Topaz (1969)

Bijzonder matige Hitchcock.

Ik huiverde eigenlijk al bij een van de eerste shots, waar er een titlecard wordt gebruikt om het uitgangspunt van de film uit te leggen.

Erg atypisch voor Hitch.

Maar de film kwam aardig op gang, vooral het ontfutselen van het koffertje was nagelbijten.

Daarna zakt de film jammer genoeg als een pudding in elkaar. Het verhaal wordt niet strak gehouden, er wordt te veel heen en weer gereisd, er worden te veel personages opgevoerd. Het einde vind ik zelfs afgerateld: still, close-up, pang, credits.

Zonde.

De schaarse visuele vondsten zijn ook alweer typisch Hitchcock: de piëta-shots, extreme close-ups, POV-spelletjes. Enkel de hier al vaak terecht geroemde sterfscène van Juanita is inderdaad erg mooi.

Topaz is echt de eerste film van Hitch waarin ik oprecht teleurgesteld ben.

Het doet me pijn om voor het eerst een onvoldoende te geven voor een film van Hitchcock, maar dit is toch ècht een draak van een film. Zijn Koude Oorlog films bevallen mij niet erg.

Net een saaie James Bond film. Wat me altijd aanspreekt in Hitch'es films zijn de humor (afwezig) en de suspense (op het stelen van het koffertje na ook afwezig!) en meestal wel een aardig plot en einde. Maar het einde was een regelrechte slappe anticlimax. Zo matig dat: 'en ze leefde nog lang en gelukkig' er ook nog wel bij had gekund!

Bezienswaardig is nog het acteurtje spotten. Forsyth, Piccoli, Noiret, doen het zeker niet onaardig (en natuurlijk Fidel Castro en Che Guevara: topacteurs!).

John Vernon (de Cubaan Parra) is ook altijd goed als booswicht. Deze acteur doet me, ook qua stemgeluid, altijd denken aan die Terreblanche, die leider van de Afrikaner Weerstand Beweging! Twee druppels water, die twee!

Toch ook wel mooie shots en takes, zoals wanneer André van een afstand toekijkt hoe die Philippe Dubois een afspraak probeert te maken met de Cubaan Uribe!

Wéér een teleurstelling van Hitchcock, al was Topaz niet slecht, maar goed kan ik dit ook niet noemen. The Master of Suspense duikt is een keertje een ander genre in, namelijk de politieke thriller. De film duurt absoluut wat te lang, kent (totaal) geen spanning (op de scene met de neger in het hotel na dan), en kent teveel personages waardoor het regelmatig wat verwarrend werd. Wel was Frederick Stafford (waar ik echt nog nooit van had gehoord) goed en was het sfeertje best sterk. Verder was de cameo van Hitch inderdaad erg grappig, maar voor de rest vond ik dit niet echt een goeie film. Jammer, maar wel verdiend want dit was een van de mindere Hitchcock´s.

2* moet ik helaas wel aan geven.

Heb deze film nog maar eens bekeken. Niet dat het echt een teleurstelling of slechte film is maar ik ben het wel eens met de berichten dat het ook niet zo'n beste film is. De eerste keer, toen speelde de koude oorlog nog erg en bovendien kwam het wereldnieuws ook nog niet zo gemakkelijk de huiskamer binnen. Dat was de tweede keer nog wel een beetje het geval. Maar zoveel jaar later, voor de derde keer, is het nu toch een vrij tamme en nogal ingewikkelde film.

Te lange film ook. Komt nog bij dat er een gedeelte, wat ik dacht dat het in deze film voorkomt, dus niet te zien is. Teveel personages ook, die niet allemaal even belangrijk zijn maar daardoor raak je gemakkelijk het overzicht kwijt.

De film begint sterk met mooie marsmuziek en beelden van het Russische machtsvertoon. Gedeelte daarna is erg spannend en met mooie opnamen van Kopenhagen. Daarna zakt de film in, met af en toe nog een spannende opleving erin, zo was het gedeelte Cuba ook goed. De film ziet er in zijn geheel ook goed uit met veel mooie opnamen. Het laatste half uur vind ik duidelijk het minste en rommelig ook. Het acteerwerk is in het algemeen wel goed. En leuk om John Forsythe in deze film te zien. Maar jammer, ga hem niet nog een keer kijken. 3.0

Ik kan bij deze film eigenlijk alleen maar meegaan met de meerderheid, die vindt dat dit een wat mindere film van Hitchcock is. Het is ook de eerste film van Hitchcock na de jaren dertig, die echt matig is. Ik heb al eens een komedie gezien van hem en nu probeert Hitchcock het met een politieke thiller. Op zich leuk dat Hitchcock eens wat anders probeert, maar het is duidelijk dat Hitchcock toch beter bedreven is in de echte thriller waarin een moord gepleegd wordt.

Wat opvalt aan Topaz zijn de vele personages die erin voorkomen. Mede daardoor voelt deze film voor mij af en toe behoorlijk rommelig. Daarnaast ontbreekt het deze film aan spanning en valt er verder eigenlijk maar weinig te genieten. Nou ja, de film heeft zeker ook wel goede punten. Het acteerwerk is zeker niet slecht. John Forsyth, John Vernon en vooral Frederick Stafford, doen het allemaal best goed. Al is het wel minder dan wat een James Stewart of een Cary Grant zouden kunnen brengen. Ook het middengedeelte van de film op Cuba, is best goed. Jammer dat de film na terugkomst in Amerika weer behoorlijk inzakt.

Lichtelijk teleurstellende Hithcock dus.

2,5*

Een moeilijk en te lang script zorgt voor een wat warrige en omslachtige spionagethriller (gebaseerd op een waar gebeurd verhaal) en het einde is een anticlimax. Ook de hoofdrolspelers zijn slecht gekozen of spelen niet bijster geïnspireerd. Toch valt er ook bij een mislukte 'HItchcock' nog genoeg te genieten. Het camerawerk bijvoorbeeld is als vanouds en subliem.

Gaat deel uitmaken van ALFRED HITCHCOCK: THE MASTERPIECE COLLECTION. V.a. 10 oktober een limited box blurays in de Nederlandse winkels, uitgebracht door Universal. De box bevat 15 films.

De versie van m'n dvd duurt 120 minuten. Zijn er twee versies? Wat betreft die Blu-Ray box: ze zouden eens een box moeten maken met ALLE films van Hitchcock.

Gaat nooit gebeuren. De rechten liggen bij verschillende maatschappijen.

Als ze het echt willen hoeft dat geen belemmering te zijn lijkt me.

Gek hè, was eigenlijk niet van plan om hem nog eens te kijken. Aanvankelijk had ik hem zelfs op dvd, waarop ook nog alternatieve eindes aanwezig zijn. Hij was weer op de ZDF, die versie duurt 2 uur maar toch te lange speelduur en teveel personages, waarbij het laatste halfuur me eigenlijk nog nauwelijks kon boeien. Het verhaal zelf is ook niet zo sterk. Maar verder vond ik het toch weer leuk om hem te zien, wat vooral komt doordat de film erg sfeervol is gefilmd, met mooie sixties beelden erbij en met veel mooie shots. Misschien dat het verhaal zelf niet overal even spannend is, maar de manier van close-ups van de acteurs zorgt wel voor een zekere spanning en op dit punt is de film ook geslaagd. Goede rollen verder van vooral John Forsythe, Frederick Stafford en John Vernon. Ongetwijfeld zal het jeugdsentiment er ook wel mee te maken hebben, dat ik toch een zwak blijf houden voor deze film. Ook nog mooie muziek erbij, de volgende keer dan maar weer meer letten op de manier hoe de film is gemaakt dan op het eigenlijke verhaal. Ik zet hem weer op een kleine 4.0.

Er zijn drie verschillende eindes, Topaz (1969) - Wikipedia - nl.wikipedia.org.

Hey, wie heeft de poster veranderd? Dat is toch ook wel vervelend hoor, dat iedereen maar posters kan toevoegen, die hij zelf mooi vind.

Volgens mij stond hier voorheen die gele poster.

Dat klopt. Wat is er mis met deze Topaz (1969) - IMDb ?

Poster is weer terug. Top!

En er zijn twee versies, klopt. Bij IMDb staat: 143 min | 127 min (edited).

Ik heb het lang uitgesteld om te deze film te gaan zien omdat 'ie bekend staat als een mindere Hitchcock.

Na het zien vind ik dat imago wel terecht. Het is eigenlijk op alle fronten een mindere Hitchcock.

Het plot klinkt op papier als veelbelovend en een goede voedingsbodem voor veel suspense en intriges, waarin Hitchock zich volledig op uit kan leven. Dat valt dus in de praktijk vies tegen.

Vrij oninteressante hoofdpersonages. Weinig diepgang en ook nog eens langdradig.

Een tikje ondergewaardeerde film. Door het ontbreken van bekende namen, was de film aanvankelijk zeker geen groot commercieel succes. Pas later kwam er wat meer aandacht en waardering.

Voor een deel gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen (de Cuba-crisis in 1962). Speelt afwisselend in Amerika, Cuba en tenslotte in Frankrijk.

Mindere Hitchcock, maar nog niet de minste, die twijfelachtige eer gaat naar Torn Curtain - al dan niet toevallig ook een film rond de Koude Oorlog. Deze Topaz is zeker anderhalf uur nog best heel redelijk kijkvoer. Niet bijzonder en soms iets te kabbelend, maar het kijkt nog wel weg. Ook zitten er een aantal fraaie momenten in, vooral als die man wordt aangesproken bij dat hotel en je van een afstand toekijkt waardoor je niets hoort behalve het straatverkeer. Die scène houdt maar aan en dat is juist de kracht ervan.
Alleen dan de derde akte, die hangt er echt aan en trekt de hele film naar beneden. Verder is het acteerwerk maar matig en worden alle hoofdrollen vertolkt door een stel grijze muizen. Over het geheel is het gewoon een wat saaie bedoening. 2,0*.

De film speelt zich af in 1962, in het midden van de Koude Oorlog. Als een Russische geleerde met zijn gezin overloopt naar het westen, verstrekt hij natuurlijk gegevens aan de Amerikanen. Een van die geheimen draagt de codenaam: "Topaz" Hierna gaat de film tot het laatste half uur niet meer over dat mysterieuze verbond 'Topaz'. Gek want de film draagt wel die titel. We zien de Amerikaanse geheimagent Nordstrom (Forsythe) en zijn Franse collega Deveraux (Stafford) samenwerken in het onderzoek naar inmenging van de Sovjet-Unie in Cubaanse aangelegenheden. We volgen het verhaal via Kopenhagen naar Washington en via Havana naar Parijs, en overal gebeurt wel iets spannends. Het verhaal lijkt een beetje op een spannend jongensboek.

Hitchcock was 70 toen de film werd gedraaid, en niet in goede gezondheid. Om hem te sparen, werden veel locaties in de Universal studios nagebouwd. Iets wat ook direct het eerste manco was. Je waant je namelijk vaker in de jaren vijftig dan in de jaren zestig. En dan is er het slot, of liever: het gebrek aan een passende slotscène. Dit doet nogal afbreuk aan de film.

Voor Hitchcock-begrippen is dit misschien een beetje teleurstellend. Maar er zijn wel een paar pracht van scenes te zien die misschien wel tot het beste horen wat Hithcock in het laatste deel van zijn carrière afleverde. Zo zijn er een paar ‘stille’ scènes, doelbewust opgenomen zonder dialoog en de mooiste is toch wel de dood van Deveraux’s maîtresse, gefilmd met een hoge camera, waarbij de paarse jurk onder haar uitwaaiert als een plas bloed. Deze scenes maken dat film zeker nog het bekijken waard is!

Niet Hitchcock's beste, neen, maar toch heb ik er geen spijt van gehad deze film gezien te hebben. Hoewel over hetzelfde onderwerp - de Koude Oorlog - toch een totaal andere insteek dan zijn vorige film Torn curtain. Bij Topaz wordt de klemtoon gelegd op spionage en contraspionage. Topaz is natuurlijk een film die beter tot zijn recht komt binnen zijn tijdsgeest, maar een echte topper overstijgt de tijd. Echt begeesterend wordt het echter nooit.

De film komt pas echt op gang ergens onderweg. Het filmen van de kernkoppen op Cuba en de inventiviteit die aan de dag wordt gelegd om het filmmateriaal te verstoppen en het land uit te krijgen, was leuk gedaan. Het einde en de hetze met de bobo's om de verrader te ontmaskeren sloot minder goed aan bij de film. De film wordt bovendien niet gedragen door een topacteur al vond ik Stafford nog best ok. Ook hier en daar kon ik best genieten van het camerawerk zoals bijvoorbeeld toen de Cubaanse militaire politie binnen viel bij Juanita. De scène waarbij André het huis van Jarre binnenwandelt was dan weer het andere uiterste ... Al bij al nipte voldoende.

Prima Hitchcock film.

Niet echt met het thrillergehalte zoals we van hem gewend zijn, maar wel een goed spionageverhaal.

De film duurt ruim 2 uur, maar ondanks het gebrek aan veel actie, verveelt hij geen seconde.

Goede vertolkingen en mooie locaties doen de rest.

Hitchcock in de koude-oorlog-sfeer met spionnen, dubbelspionnen, overlopers enz...

Valt wat lang uit, is ver van de beste Hitchcock, maar valt al bij al nog mee, zeker in de iets te weinige momenten waarop Hitch personages en kijkers doet reikhalzen naar wat er gezegd wordt en te gebeuren staat.

Frankrijk beslist aanwezig, verrassend ook met Michel Piccoli, Philippe Noiret, Danny Robin...en ook in de muziek en de decors.

Geen sterke Hitchcock maar toch het bekijken waard vanwege een aantal mooie scènes. Deze film werd niet gewaardeerd tijdens de sneak preview. Een veelgebruikte klacht was dat de film te lang duurde en dat het einde niet in de smaak viel.

Vervolgens is Hitchcock gaan knippen en heeft hij er een ander einde aan gemaakt. Het einde is denk ik beter maar het verwijderen van sommige scènes vind ik jammer. Zitten best interessante scènes tussen die het geheel ook iets duidelijker maken.

In een notendop is de film er niet (veel) beter op geworden. Op de blueray zijn verschillende alternatieve eindes en verwijderde scènes te zien.

Die Devereaux toch.

De film staat in mijn favorietenlijst en terecht. Het is een film die ik al een groot deel van mijn leven ken en daar profiteert hij dan van. Maar dit genre wil ik eigenlijk niet meer. Het inspannend kijken terwijl ik ontspannende films wil zien.

The man who knew too much is afgevallen. Dus blijven er nog maar 4 favoriete Hitchcock-films over deze, Psycho, North by Northwest en The Birds. Op de dvd staat naast alternatieve eindes ook een interessante documentaire. Dat er weinig bekende acteurs meedoen kan een punt zijn. Al zie het zelf niet zo, nu ik hem een aantal keren heb gezien.

Ik heb er wel weer van genoten. Alleen te lang. Het gedeelte dat Rus in Amerika komt en (bijna overbodige) gedeelte in Frankrijk had wat korter gemogen. Grappige cameo van Hitch en met de meeuwen zal wel een verwijzing zijn naar The Birds. Verder een serieus verhaal. Het lijkt heel wat maar is het niet. Te vergelijken met een James Bond-film alleen gooien ze er daar veel actie in en zul je het hier moeten doen met spanning.

Het zijn eigenlijk twee verhalen door elkaar. Hoge KGB-functionaris loopt over naar Amerika en heeft belangrijke informatie over Russen in Cuba. Tegelijkertijd weet Parijs ook van dit overlopen wat eigenlijk geheim moest blijven. Er is dus een lek.

John Vernon zorgt voor de meeste spanning. Sfeervol gefilmd maar zoals vaker met Hitchcock te uitvoerig en teveel in details tredend.

Hitchcock meets Leon Uris, twee zwaargewichten in hun vak, de één als filmmaker, de andere als schrijver. Biedt dat dan het verwachtte vuurwerk? Nee, helaas. Zelfs zo'n samenwerking kan vies tegenvallen, iets dat ik al vreesde toen ik de cijfers zag.

Geheimzinnigheid troef in het begin met het overlopen van een Russisch kopstuk. Het is het startpunt voor veel gekonkel, vergaderingen, héél veel karakters, de nodige geheimzinnig rond spionage op Cuba ten tijden van de Cuba Crisis en de zoektocht naar een rat. Dan vergeet ik nog de soundtrack van Maurice Jarre te noemen, toch ook niet de minste. Sterk is de onderneming van Dubois en fraai is het stelen van het koffertje. Al heel wat pluspunten genoemd zou je zeggen....

Toch wil het voor geen meter slagen met deze Topaz die zich in een traag tempo voortsleept, nergens spannend wordt en al helemaal niet wil boeien. De karakters spreken niet aan en hetgeen dat op het spel staat evenmin en duurt de film te lang. Het is dat de meester wel degelijk zijn gebruikelijke opwachting maakt in het begin anders zou je al bijna twijfelen of dit daadwerkelijk een Hitchcock product betreft. Afijn, dit was niet best naar de standaard die ik toch gewend ben van dear Alfred.

6 jaar na dato vond Hitchcock het nodig een film te maken over de Cuba crisis. Het begint vrij pompeus en belovend, maar het verhaal wordt al snel zwak en zelden echt spannend of mysterieus. Het einde is zoals vaker in die jaren erg gehaast. Soms bekruipt je het gevoel dat de filmspoel op is of de maximale speelduur is bereikt en er nog snel een eind aan gebreid moet worden. Jammer.

Kort, want niks toe te voegen aan wat ik hier in verschillende commentaren lees:

een rommelig, bijna chaotisch verhaal;

droge conversaties die gewoon niet kunnen boeien;

personages die je niet kunnen meetrekken in het geheel;

nooit een gevoel van spanning.

Het ziet er allemaal mooi uit, maar dan blijft het dan ook bij.

Dit is m'n eerste Hitchcock; ik had toch beter eerst eens naar de MM-ratings gekeken vooraleer er een uit te kiezen...

Veruit de meest formalistisch uitdagende film van Hitchcock en daarom wellicht minder gewaardeerd. Ik zag Topaz en Torn Curtain met weinig tijd tussen en het was fascinerend om te zien hoe verschillend beide films zijn, ondanks gelijkaardige spionagethematiek. Terwijl Torn Curtain bijna onophoudelijk leunt op de star power van Andrews & Newman, kent Topaz geen vedetten (jonge Noiret en Piccoli zijn nog de meest bekende koppen - maar verschijnen slechts in de laatste 20min). Niet alleen zijn de acteurs van Topaz geen A-listers, maar het zijn bovendien echt geen karakterkoppen. Frederick Stafford is bijna enigmatisch in zijn alledaagsheid. Stilistisch is de film een complex web, haast een ondoorgrondelijk labyrinth van vertakkingen. De eindeloze 'droge conversaties' waar men over klaagt, passen ook perfect in de sfeer van paranoïa en ruis die Hitchcock oproept. De film is niet alleen qua stilistiek voorop op zijn tijd, maar Hitchcock brengt met Topaz een voorbode aan de loden jaren, toen Europa geteisterd werd door complotten en terrorisme, waarvan de spilfiguren steeds de dans ontsprongen door een rookgordijn - vergankelijke schimmigheid, gereduceerd tot de vervagende letters van een krant, achtergelaten op een bank aan de Arc de Triomphe.

Aardige film waarin een Russisch gezin met gevoelige informatie oversteekt naar Amerika. Een spionage-thriller die zich afspeelt tijdens de hoogtijdagen van de koude oorlog. Ondanks een aantal goed opgebouwde scenes, is dit verre van het beste werk van Hitchcock. Het mist een beetje een hoofdpersonage en de film gaat wat te lang door. Net geen 3.5 sterren.

Jaren geleden heb ik deze gezien in de getrimde versie met Michel Piccoli die aan het eind zelfmoord pleegt. Deze keer heb ik de lange versie bekeken met het vliegveldeinde. Dit is een film die met haar realisme wat afsteekt tegenover de gemiddelde koude oorlog James Bond van die tijd. Het geweld blijft al met al binnen de perken. Wel is het één en al intriges - gebaseerd op ware feiten. Volgens de ‘making of’ bij mijn dvd is het geen typische Hollywood maar sluit het meer aan bij de internationale cinema van toen - zie ook de cast. Kan ik me allemaal wel in vinden. Het is geen top Hitchcock maar wel een zeer goede koude oorlog film met enkele excellente scènes waaraan de gewone sterveling een puntje kan zuigen. Het is een film zonder sterren maar met een goed script, mooi visueel werk en sterke dialogen. Kostumering is in handen van monstre sacré Edith Head die ook prominente credits krijgt. De score is van Maurice Jarre (is personage Henry Jarre een knipoog naar hem?). Het is misschien wel jammer dat long time collaborator Bernard Herrmann er niet meer bij was - na de breuk met Hitch - want die had toch wel wat meer thriller ervaring dan de wat gezapiger klinkende Jarre.

Gezien als onderdeel van een wekelijkse Hitchcock herontdekking die ik samen met een collega onderneem.

hitchcock challenge # 5

Toch wel fijne spionage thriller die z’n tijd neemt. De degelijkheid druipt er vanaf, maar ergens past dat wel. Het is daarom ook volkomen geloofwaardig.

De eerste 10 minuten en een aantal andere scenes worden gespeeld zonder dialoog en zijn dus puur visueel. Hitchcock is natuurlijk ooit nog geschoold in de stomme film en dat hij die goed beheerst laat hij hier zien.

Goede film.

Ruime 3,5