absoluut niet tot die groep. De kinderachtige, karikaturale benadering is namelijk ook binnen Castle in the Sky in volle toeren aanwezig, waardoor het vanaf de eerste minuut al moeilijk is om oprecht wat te voelen voor de hoofdfiguren. De achterlijke vormgeving van specifiek de antagonisten is ook een euvel waar ik persoonlijk niet bij kan, al zal dat voor de jongere kijkers waarschijnlijk juist een plus zijn. De afwisseling tussen avontuurlijke taferelen en tragiek is verder best gebalanceerd en specifiek de explosievere momenten werken uitstekend, alhoewel de ietwat gedateerde animatie ervoor zorgt dat het wat aan kracht moet inboeten. De creatieve en oprechte inhoudelijke invulling zorgen uiteraard voor de bekende unieke toetsen binnen deze geanimeerde wereld, maar ik blijf bij anime en/of Ghibli altijd over dezelfde dingen struikelen (stemmencast, fysieke vormgeving etc.) om een film als deze van een hogere score te voorzien.