Captain Abu Raed (2007)

Oude man vertelt verhalen aan de kinderen in de buurt. Het begin van de film is nog wel boeiend, maar op een gegeven moment krijgen we toch een herhaling van zetten voorgeschoteld en word ik nieuwsgierig hoe lang de film nog duurt, want het wordt tijd dat de film naar een einde gaat toewerken. Het blijkt dat de film dan nog maar pas op de helft is. En hij kabbelt dus nog een tijdje voort, waarbij de man wat oppervlakkige relaties opbouwt met diverse mensen. En dan is het einde ook nog eens ongeloofwaardig en een afbreuk aan de film. Jammer, er had best meer in kunnen zitten. De film had vooral emotioneel nog wel een stuk meer de diepte in mogen gaan. Maar dat kan ook een cultuur verschil wezen.

Niet echt goed en niet echt slecht, leuk om een keer gezien te hebben.

Eigenlijk vooral gaan zien omdat mijn moeder en ik vorige zomer een ontzettend gave trip door het schitterende Jordanië gemaakt hebben. We hoopten dus iets van de weidse woestijnlandschappen en de imposante rotspartijen terug te kunnen krijgen. Helaas, niets van dat. De film focust zich voornamelijk op het stedelijke gebied rond Amman, en dan vooral de armere, meer verwaarloosde wijken. Als film is het een wat inwisselbaar sociaal realistisch drama over de kloof tussen arm en rijk en het niet hebben van status tegenover de beklemming van hooggespannen verwachtingen naar een hoogopgeleide vrouw. Echt opzienbarend is het nergens, maar het weet precies de juiste violen te bestrijken om te dwingen tot een lach en een traan.

Net gekeken, en ik moet zeggen dat ik het wel een goede film vind. Ik zat er al gauw in en ik vond het een mooi en boeiend verhaal. Best ontroerend en prima acteerwerk. Op de momenten dat er een bepaalde spanning heerste, bijvoorbeeld als de vader weer eens in een agressieve bui was, voelde ik die ook echt. Geen film die mij helemaal omver heeft geblazen, maar zeker fijn om eens gezien te hebben. 3,5*