Dagon (2001)

Muchas Dias!

Toepasselijke woordspelingen, een sfeervolle ogenschijnlijk verlaten spookstad en prachtige muzikale begeleiding zorgen voor genoeg horrorvertier. Het verhaal wordt ook best mysterieus uit de doeken gedaan en het einde is geweldig i.t.t. hetgeen wat er allemaal net aan vooraf gaat. Dàt decor oogde op visueel vlak net wat tè goedkoop.

Toch zeker een meer dan prima film. Een 3,5*

Godden en die bril z'n personage doet me een beetje denken aan Ash (ook zo'n kansloze situatie en dan toch steeds minder bang daarin handelen). En snel dat krakkemikkige slot verwisselen dat het ook nog een tijdje uithoudt is gewoon geniaal, klaar

Verder een prima horror waarbij de vislucht bijna de tv uitwalmt. Ontzettend smerige hotelkamer en het sfeertje is lekker griezelig met dat verregende, typisch Zuid-Europese dorpje en die lompe manke vijanden. Jammer alleen dat de cgi zo slecht is, bijvoorbeeld dat shot van de boot van onderaf, ai.. had het er dan uitgelaten vraag ik me af.

natte film, veel regen en plassen

Lovecraft ? (1890 –1937) ik zag anders een laptop en mobiele telefoon voorbij komen!

maar wel een leuke film, zeker kijken deze, al ergerde ik mij wel in het begin

aan de hoofdrolspeler maar dat ging naarmate de film vorderde gelukkig over

Opvallend is de afwezigheid van muziek tijdens enkele cruciale scènes die spannend of emotioneel zijn. Tamelijk tegendraads maar werkt hier wel zeer effectief.

Had regisseur Stuart Gordon dit binnen het Hollywoodsysteem gedaan, dan hadden de studiobonzen hem zeker gelyncht.

Effectief is trouwens hier ook het veelvuldig gebruik van de handheld camera. Low budget tot en met. Rauwe stijl. B-film sfeer. Maar ook dit weet Stuart Gordon uiteindelijk volledig naar zijn hand te zetten.

Dagon is bijzonder losjes gebaseerd op het gelijknamige verhaal van H.P. Lovecraft. Men zou het dan ook eerder een verfilming van The Shadows Over Innsmouth kunnen noemen. Twee toffe verhalen die hier gewoon een prima verfilming krijgen. Wederom keurig werk van Stuart Gordon die een erg sfeervolle en soms toch behoorlijk enge film neerzet. De sfeer is op en top Lovecraft met een rijke schare aan verdoemde zielen en occulte zaken.

Zo worden ze nog maar weinig gemaakt. Het is lastig om iets over Dagon te zeggen zonder iets te verklappen. Laten we het er maar op houden dat de film na een minuut of vijf al spannend en sinister wordt. Gaandeweg wordt natuurlijk veel meer duidelijk. De hoofdpersoon was voor mij niet het interessantste personage. Het lot van Ezequiel sprak mij vele malen meer aan. De mensen die het boek gelezen hebben, weten best wat ze kunnen verwachten. Gordon houdt zich er vrij keurig aan. Alleen het einde wijkt duidelijk af van de originele verhaallijn. Desondanks prima gedaan. De ontknoping is lekker luguber. Deed me wel een beetje aan een willekeurige zombiefilm denken, maar dan zit je bij ondergetekende wel heel makkelijk goed.

Vermaakt vergeven.

Een vermakelijke horrorfilm van de beroemde B-regisseur Gordon, die hier opnieuw een verbond sloot met die andere griezelgrossier, Yuzna. Het verhaaltje over een stel dat wanhopig uit handen probeert te blijven van de enge bevolking van een kuststadje, waartoe zij zich in eerste instantie keerden voor hulp, moet het vooral hebben van de bakken vol sfeer en het griezelige mysterieuze ondertoontje. Ook het prettige tempo dat de kijker bij de les houdt, doet goed. Horror met een werkende knipoog, waardoor je de soms goedkope effecten de makers makkelijk vergeeft.

Goed.

Een horrorfilm die je redelijk weet te vermaken.

Er zitten her en der wel wat goedkope effecten in de film maar dat is niet echt een belemmering om de 95 minuten uit te zitten.

Wat mij opvalt is dat de laatste jaren Spanje een goede hofleverancier van redelijk goede horrorfilms wordt.

Doet 'ie toch nog goed, zo tijdens de jaren 0. Waar vele collega's het hier inmiddels al hebben laten afweten, brengt Stuart Gordon ons nog iets wat meer dan de moeite waard is. Opnieuw een Lovecraft verfilming. Ditmaal begint het nogal hakkelend, maar weet het zich vanaf aankomst op het eiland te herpakken. Wát een fantastische sfeer, zo'n karakteristiek dorpje met die hevige regenval. Mooiste is nog hoe het personage van Godden (Paul) zich ontpopt tot een soort halve Ash (zoals Bottleneck ook al aangaf). Maakt het een enorm vermakelijk geheel, waarbij Stuart helaas een paar keer de plank mis weet te slaan terwijl het te voorkomen is. Ik doel op de oerlelijke en onnodige CGI. Jammer, maar het maakt Dagon niet minder entertaining.

Dagon komt voor mij als grote verrassing. Vooral ook omdat ik van te voren niet wist wat nou precies het kwaad was in deze film. Maar wát een vet thema! Een ware verademing na alle routinescripts die als massaproductie van de lopende band rollen.

De sfeer is enorm goed. Vanaf het moment dat de vier toeristen het stadje Imboca ontdekken grijpt de mysterieuze atmosfeer je bij de strot. Wel even een oogje dichtdoen wanneer de immens lelijke CGI-storm op komt zetten. Maar ook het ontdekken van de stad is spannend, met de kleddernatte, donkere gebouwen en in ieder hoekje op gaatje wel een creep. Zonder dat je weet wie deze bewoners nu zijn, maar je weet in elk geval dat er iets niet in de haak is.

Het achtergrondverhaal wordt letterlijk uit de doeken gedaan door een bewoner, lekker mysterieus is het wel en is zeker van toegevoegde waarde hier. Akelig om te zien hoe de mensen te zien veranderen in glibberdingen. Het begint bij de kleine details, maar al snel komen er zelfs tentakels tevoorschijn. De manier van lopen, het klepperende geluid dat ze maken en de ijzersterke scene waarin een halve vis zich voortsleept op een karretje weten te overtuigen.

Ook de cast is zeer geslaagd en weet nooit te storen. De karakterontwikkeling van Paul is opvallend, die in korte tijd steeds dapperder wordt. Meroño is erg mooi en Macarena Gómez heb ik pas geleden nog gezien in Sexy Killer, maar hier was ze een stuk knapper. Erg mooie ogen en op beeld bijna onweerstaanbaar. Wel even een kussen voor je gezicht doen wanneer ze wat immens lelijke CGI uitbraakt. Rabal acteert een goede dronkaard en dit was tevens zijn laatste film, helaas.

Uiteraard is de make-up die Gordon op de vis-acteurs smeert van een zeer goed niveau. De kleine mutaties in het gezicht of een stel vlijmscherpe tanden geven de creatures een angstaanjagende look die de scheidslijn tussen mens en dier duidelijk verdund. Met de gore valt het wel mee, al wordt dat goed gemaakt door een enorm zieke skin-scene te showen. Zag er goed uit. Ook het einde past perfect in de stijl van de film, al kon je beter even koffie gaan halen wanneer Barbara werd gegrepen door immens lelijke CGI. Dat mag de pret echter niet drukken, voor de rest is dit namelijk een schitterend werkje.

Kon hier niet zo veel mee, het acteren was terrible.

Voor een film van 2001 is het kwalitatief te belachelijk voor woorden maar dat zal aan het budget hebben gelegen.

Waarschijnlijk probeerde men een ode aan oude horror te maken en an sich was het verhaal nog redelijk leuk.

Toch kom ik niet verder dan 2.5**, misschien voor de diehard liefhebbers van dit genre geweldig maar voor mij niet

Aparte film... heeft een lekker sfeertje en is best vermakelijk. Het begin vind ik toch wel het meest spannend.

"We shall dive down through black abysses... and in that lair of the Deep Ones we shall dwell amidst wonder and glory forever." - H.P. Lovecraft

Stuart Gordon's Dagon is maar losjes gebaseerd op het verhaal van Lovecraft, zoals hier meer word vermeld is het eerder een verfilming van The Shadows Over Innsmouth met elementen uit Dagon.

Werken een heleboel Spanjaarden aan deze film. Waarom Spanje? Ik heb geen idee, het verhaal speelt zich volgens mij niet specifiek ergens af en zo wel dan in Amerika natuurlijk. In ieder geval doet Ezra Godden het best aardig, al word het vervelend dat hij steeds van die Amerikaan-in-het-buitenland taferelen aanhaalt. Francisco Rabal speelt een Spaanse zwerver en ik vond zijn personage best sympathiek, wat vrij uniek is bij een horror-film, maar het vervelende was dat ik geen enkel woord verstond van wat hij zei. Dat Spaanse-accent (?) mocht wat minder overdreven of ze hadden ingebrande Engelse subs moeten doen. Deze film is aan Rabal opgedragen omdat hij kort na de opnames is overleden.

De effecten waren best goed. Gore en Make-up waren allemaal erg sterk. Er zitten maar een paar shots in met CGI, die is erg ondermaats, maar daar kijk je wel omheen.

Gordon heeft het nog steeds. Goede horror-film met een goede spanningsopbouw. De opnames waren allemaal in orde. Heb me prima vermaakt met deze film.

De-facement!

Deze Dagon deed me bij vlagen denken aan scenes uit een van mijn favoriete horrors, Dead and Buried. Er kwamen veel momenten overeen, al is Dagon bij lange na niet zo sterk. Het verhaal tot aan de uitleg van Ezequiel vond ik het spannendst, daarna werd het toch wat wisselvalliger. De jumpscares zijn, hoe cheap en hoe ver je ze tegenwoordig al kunt zien aankomen, verrassend geslaagd.

Let trouwens ook op dat moment waarop Paul zijn belager probeert te weren met een gsm. Brian Yuzna werd ooit bedreigd door een overvaller en zijn vrouw kon deze lowlife met haar telefoon van hem afslaan. Yuzna stond er op om dit in het script op te nemen. (en aangezien dat voor 2001 gebeurd is, zal dat een grote telefoon geweest zijn)

Een combinatie van een intrigerend verhaal, een mooie, locatie en goede acteurs zorgt voor een vermakelijk Stuart Gordon-film.

Het plaatsje waarin de film zich afspeelt lijkt wel een personage op zich (wat een cliché); een prachtige locatie die door de constante regen en onweer erg sfeervol werd. Het vaak ontbreken van muziek droeg echt mee aan deze griezelige sfeer. De film is niet echt extreem eng, maar een constant naar onderbuikgevoel hou je er wel aan over. Het einde is toch wel onverwacht, maar zeker in lijn met Lovecraft's verhalen

De special effects zijn over het algemeen wel sterk. Het zwakste element is uiteraard de belabberde CG, maar dat mag geen wonder heten. De dorpsbewoners zien er eng uit, en de scène waarin de oude man wordt gefileerd was erg bloederig. Maar geen make-up of tentakels konden Macarena Gómez onaantrekkelijk maken En over aantrekkelijk, zij en Raquel Arrondo zorgden gelukkig ook nog voor wat naakt. Knap meisje trouwens, die Arrondo.

Dagon was een goede verrassing: de DVD die ik heb heeft nou niet echt een mooi hoesje, maar de film is zeker een kijkbeurt waard voor Stuart Gordon en HP Lovecraft fans...

Sommige verhalen worden nu eenmaal gemoderniseerd. Kijk bijvoorbeeld naar 'Romeo en Julia' (1996) van Baz Luhrmann. Shakespeare (1564-1616): machinegeweren et cetera.

Een emmer vol clichés wordt leeggestort alvorens het verhaal goed op gang komt. Ook het acteerwerk laat behoorlijk te wensen over en blijft behoorlijk aan de oppervlakte hangen. En ook hier wordt de inmiddels tot traditie verheven regel: ‘Film alles lekker in het donker, zodat er niet goed te zien is wat er gebeurd’ in stand gehouden. Al heel snel blijkt wat het grote geheim is en dat wordt dan verbeeld door mannen met hele malle rubber carnavals maskers voor. De film wordt nergens spannend, laat staan eng (Wat toch bij een echte horror hoort) en sukkelt braaf door naar…. Tja, naar wat eigenlijk? Laten we eerlijk wezen: Het is regisseur Stuart Gordon niet gelukt om de unieke beschrijvende sfeer van Howard Phillip Lovecraft in beeld te vangen.

Een verhaal van H.P. Lovecraft verfilmd door Stuart Gordon, alleen dat al trok mijn aandacht voor deze film. Na een beetje gekibbel en de schipbreuk komt de film vanaf het moment dat de storm losbreekt goed op gang. Een zeer sfeervolle en mysterieuze productie over een dorpje waar de inwoners overduidelijk 'anders' zijn. Zo heeft de redelijke spooky hoteleigenaar kieuwen in zijn nek en wordt gaandeweg het verhaal alleen maar des te meer duidelijk dat deze personage eigenlijk niet eens zo vreemd was. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe vreemder de personages worden. Gelukkig wordt er wel het één en ander omtrent Dagon uitgelegd waardoor je ook komt te weten waardoor dit dorpje zo luguber genoemd kan worden. Het einde vond ik wel wat raar, maar neemt niet weg dat ik mij prima vermaakt heb bij deze film.

Deze film gekeken omdat deze werd geregisseerd door Stuart Gordon. Re-Animator en Dolls vond ik geweldig en ook Castle Freak vond ik best te pruimen. From Beyond vond ik dan weer niks. Deze film valt er zo een beetje tussenin, juist onder het niveau van Castle Freak maar ver onder de amusementswaarde van Re-Animator en Dolls. De fantasy en de gore zijn goed en ook het verhaal - en daar bedoel ik dan vooral de back story van de vismensen - vond ik redelijk interessant. De monsters ze kwamen mij nogal digitaal over zeker de momenten als er tentakels aan te pas kwamen. Neen, de film verveelt niet al focust men al erg snel op het sullige hoofdpersonage Paul die vaak het geluk aan zijn kant moet hebben om niet dood te gaan. Hierdoor is er nauwelijks karakterontwikkeling, ook niet bijster veel opbouw en de meeste karakters zijn erg zwart/wit. Misschien beetje meer verhaal en wat minder actie (kat-en muisspel) en geweld hadden dit wellicht een betere film gemaakt naar mijn mening. Aan de andere kant is het misschien gewoon een kwestie van smaak. Leuk, maar niet om nog een keer te kijken.

baspls eens over de Spaanse zwerver, erg sympathiek maar ik verstond hem heel slecht. Jammer genoeg kwamen er ook geen ondertitels voorbij als er Spaans werd gesproken waardoor er nog meer informatie verloren ging voor mij.

Regisseur Stuart Gordon is natuurlijk een groot H.P. Lovecraft fan, en logischerwijs maak je dan ook dankbaar gebruik van die inspiratiebron. Dit keer combineert (en bewerkt) Gordon de verhalen "The Shadow Over Innsmouth" en "Dagon" tot een film. En wat voor één? Een heerlijke B-film met een griezelige sfeer, spanning en bizarre personages. Er zijn maar weinig echte gebreken, zo is er wat minder overtuigende CGI, voor het grootste gedeelte is er gelukkige wijselijk gekozen voor de meer traditionele special effecten, kent de film wat opstart problemen, en zijn er verschillende domme plotgaten. Maar dit vergeef je al gauw omdat de film een perfect vlot tempo kent. Hierdoor is het voor de rest dus puur genieten. Het spookstadje dat ten prooi valt aan de invloed van de kwaadaardige zee godheid genaamd Dagon, is een bedompt doolhof met afbrokkelende gebouwen en wordt een op zichzelf staand angstaanjagende karakter met haar eigen voorwaarden. Prachtig! Acteerwerk was verder ook redelijk sterk. Misschien niet de beste film van Stuart Gordon maar zeker zeer fijn horror-materiaal. "Ia! Ia! Fhtagn! Chtulhu!"

Qua sfeer zit het goed in deze Lovecraft~verfilming, maar het tempo mocht van mij een tandje of twee hoger. Toch zeker een kijkje waard voor de horrorfan, want Gordon, Yuzna en hun crew zijn Koningen van hun speciale eilandje in die wereld. From Beyond en Return of the Living Dead III zijn hier favorieten.

Stuart Gordon is geen onbekende in het horrorgenre, en ook niet waar het op Lovecraft aankomt; hij vertaalde meerder van zijn verhalen naar het witte doek. Dit was mijn vierde film van de man na Re-Animator (1985), From Beyond (1986) (beide 3,5*) en Fortress (1992) (2,5*). Helaas valt Dagon voor mij in dat segment. Laat ik voorop stellen dat ik geen grote Lovecraft fan ben, maar dan nog. Ezra Godden speelt niveautje Ooooh My Gaaaaaawd en de CG effecten zijn zelfs voor 2001 erg slecht. Wanneer je geen budget hebt, geef ik toch de voorkeur aan praktische effecten, of houdt het gewoon kleinschaliger; dit zag er simpelweg niet uit. Voor de liefhebbers is het vast alsnog de moeite waard, maar doe mij maar The Shape of Water (2017) als er toch vis-mensjes moeten zijn.

2,5*

'Dagon‘ is een sinister horrorsprookje dat de kijker geheel in de lijn van schrijver H.P. Lovecraft meetrekt naar een atmosfeer van duisternis en waanzin en dat gevoel heel ingenieus verbindt met gemakzuchtiger shockeffecten die in een exploitatiefilm niet zouden misstaan. Men denke hier bijvoorbeeld aan bodyhorror en aan naakte dames.

De wereld die in ‘Dagon‘ wordt getoond is een wereld die voorstelbaar uit het brein van H.P. Lovecraft kan zijn ontsproten. Een in de eeuwige regen gehuld vissersdorp met onaangenaam misvormde bewoners roept een angstwekkende atmosfeer op. De sfeer is bedreigend, maar tegelijkertijd ook bevreemdend.

Hetzelfde tweevoudige gevoel wordt door de speciale effecten opgeroepen. De grime en de plastische effecten (handmade) zien er fantasievol uit en werken effectief op het kijkende gemoed dat angst en bevreemding ervaart.

Met de CGI die gelukkig spaarzaam is ingezet, lukt het minder goed. Die effecten zien er tamelijk kunstmatig uit en zorgen niet voor verhoging van de spanning en van het naargeestige gevoel. Het budget van 4 miljoen euro liet blijkbaar geen ruimte voor hoogstaande digitale fratsen.

Dan zien de films van Stuart Gordon en Brian Yuzna die uit de jaren 80 stammen en enkel uit handmatig geproduceerde effecten bestaan, er toch beter uit. Toch doet de CGI geen echte afbreuk aan het karakter en de beleving van de film. Ik keek er vrij gemakkelijk over- en doorheen.

Stuart Gordon heeft in de film ruimte gelaten voor humor. Veel film bestaat uit confrontaties en achtervolgingen. Het zijn scènes met een dikke laag luchtigheid. De verstrooide en stuntelende hoofdrol van Ezra Godden kan met die luchtigheid goed uit de voeten. Hij verbeeldt een personage dat op zich typerend is in een verhaal van Lovecraft. Een personage dat geen held is, maar zich slechts geconfronteerd ziet met fantastische gebeurtenissen, zich daaraan conformeert en zelf ook deels meegaat in de waanzin van het geheel. Stuart Gordon voegt aan het personage nog een geslaagd komisch likje toe.

'Dagon' is een fijne en verrassende film die aan het eind echter iets van zijn niveau verliest in een warrig en hakkelend slotakkoord waarin de CGI naar mijn zin net iets te prominent en afleidend aanwezig is.

Ik denk overigens dat het niet jammer is dat het fantastische script niet kon worden uitgevoerd met een groter budget. De verlokking om er meer CGI in te gooien ten koste van het edele handwerk was natuurlijk onweerstaanbaar geweest. ik zie dan liever gewoon een goede B-film.

Wederom een leuke Gordon.

Maar na een relatief saai eerste half uur was er even weinig hoop voor Gordon voor mij. Zijn voorgaande films die ik zag waren Re-Animator en Dolls en die vond ik beide echt heerlijk. Deze is de minste van de 3, maar nog steeds een bovengemiddeld horrorfilmpje.

Ondanks dat deze wel even de tijd nodig heeft om naar de geweldige finale toe te werken, weet deze altijd nog wel een beetje te boeien. Maar na het zien van de eerste 30 minuten zag ik er geen voldoende meer inzitten. Maar pas nadat die oude man over de geschiedenis van het stadje begint te vertellen wint de film kracht.

De leuke designs komen om de hoek kijken, de gore springt omhoog en het tempo versnelt. En uiteindelijk werkt dit naar een heerlijk sfeervolle finale toe die ook nog wel weer te verontrusten. Zeker het moment waarbij Rabal wordt geëxecuteerd door middel van verwijdering van het gezicht stond ik toch wel even te kijken.

En de film wordt steeds bruter en harder. Uiteindelijk was ik gewoon van mening dat de finale gewoon heel erg leuk was. De sfeer is sterk, lekker fantasierijk. Meer wezentjes, meer creepyness. Dit soort zaken zorgen ervoor dat Dagon nog weet te slagen.

Maar de CGI is vaak wel bedroevend, en het eerste deel blijft wederom best saai en braaf. Dat was ik ook niet echt van Gordon gewend. Maar die echte Gordon lijkt weer tot leven te komen in de laatste 45 minuten. Zo zie ik horror gewoon graag.

Zeer vermakelijke film, gebaseerd op H.P. Lovecraft's Cthulhu en Dagon, waar ik sowieso al giga fan van ben. Film was uiterst sfeervol en die Goméz die Uxia Cambarro speelde, was zelfs met tentakels lekker

Leuke deadpan humor hier en daar en verder een prima b horror flick. Stuart Gordon is alright.