No Hard Feelings (2023)

No Hard Feelings is zo'n heerlijke film waarvan er te weinig worden gemaakt. Maar van de makers van the Good Boys wist ik al dat het goed moest komen met deze film. De humor is heerlijk grof en hedendaags. Vooral dat woke feestje wordt heerlijk afgewerkt. Gecombineerd met de fysieke humor krijg je toch een film die aan al mijn wensen voldoet. Niet dat het een en al flauwigheid is, want de film is serieus genoeg om niet al te platvoers te worden en echt een oprecht verhaal vertelt. Dit komt vooral door Jennifer Lawrence. Zij speelt normaliter redelijk serieuze rollen en daardoor kan zij dit gedeelte van de film prima aan. Maar zij kan dit ook prima opzij zetten en kan de (fysieke) humor ook prima aan. Zij geeft zich figuurlijk en vooral letterlijk erg bloot in deze film. Dat had ik nooit verwacht. Wat een ballsy move van haar. Naakter dan dit is ze nog niet gegaan op film. Ik lees hierboven ook al dat het nooit te gewichtig wordt en iets teveel plotlijntjes uitstrooit. Daar ben ik het wel mee eens. Echt verrassing zit er nooit in en spannend wordt het nooit naar de afloop. Maar je kijkt gewoon naat een heerlijke groffe komedie met een hart en een feel good gevoel. Doe mij maar meer van dit soort film.

Matige film die nergens verrast maar wordt gered door Lawrence zelf die dit soort rollen prima aankan en vooral mij weet te raken. Dan kom je al snel met een film, hoe zwak de plot verder ook is. Echt grappig wordt de film nergens behalve met die twee ouders, vooral Broderick (ik had hem eerst niet eens herkend) blijkt opvallende goede komische timing te hebben. Film verveelt niet echt maar weet ook nergens vol te boeien of te spetteren. 3,0*.

Met voorsprong de zwakste film uit het Jennifer Lawrence repertoire. De geslaagde grappen zijn op de vingers van één hand te tellen. Het overige is niet meer dan een ordinaire komedie met een onnozel verhaaltje. De uitvoering is navenant, Miss Lawrence ten spijt.