Resident Evil: Afterlife (2010)

Een mindless actiefilmpje dat behoorlijk sterk leentjebuur speelt bij o.a. The Matrix (Albert Wesker lijkt op Agent Smith) en Silent Hill (The Executioner/Axeman lijkt op Pyramid Head). Meer actie dan horror dus, en dat is een beetje jammer voor een franchise die zichzelf Resident Evil noemt. Bij sommige scènes had ik wel wat vragen, zoals waar komt Axeman eigenlijk vandaan? En waarom offert Alice zomaar al die klones van haar op, die sterven namelijk bij de vleet tijdens de aanval op de Umbrella headquarters in Japan, zonder dat iemand er naar omziet. Boris Kodjoe als Luther vind ik een erg zwakker acteerprestatie neerzetten. Milla ziet er wel weer erg leuk uit in dit deel.

Weer net zo leuk als al zijn voorgangers, deze films vervelen me totaal niet, op naar het 5-de deel.

Dit wordt voorlopig mijn laatste film die ik zal bekijken uit de franchise. Heb het er een beetje mee gehad. Reeks raakt stilaan in mijn ogen uitgemolken. Niet dat The Matrix een patent heeft op zijn actiemomenten, maar kon het hier niet echt hebben. Ook de overdaad aan slow motions doet de film eerder slecht dan goed.

Veel actie hier, maar zoals ik al elders las, het komt het horrorgenre niet echt ten goede. En met zombies verkies ik eerder horror dan actie, maar dat is een persoonlijke smaak. Ook qua verhaal is er niet veel meer aan. Ondanks de korte speelduur, moest ik me naar het einde slepen.

Aan het eind van Resident Evil: Extinction beloofde Alice [Milla Jovovich] met een aantal klonen wraak te nemen op Umbrella, het bedrijf dat verantwoordelijk is voor het dodelijke virus dat de wereld in zijn greep heeft. Maar haar vergeldingsactie krijgt een onaangename wending wanneer ze een serum krijgt toegediend waardoor ze haar superkrachten geleidelijk verliest. Zes maanden later zoekt ze contact met de mensen die ze in Extinction hielp te evacueren naar Arcadia in Alaska. De beste film uit de langlopende franchise heeft zowaar iets van een verhaal, heeft meer aandacht voor de personages en geeft Jovovich de kans om te acteren. Minder actie dus in een episode die deels schatplichtig is aan Romero’s Dead-trilogie.

Aardig.

Om mezelf op de reboot voor te bereiden die ik best graag wil zien besloot ik recentelijk maar even de originele reeks af te maken. Gebaseerd op de populaire videogames, maar of deze ze ook letterlijk opvolgen dat weet ik niet. Boeit me overigens ook niet. De games en de films zijn redelijk losstaande dingen lijkt me namelijk.

In ieder geval wordt de hoofdrol wederom vertolkt door Jovovich. Anderson probeert van zijn vrouw uit alle macht een memorabel figuur te maken door haar prominent op de voorgrond te plakken. Alle zes de delen hebben dit nu en alle zes zijn ze er niet best door. Ook hier acteert ze niet bepaald sterk en de gevechten worden zo snel geknipt dat je je afvraagt of Jovovich eigenlijk wel kan vechten of dat dit wordt verhult met een digitale schaar.

Visueel in ieder geval weer een stap vooruit ten opzichte van het vorige deel. Anderson is nooit de man geweest van sterke verhalen en ook dit deel kenmerkt zich niet bepaald door zijn inhoudelijke kwaliteit. Erg dunne film, maar binnen horror en actie zit Anderson best wel redelijk op z'n plek. Lomp en bot, actie waar je niet bij hoeft na te denken met veel focus op de presentatie. Ik mag dat wel.

Niettemin een beetje jammer van de best matige effecten en het overdreven gebruik van slowmotion, want verder ziet de film er best aardig. Zo gestileerd als de allereerste scene is de rest van de film alleen niet en de personages zijn zo plat dat je rood wordt van schaamte, verder doet deze film wel waar het voor gemaakt is en dat is vermaken.

Fijn dat er genoeg ledematen en bloed vloeit gecombineerd met een redelijk stilistische aanpak die de film ten goede komt. Anderson had een ruim budget van 60 miljoen en neemt het ervan. Dit vierde deel van de reeks vormt misschien wel de meest onderhoudende film, maar is niettemin zo plat als een dubbeltje en met dialogen die constant kant nog wal raken is dat jammer. Wel vond ik Larter best gaaf, Anderson geeft haar best wel wat flair mee.

Woensdag game avond en dat hield old skool zombies bashen in L4D2 in en in de combinatie konden we wat dat betreft mooi verder met de Resident Evil reeks wat deze Afterlife opleverde die ik heel wat jaartjes terug al eens mee pikte op tv en bijgebleven was als best oké. En aan dat beeld was nog weinig veranderd.

Overduidelijk is dat het meest originele en nieuwe er wel af is na drie delen met de eerste als beste, toch is het wel erg opmerkelijk dat het deel dat na Afterlife komt juist het beste scoort en daarmee iets dat we weldra gaan ontdekken. Maar zoals duidelijk mag zijn heeft dit vierde deel niet veel nieuws te bieden binnen het bekende concept, korte dialogen, weinig tot geen karakter uitbouwing noch enig verhaal buiten de voortdurende quest naar overlevenden en een veilige plek. Buiten dat is de geluidsmontage erg matig te noemen met een balans die ver te zoeken is want als de karakters praten of iedere andere vorm van dialoog is dit praktisch op fluister niveau terwijl de actie en muziek de speakers uitknalt. Tenslotte is het bedenkelijk waar Alice toe in staat is al vechtend en incasserend terwijl General Wesker haar iets geïnjecteerd heeft wat het T-virus beïnvloed, of begreep ik dat verkeerd?

Daar staat echter tegenover dat Afterlife toch best oké en leuk is als actiefilm, iets waar de opening met Alice geen twijfel over laat bestaan, want dit draait om actie. De settings en decors zijn fraai, de griezel met de enorme hamer interessant ook als is zijn onstaan onverklaarbaar, is dat cast goed en komt het mannelijk oog niet te kort met Jovovich, de altijd pittige Ali Larter en raakt de onbekende Kacey Barnfeld veel te snel uit beeld naar onze smaak. Dan mag de passende soundtrack niet vergeten worden en wordt ik al helemaal enthousiast als A Perfect Circle gebruikt wordt en is deel 4 een prima actie spektakel te noemen die geen moment verveeld heeft maar waarin wel veel elementen uit The Matrix voorbij komen die vooral in het karakter General Wesker geïmplementeerd worden als soort van Mr. Smith klone, maar dat stoort mij persoonlijk niet. Eindoordeel betreft dan ook dat dit zeker de beste niet is maar ook zeker niet de slechtste maar absoluut meer dan te doen.