Hz. Musa

Antik Mısır medeniyeti, dinsel alanda farklı anlayışlara sahip olmuş, çeşitli inanışları ve kavimleri sınırları içerisinde barındırmıştır. Bu kavimlerden biri olan İsrailoğulları hakkında hem Kur’an’da hem de Tevrat’ta geniş bilgiler yer almaktadır. Buna göre onlar, Mısır’da kaldıkları süre boyunca birçok zulüm ve baskı altında kalmışlar, Hz. Musa’nın öncülüğünde dönemin firavununa ve Mısır’ın diğer yöneticilerine baş kaldırarak Mısır’dan ayrılmışlardır. Bu süreçte firavun ve sihirbazları ile mücadele eden Hz. Musa, birçok mucize gerçekleştirmiştir. Bu mucizelerden biri olan asanın yılan olma hadisesi hem İsrailoğullarının Mısır’dan çıkması hem de firavun ve adamlarının yenilgisi ile sonuçlanmıştır. Dahası, sihirbazlarla girilen düelloda asanın yılan olma hadisesi firavun ve adamları arasında derin bir iz bırakmıştır. Çünkü onlar, Hz. Musa’nın asasının dev bir yılana dönüşerek sihirbazların asalarını yutmasını kendi mitos ve inanışları bağlamında değerlendirmişlerdir. Burada karşımıza çıkan mitos ve inanış, Apep yılanı ile ilgilidir. Hz. Musa’nın asasının yılan olma hadisesi, firavun ve adamlarının inanışlarına Apep yılanı mitosu üzerinden büyük bir darbe indirmiş, firavunun dinî ve siyasi otoritesini ciddi şekilde zedelemiştir. Bu makalede Kur’an’daki Hz. Musa’nın asasının yılan olma hadisesi, Antik Mısır literatüründeki Apep yılanı mitosu ışığında tartışılmaktadır.

Bu makalede, mutasavvıfların, Kur'ân kıssalarından hareketle Hz. Musa ve yakınları ile ilişkilendirdikleri bazı tasavvufî hal, makam ve ıstılahlardan bahsedilmektedir. Makalede ele alınan kavramlardan ıstınâ ', berk, temkin, tecrîd, setr, mürid, üns, kalak, lahz, sekr, heyemân, fenâ, telvîn, nefes ve inbisât, mutasavvıflarca doğrudan Hz. Musa'nın içinde bulunduğu hal yahut makam ile alakalı olarak kıssalardan çıkarımlarda bulunmak suretiyle anlatılmaktadır. Sika, hayâ ve kerâmet kavramları ise Hz. Musa'nın yakınları ile ilişkili olarak istinbât edilmektedir. Tarikatlar öncesi dönemde tasavvuf klasikleri kapsamında yürütülen bu çalışma ile Kur'ân kıssalarının Hz. Musa'nın şahsında tezahür eden tasavvufî hal ve makamlar için önemli bir kaynak teşkil ettiği anlaşılmaktadır. Anahtar sözcükler: Kur'ân Kıssaları, Hz. Musa, Tasavvuf Kavramları, Haller ve Makamlar.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

İnsanlık tarihine aynı zamanda peygamberler tarihi gözüyle de bakılabilir. Allah Kendi vahyini insanlara tarihin her döneminde elçileri vasıtasıyla ulaştırmıştır. Elçiler, insanlara Allah'ı anlatmış, onlara Rabbimizin sözlerini iletmişlerdir.

Kuran'da birçok peygamberin bu tebliğ mücadelesi detaylı bir şekilde anlatılır. Onların bu mücadele sırasındaki davranışları, karşılaştıkları zorluklar ve Allah'ın dilemesiyle buldukları çözümler, gösterdikleri güzel davranışlar anlatılır. Allah, elçilerinin yaşadıklarını Kuran'da, insanlara örnek olması için aktarır. Onların mücadeleleri ve ahlakları şu anda yaşayan insanlar için de örnektir.

Kuran'da Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) ile birlikte Hz. İsa (as), Hz. Süleyman (as), Hz. Yusuf (as), Hz. Nuh (as), Hz. İbrahim (as) ve daha birçok peygamberden haberler verilmekte, onların yaşadıkları ve ibret alabileceğimiz olaylar aktarılmaktadır. Örneğin Hz. Yusuf (as)'ın kardeşleriyle olan diyaloğu, kardeşlerinin onu kuyuya atması, köle olarak satılması, sarayda köle iken iftiraya uğrayıp zindana atılması, oradan da hazinelerin başına geçmesi anlatılırken bizim de ibret alabileceğimiz birçok imani özellik görülmekte, ayrıca insan ve toplum psikolojisine dair hikmetli bilgiler aktarılmaktadır.

Ya da Allah'ın Kuran'da "sizin için onda güzel bir örnek var" (Mümtehine Suresi, 4) diye söz ettiği Hz. İbrahim (as)'ın ateşe atılırken tevekkül etmesi ve Allah'a yönelmesinde, onun içli ve yumuşak huylu olduğunun belirtilmesinde gerçekten bizim için çok güzel örnekler vardır.

Kuran'da kendisinden ve yaşamından en çok bahsedilen peygamber ise Hz. Musa (as)'dır. Tam 34 surede Hz. Musa (as)'dan bahsedilmektedir. Kuran'ın üç ayrı büyük suresinde (Araf, Taha ve Kasas sureleri) Hz. Musa (as)'ın hayatına dair çok detaylı bilgiler verilmektedir. Tüm bu sure ve ayetlerde Hz. Musa (as)'ın, çocukluğundan başlayarak Firavun'la olan mücadelesi, kavminden bazı kimselerin kötü davranışları ve onlara yaptığı tebliğ çok ayrıntılı bir şekilde aktarılmıştır. Zorluk anlarında gösterdiği dirayet örnek olarak verilmiştir.

Bu kitapta Hz. Musa (as)'ın Kuran'da bahsedilen hayatını inceleyeceğiz. Ayetlerin işaretiyle yaşadıklarını göreceğiz. Dikkat edilmesi gereken önemli bir husus, Hz. Musa (as)'ın hayatını geçmişte yaşanmış bitmiş olaylar olarak değil, günümüze, bizzat kendi hayatımıza ışık tutan ibretler ve örnekler olarak değerlendirmemizdir.

Tefsîr kitaplarında Hz. Musa ve Hızır (as) kıssasının müphem yönlerini
açıklamaya dönük rivâyet ve haberler çoktur. (Ancak) bunların çoğu kesin
bilgi ifade etmeyip isrâiliyyâttan ve geçmiştekilerin kaynağı meçhul, isnadı zayıf haberlerden menkûldür. Bunlar Kur’ân’ın amacı ile bir ilgisi
bulunmayan, -bir kısmı nakli câiz olup Şeriat’ın nassları ile çelişmese dezorlama yorumlar ile anlamsız ve asılsız rivâyetlerdir. Bu sebeple araştırma(mız), (öncelikle) isrâiliyyâtın anlamı ile bu tür bilgileri
rivâyet etmenin hükmünü açıklamak; sonra da yedi başlık halinde, el
verdiğince ve gücüm yettiğince, her söylediğimin sahih ve doğruya en yakın olmasına gayret ederek, tefsîr kitaplarında Musa-Hızır kıssası ile ilgili isrâiliyyât rivâyetlerini tespit edip derlemek, çürütmek ve bu rivâyetleri nakletmenin hükmünü açıklamak amacını taşımaktadır.
Bunun için Allah’tan başarı ve akl-ı selim niyaz ederim. Doğruyu en iyi bilen Allah’tır… Efendimiz Hz. Muhammed’e, ailesine ve ashâbına salât ve selam olsun.
Anahtar Kelimeler: Musa, Hızır, Kıssa, İsrailiyyât, Tefsir.
In books of interpretation, There are lost of tales and newsexplaining the
enigmatic story of Moses and Alkhedhr, peace beupon them. Almost all of these sayings are not certain and most ofthem are reported from Israeli tales and news of ancient peoplefrom unknown sources that may be considered as outsiders as theyhave no relation to the Qua'nic aim. Moreover, they have uselessaffectation. Some of these tales can be narrated as they don'toppose the texts of Shari'a. Therefore, the study aims to show the meaning of Israelitales and the validity of their narration. Also, it aims to investigatethese tales reported in the books
of interpretation in terms of the story of Moses and al-Khedhr. It also aims to collect these talesand reply to them in seven chapters trying to do my best to say the right. Finally, I ask Allah success. He knows best. At last, peace and blessings from Allah upon our prophet Muhammad, his household and companions.
Keywords: Moses, al-Khedhr, Story, Israeli tales, Tafsir.

KUR’ÂN KISSALARININ ANLAŞILMASINDA DUANIN ROLÜ
Öz
Kısasu’l-Kur’ân (Kur’ân Kıssaları), Kur’ân-ı Kerîm’in anlaşılmasında önemli rolü olan ilimlerden biridir. Kur’ân-ı Kerîm’de verilmek istenen ahlâkî ve eğitsel mesajlar, genellikle kıssalar vasıtasıyla muhataplara iletilmektedir. Bu kıssalar, Kur’ân-ı Kerîm’de farklı yerlerde ve değişik vesilelerle zikredilmektedir. Kıssalarda yer alan önemli hususlardan biri de duadır. Dua, Hz. Âdem’den (a.s.) itibaren insanların gündeminde olan ve farklı mevzuları içerisinde barındıran iletişim kanallarından biridir. Bu çalışmada, peygamberlerden Hz. Şuayb (a.s.) ve Hz. Mûsâ (a.s.) kıssası, Câlût’a karşı mücadele veren Tâlût kıssası ile Âl-i İmrân 3/146-147. âyetlerde zikredilen ve peygamberlerin safında mücadele eden ribbiyyûn kıssası ve bu kıssalarda zikredilen dualar esas alınacaktır. Örnek olarak seçilen bu dört kıssadan hareketle, ilgili kıssaların anlaşılmasında duaların rolü incelenecektir. Makalenin amacı, kıssalarda geçen duaların Kur’ân kıssalarının anlaşılmasına katkısını incelemek, bu vesileyle muhataplara verilmek istenen mesajları tespit etmeye çalışmaktır.

Bu dokuz sayfalık kısa analiz, dört bin sene önceden ezber olarak ve iki bin yedi yüz seneden yazılı olarak bize gelen çok değerli, çok anlamlı bir kitabın değerlendirilmesidir.
Zaten Tevrat çok katmanlı manaları olan kitap demektir.

Dört bin sene önce Akad medeniyetinde din, edebiyat, tarih ve felsefe bir arada ve mitoloji üslubuyla yazılıyordu.
Akadların önemli bir kolu olan Yahudiler, dini ve vahiy literatürünü nesilden nesile ezbere aktarırlardı.
Bu ezber geleneği meşhur sürgünde kaybolunca, Üzeyir Peygamber tarafından Vahiy ile yazıya geçirildi.
Bu metinler arketip, metafizik, keşif ve rüya dili ve üslubu iken maalesef tarih sanılmış.

Onun üzerine müsteşrikler bunlar insan tarafından kaleme alınmış metinlerdir, demişler.
İslam alimleri de aslı vahiy olmakla beraber muharref olmuşlar, diye iddia etmişler.
Evet tarih kabul edilse onlarda çelişkiler görünür. Ama ilimler tarih olmadığını bize gösteriyor.
O metafizik dil ve üslupdan iki örnek kadim Yunan edebiyatından da siz değerli dostlarıma gönderiyorum.
Onların da ancak vahiy ile bilinebilecek hakikatler olduğunu göreceksiniz.

Ve bu metinler geçmişten daha çok geleceğe bakıyorlar.
Metafizik dil olarak, değil ayet bazında belki birçok bab bazında dahi
Hz. İsa'ya ve Hz. Muhammed'e işaret ediyorlar. Metin tahlillerinde göreceğiniz gibi.

Ben İstanbul Yahudi Cemaatinin bir ileri gelenine: İsrail nüfusu yüzde yetmiş ateisttir.
Benim bilimlere uygun, iki kitap ve bir çok makaleden oluşan bu çalışmalarıma sahip çıkın, dedim.
Fakat cevabında: Bizim için önemli olan İsrail Devletidir, Tevrat değil, dedi.

Evet vahiy dili ve metafizik hakikatler olunca Yahudilerle ilişkisi az kalıyor. Ve bütün insanlığın mirası oluyor.
Ve hiç kimse bu metinlere dayanarak ırkçılık yapamaz. Üstün ırk davasında bulunamaz.

Bütün dostlarıma sonsuz selam ve saygı ile geçen haftanın dokümanlarının devamı olarak bu kısa iki yazıyı gönderiyorum. Varlığı ve gerçekliği maddeden ibaret bilenlere ithaf edilir.

Adnan Oktar (Harun Yahya)


Önsöz: Müslümanların Tevrat'a Bakış Açısıyla İlgili
Önemli Açıklama
Allah Kuran'da Müslümanların, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (sav)'e ve ondan önce gönderilmiş olan tüm peygamberlere ve bu peygamberlere indirilenlere iman ettiklerini bildirmektedir. Bakara Suresi'nin 4. ayetinde Rabbimiz Müslümanlar için "Onlar, sana indirilene, senden önce indirilenlere iman ederler..." buyurmaktadır.

Kuran'da bildirildiği gibi İncil, Tevrat, Zebur ve Hz. İbrahim'in sayfaları geçmişte yaşamış olan peygamberlere indirilmiş kitaplardır. Bu kitapların bir kısmı yok olmuş, bir kısmı da tahrif olmuş veya değiştirilmiştir. Fakat buna rağmen içlerinde, hak dine ait birçok gerçek ve doğru izah yer almaktadır. Müslümanlar bu kitapları Kuran'a ve sünnete göre değerlendirip, ayetlere ve hadislere uygun olan izahların doğru olduğuna hüsn-ü zan ederler. Dolayısıyla, Kuran'a uygun, sünnete mutabık Tevrat ve İncil izahları Müslümanların istifade edebilecekleri izahlardır. Ancak temel şart, bu izahların Kuran ayetlerine ve hadislere uygun olmasıdır.


Allah bu kitapların, gönderildikleri toplumlarda insanlar için yol gösterici olduklarını bildirmiştir. Ayetlerde şöyle buyrulmaktadır:

O, sana Kitabı hak ve kendinden öncekileri doğrulayıcı olarak indirdi. O, Tevrat'ı ve İncil'i de indirmişti. Bundan (Kur'an'dan) önce (onlar) insanlar için bir hidayet idiler... (Al-i İmran Suresi, 3-4)

Bir diğer ayette Tevrat için şu şekilde bildirilmektedir:

Gerçek şu ki, Biz Tevrat'ı, içinde bir hidayet ve nur olarak indirdik. Teslim olmuş peygamberler, Yahudilere onunla hükmederlerdi. Bilgin-yöneticiler (Rabbaniyun) ve yüksek bilginler de (Ahbar), Allah'ın kitabını korumakla görevli kılındıklarından ve onun üzerine şahidler olduklarından (onunla hükmederlerdi.)... (Maide Suresi, 44)

Okumakta olduğunuz bu kitapta da, Tevrat'ta yer alan izahlardan bozulmuş, dejenere edilmiş kısımlar ele alınmamış, sadece Kuran'a ve Peygamberimiz (sav)'in hadislerine uygun izahlar kullanılmıştır. Ancak yine de Tevrat'taki Allah'ın Zatına yönelik bazı teşbihli (benzetmeli) anlatım şekilleri, Kuran'daki üsluptan farklılık göstermektedir. Yüce Rabbimiz her türlü eksiklikten münezzehtir ve O'nun hiçbir benzeri yoktur. Bu bakımdan, bir kısım Tevrat pasajlarına şerh (açıklama) eklemiştir.

Öz: Bu makale, yy. Osmanlı âlimlerinden Kutbüddinzâde İznikî'nin, Hz. Musa ile Hz. Âdem arasında vuku bulan münazarayı haber veren meşhur bir rivayeti ele aldığı risaleyi konu edinmek tedir. Klasik hadis kaynaklarının hemen hepsinde yer alan ve sahih kabul edilen bu rivayet, hicrî ilk asırlardan itibaren gündemde olan kader tartışmalarında sıklıkla delil olarak öne sürülmüştür. Hadis şerh literatüründe geniş yeri olan rivayet hususunda ekseriyetle benzer yorumlar tekrarlanmış olmakla birlikte rivayetteki kaderle ilgili kapalılığın giderilmesi noktasında âlimlerin farklı tercihler de bulundukları da görülmektedir. Kutbüddinzâde'nin ise muhaddislerin yapmış oldukları tevilleri yetersiz bularak meseleyi sû î gelenekte meşhur olan 'peygamberlere nübüvvet ve velayet sıfatlarının farklı derecelerde verilmiş olması' görüşü çerçevesinde anlamlandırmaya çalıştığı müşahede edil mektedir. Makalede öncelikle rivayetin anlaşılması noktasında âlimlerin yapmış oldukları yorum ve ihtila ara temas edilmiş ardından da muhtevası hakkında bilgi verilerek risale tahkik edilmiştir.