Dua

SÖZLÜ GELENEĞİN ÂŞIK EDEBİYATINA YANSIMALARI: DUALAR VE BEDDUALAR Özet Zengin bir içeriğe sahip olan Türk kültürü, bünyesinde bulunan unsurları ağırlıklı olarak sözlü gelenekle günümüze aktarmıştır. Türklerin yerleşik hayata geçişleri sonrasında kültürel aktarımda yavaş yavaş sözlü geleneğin etkisi zayıflamış ve ya-zılı geleneğin etkisi artmaya başlamıştır. Türk halk edebiyatı bünyesinde bu kültü-rün iç dinamikleriyle geliştirilen ve kendine özgü bir gelenek edebiyatı olarak vü-cuda getirilen Âşık edebiyatı, ozanlık geleneğinin bir devamı olarak hem bu edebi-yatın belirgin vasıflarını hem de İslâmî unsurları bünyesinde harmanlayarak yeni bir formla karşımıza çıkmıştır. Geleneğin icracısı olan âşıklar, çevresindeki insanla-rın bir sözcüsü olarak söyledikleri şiirlerde yaşadıkları toplumun kültürel unsurla-rını sıklıkla dile getirmişlerdir. Dualar ve beddualar; bir toplumun sözlü gelene-ğinde önemli yer edinen, insan ilişkilerine yön veren, bazen geçmiş yaşantıların iz-lerini taşıyan bazen dinî unsurları bünyesinde barındıran sözlü gelenek ürünleri-dir. Günlük yaşantının ayrılmaz bir parçası olan bu sözler kalıp halinde söylenir ve inanç unsuru taşıdığı için söyleyen ve dinleyenin zihninde büyük etki bırakır. Top-lumun sözcüsü olan âşıklar, söyledikleri şiirlerde sık sık bu kalıp sözlere başvura-rak duygularını etkili ifade etme olanağı bulmuşlardır. Çalışmamızda 17,18 ve 19. yüzyıllarda yaşayan âşıkların şiirleri incelenerek kullandıkları dualar ve beddualar tespit edilmiştir. Bu kalıp sözlerde İslâm dininin ve eski Türk kültürünün izleri al

Genellikle namazların sonunda başvururuz duaya. İsteklerimizi Rabbimize sunarız. Hangisinin hayırlı hangisinin hayırsız olduğunu düşünmeden, belki de hepsinin bizim için iyi olduğunu düşünerek hareket ederiz. Hayatın birçok aşamasında istem dışı veya isteyerek dua ederiz. Belki sıkıntılar duanın değerini bize biraz daha iyi anlatır. Ancak acizliğin bir yansıması olarak Yaratıcı'ya sığınma ihtiyacı insanın yapısında olan bir durumdur. Acizlik varsa bir noktada fanilik de vardır. Bâkî olana faninin yönelmesi muhakkaktır. Mutlak güç Rabbimize fani ve zayıf insanoğlunun yönelmesi yaratılıştan gelen bir durumdur. Dolayısıyla dua, dünya hayatının geçici olduğunun bir örneğidir. Dua, bir sığınma, el uzatma, yardım çığlığı, halini dışa vurmayı ifade eder. Temel esprisi imtihan olan dünya hayatında dua, hak yolda istikametini muhafaza etmede sabrın, sebatın, azmin ve başarının en büyük yardımcısıdır. Dua, günlük hayatta karşılaştığımız pratik-teorik kavramlarına kıyasla meselenin teorik yönünü ifade eder. Belki Müslümanlar olarak en fazla bu teorik kısma yoğunlaşmaktayız. Ancak "fiili dua" diye tanımlanan pratik yön, yani elden geleni yapma mutlaka olmalıdır. Müslümanın hayatında dua olmazsa olmazdır. Ancak duanın hem Rabbe iletilen istekleri ihtiva eden yönü hem de günlük hayatta onları elde etmek için ortaya konulan çabası gereklidir. Yapılan duaların kabul olmadığından fazlaca şikâyet edenlerin aslında fiili dua yönünü göz ardı edip-etmediklerine bakmaları gerekmektedir. Dolayısıyla dua elinden geleni yaptıktan sonra, kalanı Allah'a bırakmaktır. Bir nevi Rabbimize "benim sınırım buraya kadar, geri kalan sadece Sen'in elindedir" demenin bir yansımasıdır. Dua, bir mücadeledir. İnsanın içinde bulunduğu düşüncelerin hallolmasında Rabbinden yana tercihte bulunarak, yardım istemektir. Tek çıkış kapısını O'nda bulmaktır. Fani güç odaklarının, elindeki gücün daimi olduğunu düşünenlerin, en önemlisi şeytan ve nefislerin karşısında haktan yardım dilemek, inandığı değerlere sahip çıkmaktır. Hak ile Bâtıl'ın mücadele alanı olan dünyada, kişinin nefsine rağmen böyle bir tercihte bulunması çetin bir mücadele örneğidir. Bireyi bu noktaya getiren de hiç şüphesiz imanıdır. Hz. Peygamber'in hayatı, Selefin yaklaşımı ve atalarımızın uygulamaları bize bunu göstermektedir. Ez zor zamanda bile Rabbine yönelmesi kişinin inanç boyutundan başka ne ile açıklanabilir. Zaten sıkıntılı zamanlarda dünyada hiç bir insan inançsız değildir. Normalde inancı olmayan insan zor zamanında mutlaka Allah’a içinden veya sesli olarak dua eder. İnancım yok diyenlerin bile bir noktada dua eder hale gelmesi, duanın fıtri bir ibadet olduğunu göstermektedir.
İnsanoğlu aciz yaratılmıştır. Eksiklikleri vardır. Her ne kadar dünyanın hâkimi, güç ve kuvvetin kaynağı olarak kendisini görse de küçük bir sıkıntıda acizliği ortaya çıkmaktadır. Mesela hastalık, herhangi bir konuda başarısızlık, başına gelen bir kaza ve bela, kendisinin veya çocuklarının gireceği bir sınav, vefat eden bir yakını veya katıldığı bir cenaze vs… Mezkûr her bir örnek, aslında insana zayıf olduğunun birer hatırlatmasıdır. Zayıflığını hissettiği anlarda en fazla yaptığı eylem de dua etmektir.
Dua, psikolojik bir tedavi yöntemidir. İnsan dua ettiğinde meseleleri Hâlık’a arz etmekten duyulan bir iç huzuru yaşamaktadır. O’nun gücü ve kuvvetinin her şeyi kapsadığını, her şeye vâkıf olduğunu düşünmek, kişiye içinde bulunduğu durumdan çıkmak için yardımcı olacaktır. İnsanın en yakınına bile açamadığı iç halini, duygu ve düşüncelerini, sıkıntılarını ancak Yaradan’ına zikretmesi ancak dua ile mümkündür. Öyle meseleler vardır ki kişi onu başkasıyla paylaşamaz. İnsanların vereceği tepkiden çekinir. Ancak herkesin belki de uykuda olduğu, hayattan elini eteğini çektiği bir anda kalkarak, namaz kılıp dua ederek halini Rabbine arz etmektedir. Hiçbir aracı olmadan yapılan bu eylem, bireyin içinde bulunduğu psikolojik durumdan çıkışına bir vesile olabilmektedir. Dolayısıyla dua, bireyin psikolojik tedavisini de gerçekleştirmektedir.

İÇİNDEKİLER

Bölüm 8
DUA HADİSLERİ
8.1. Hadis Metinleri 
8.1.1. Duada Adap
8.1.2. Duaya Başlama 
8.1.3. Duada Vakit 
8.1.4. İbadetlerde Dua
8.1.5. Günlük İşlerde Dua
8.1.6. Tedavide Dua 
8.1.7. Duanın Kabulü 
Yararlanılan Kaynaklar



                                                                الدعاء حياة
عادة ما ندعو في آخر الصلوات. ونظهر لربنا جلّ وعلى حاجاتنا وطلباتنا بدون أن نعيها أهي خير أو شر، ربما عندما ندعوا فإننا ندعوا ظانين أن دعائنا لأجل أنفسا هو دعاء للخير فقط. إننا ندعوا تلقائيا أو طوعا في العديد من مراحل الحياة ومع ذلك ، فإن الحاجة إلى اللجوء للخالق هي حالة ذات طبيعة إنسانية تعكس عدم القدرة والعجز أمامه. وإذا وُجِد العجز في مرحلة أو نقطة ما فلا بد أن يكون هناك أيضا فيها الفناء. ومما لا شك فيه أن من يتصف بالفناء محكوم أن يبقى متوجهاً إلى من يتصف بالبقاء. والتوجه إلى القوة المطلقة هي نزعة أودعها الله في البشر الضعفاء الفانيين. ولذلك فإن الدعاء مثال على الحياة الدنيا المؤقتة، في هذة المرحلة المؤقتة يشيرالدعاء إلى ملاذ ومد ليد العون وصرخة للمساعدة وتحويل المشاعر الباطنية إلى تصرفات خارجية. والمقصد من الدعاء في هذه الحياة الدنيا الفانية كونه هو أكبر عامل مساعد في الصبر والمثابرة والتصميم والنجاح في الحفاظ على البقاء في طريق الصلاح.
فالدعاء يشير إلى المفاهيم العملية والنظرية – قياساً - التي نعيشها في مسائل حياتنا اليومية. ولعلنا نحن كمسلمين نظهر إهتماماً كبيراً في الجانب النظري منه. إلا أننا يجب أن نولي أهمية كبيرة لما يسمى "الدعاء الفعلي" أي عمل ما بالوسع. فلا يمكن أن تكون حياة الفرد المسلم خالية منه. وهكذا يكون الدعاء من جهة إرسال الرغبات إلى الله ومن جهة أخرى إظهار ما بالوسع عمله. أما بالنسبة للدعاء الغير مقبول ، فينبغي لأصحاب الشكوى من عدم قبول دعائهم أن ينظروا فيما إذا كانوا يتجاهلون فعلا الجانب الفعلي للدعاء. لذا فالدعاء هو ترك الباقي على الله بعد كل ما يستطاع أن يُعمل بل هو نوع من الاعتماد وهذا القول يظهره هذا المعنى الجليل "أيا ربي إن قدرتي لهذا الحد والباقي أطلبه منك".
إن الدعاء هو عبارة عن كفاح مستمر، كفاح يتجلى في أفكار الإنسان التي تجول بداخله ومن ثم ترجيحه الإلتجاء لله تعالى وطلب المساعدة والعون منهوهكذا به يكون إيجاد سبيل الخروج الوحيد هو من خلال العثور على ذلك الباب والدخول به. والأهم هو طلب العون الحقيقي ضد الشيطان والنفس هو الاستمرار في تطبيق القيم التي يؤمن بها. وفي العالم الذي يشكل فيه نضال الحق والباطل تحديا ، فإن ترجيح الفرد الإلتجاء لله تعالى مثال على نضال صعب بوجود النفس البشرية، ومما لا شك فيه أن المسبب الأول الذي يأتي بالشخص إلى الطريق الصحيح هو الإيمان الحقيقي بلا شك. وهذا ما تظهره لنا حياة النبي صلى الله عليه وسلم ، ونهج سلفه وممارسات أسلافنا حتى في أصعب الأوقات ولا يمكن تفسير ذلك إلا بحجم الإيمان الكبير الذي كانوا يملكونه .ولا شك في أن كل شخص لابد أن يكون عنده أيماناً مختلفاً مترفعاً في شتى ظروف هذه الحياة الصعبة.
ولا جرم أن الأشخاص الذين لا يملكون إيماناً يدعون الله جهاراً أو خفية، وبالرغم من إظهارهم عدم الإيمان إلا أنهم وكما قلنا يدعون الله، وهذا إن كان إشارة فإنها إشارة على أن الدعاء فطرة فطر عليها البشر.
خلق ابن آدم عاجزاً و بنقائص عديدة وبالرغم من اعتباره نفسه في هذه الدنيا منبع القوة والقدرة إلا أن ذلك العجز يتجلى عند حصول له مشكلة ما، وعلى سبيل المثال: المرض ، الفشل في أي مسألة ، حادث ومشاكل ، مصيبة بنفسه أو بأطفاله ، وفاة أحد من أقرباءه وما إلى ذلك. وما ذكرناه من أمثلة على الإمتحانات التي يعيشها الفرد؛ أليست هي حوادث وأسباب لإظهار ضعف الإنسان؟ وما إن يحس الإنسان بشعور الضعف فإن أعلى ما يمكن للإنسان أن يعمله هو الدعاء والتضرع لله. لعل الدعاء طريق من طرق علاج المشاكل النفسية التي يعيشها الفرد، فمجرد أن يلتجأ الشخص للحق تبارك وتعالى فإنه يحس بشعور راحة وسكون. ومجرد التفكير بقوة وقدرة وسيطرة الله تعالى على كل شيء تعين الإنسان على تجاوز تلك الصعوبات والعثرات الحياتيّة. وبما أن اللسان يعجزعن وصف الأحاسيس والشعورإلا أنه يستطيع أن يوصلهما لله تعالى فقط. وأحيانا هناك بعض المسائل والمشاكل التي لا يمكن للشخص البوح بها لشخص آخر خوفاً من ردة فعله، بل وحتى يمكن للأنسان أن يفضي ما يثقل نفسه حتى وإن كان الناس كلهم نيانم عن طريق الدعاء والبوح بما يختلج في باطنه بدون أي وسيلة سالكاً ذلك الطريق الذي يخفف عن نفسه ذلك العناء والثقل. باختصار إن الدعاء هو وسيلة ووصفة تُداوى بها النفس البشرية .

The following article sets out to explore classical responses within the tradition of Qur'anic exegesis and Sufi sm to the theological problem of how it is that God responds to all prayers of petition. The basis of this problem rests on two Qur'anic verses in which such a guarantee is explicitly made. In Q 2:186, the Qur'an has God declare, "I answer the call [ da'wa ] of the suppliant [ da'i ] when he calls upon Me [ da'ani ]." And in Q 40:60, the Qur'an has God state, "Call upon Me [ ud'uni ], and I will answer." The article presents an overview of the various strategies through which Muslim thinkers sought to resolve the underlying problem. In the process of exploring this question the article also demonstrates, by drawing on a wide range of classical texts, the interdependence of the Islamic subtraditions of Qur'anic commentary and Sufi thought, particularly in the latter's more "practical" dimensions.

Every year we are visited by flu season which causes illness and deaths. Whereas we should all employ all the physical precautions recommended by health authorities, we should also employ  spiritual remedy in conjunction with the physical remedy. The Prophet(SAW) not only employed physical strategy, but also made dua when dealing with challenging situations in his life. The author’s analysis suggests that the dua taught by the Prophet(SAW) when entering the toilette: “Allahumma 'innee 'a'oodho bika minal-khubthi walkhabaa'ith,” should be applicable in all places and all situations where we are exposed to harmful germs. Since flu is a season when we are highly exposed to viruses, this dua should be well suited for this season. As such we should be reciting this dua at a higher frequency, especially when we area in public places.

Kuran-ı Kerim’in kendine özgü oldukça dinamik ve etkileyici bir üslubu vardır. Bu üslup Kur’an’ın indiği dönemdeki
Arapların dil açısından ortaya koydukları anlatım teknikleri ve ifade çeşitliliği çerçevesinde şekillenmiş ve
muhatapların ilahî mesajları istenilen düzeyde kavraması sağlanmıştır. Kur’an’da kullanılan anlatım tekniklerinden
birisi de özellikle kâfirler ve münafıklar için beddua amacı ile kullanılan bazı ifadelerdir. Bu ifadelerde yer alan anlatım
çeşitliliği belagat açısından incelendiğinde, Kur’an-ı Kerim’in üslup özelliklerinin oldukça etkin ve çarpıcı veriler
içerdiği ortaya çıkmaktadır. Kur’an’da mazi fiil ve mefulü mutlak gibi ifadelerle ortaya konan beddua üslubu, meânî
ve nahiv ilimlerinin kesişim noktasında yer alan ve çeşitli anlatım tekniklerinin bulunduğu önemli bir inceleme alanı
oluşturmaktadır. Kur’an’da yer alan beddua ifadelerinin içerdiği bir başka boyut da bu ifadelerin muhataplarının
genellikle erdemsiz ve düşük karakter özellikleri sergileyen kişiler olmasıdır. Bu nedenle beddua ifadeleri sadece
anlatım teknikleri çerçevesinde değil, aynı zamanda muhteva açısından da ele alınmalıdır. Bu bildiride Kur’an’daki
beddua anlamında kullanılan ifadeler içerik ve üslup analizi bakımından irdelenmiş ve bu tip ifadelerin Kur’an’ın
kendine özgü mükemmel üslubunun önemli bir parçası olduğu sonucuna varılmıştır.

Alevi-Bektaşi inanç sistemi üzerine yapılan yayınlar inanç sisteminin ocaklar halinde teşkilatlandığı ve ocakların kendi dinamikleri ile oluşturdukları birbirinden farklı cem ritüelleri olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada ocaklar arasındaki bu ritüelik farklılıkların gülbenglerin içeriğine de yansıdığı ve gülbenglerin temel bir yapıya sahip olduğu tespit edilmiştir. Bu tespit nasıl ocaklar üzerine müstakil yayınlar yapılmasına sebep oluyorsa gülbengler üzerine de benzer yayınların yapılması gerekliliğini doğurmuştur. Bu çalışmada Alevi gülbenglerinin temel yapısı, Çubuk (Ankara) ve Şabanözü (Çankırı) merkezli hiyerarşik olarak birbirine bağlı beş ocağın Erdebil süreğine göre icra ettikleri cem riteüllerinde okunan gülbenglerden hareketle ortaya çıkartılmaya çalışılmıştır. Bunun için geleneğin devam ettiği beş ildeki 42 yerleşim biriminde icra edilen 46 cem ritüelinin deşifresi sonucu ortaya çıkan iki bine yakın gülbeng metni havuzundan oluşan bir veri tabanı oluşturulmuştur. Veri tabanındaki gülbengler üzerine yapılan incelemede, geleneksel gülbeng yapısının giriş, dua ve kapanış olmak üzere üç ana kısımdan oluştuğu tespit edilmiştir. Bu makalede, gülbenglerin bu üç parçadan oluşan yapısı, farklılıkları, değişimleri, bozulması ve bu bozulmaların neden ve sonuçları üzerinde durulmuştur.

Yedi işaretiyle Mehdiyet hakkında olan 29. Mektubun 7. Kısmının izahında gördüğümüz gibi; Üstad Bediüzzaman Mehdiyet görevini, Müslümanların Avrupa’da çıkan materyalist bilim ve felsefesine karşı kendi bilim ve felsefelerini kurmaya bağlıyor. Ve bu hayatî meseleyi özellikle 30. Söz, 29. Söz ve 24. Mektuba havale ediyor.

Geçen bölümlerde 29. ve 30. Sözlerle ilgili epistemolojik notları bir miktar gördük. Şimdi inşaallah bu Mektub’da bu boyutu gözlemlemeye çalışacağız. Yani bu Mektub’daki derin irşadî derslerden daha çok bu Mektubun sağlıklı bir ilim ve Epistemoloji anlayışına nasıl anahtarlık yaptığını göreceğiz. Bunun için önce Mektubun ana şemasını ortaya çıkarmaya çalışacağız; daha sonra detaylı bir şekilde bu ilmi ve epistemolojik boyutu izah etmeye çalışacağız.

Bu makalede, Türk Halk edebiyatının bir şubesi olarak değerlendirilen Dinî-Tasavvufî Türk edebiyatının ve bu edebiyatın oluşturduğu metinlerin (hikmet, ilahi, tevhid, vb.) Cuma hutbelerinde kullanımı ve öğretici işlevi incelenmektedir. Dinî-Tasavvufî Türk edebiyatı, Türk Halk edebiyatının İslami gelenekte oluşan şubesidir. Bu edebiyat, "Tekke Edebiyatı veya "Tasavvuf Edebiyatı" olarak da isimlendirilir. Tekke edebiyatı; Hoca Ahmet Yesevi, Mevlâna Celaleddin-i Rûmî, Hacı Bektaş Veli, Yunus Emre gibi mutasavvıf şairlerin -çoğu zaman İslam dinini öğretme amacıyla-icra ettikleri, inançları konu alan Türk Halk edebiyatı koludur. Hutbe ise Cuma ve bayram namazlarında cami imamı veya vaizi tarafından minberde okunan belirli bir bölümünü duaların oluşturduğu ve cemaati birçok konuda bilgilendirme amacı taşıyan öğretici metinlerdir. Cuma ve bayram namazlarında okunan hutbeler, namazın ayrılmaz bir ögesidir. İslamî tabire göre; Cuma namazlarında okunan hutbeler, farz bayram namazlarındakiler ise vacip olarak değerlendirilir. Araştırmada, Tekke edebiyatı ve hutbeler İslamî gelenek bağlamında öğretici yönden incelenecektir. Çalışmada merkezden (Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından) düzenlenen 1999-2006 yılları arasında hazırlanan hutbelerle, il bazında (il müftülüklerince) düzenlenen 2006-2011 yılları arasındaki hutbeler incelenmiş ve bu hutbelerden seçilen örnekler analiz edilmiştir. Bu bağlamda Türklerin kabul ettiği inançlar ve bu inançların kültürel etkileri, Tekke edebiyatının oluşumu ve türleri, hutbe kavramı ve ilk hutbe hakkında kısa bilgiler verilecektir. Diyanet İşleri Başkanlığı'nın ve il müftülüklerinin hazırladığı hutbe metinlerindeki Tekke edebiyatı örnekleri analiz edilerek bir takım çıkarsamalar yapılacaktır.

KUR’ÂN KISSALARININ ANLAŞILMASINDA DUANIN ROLÜ
Öz
Kısasu’l-Kur’ân (Kur’ân Kıssaları), Kur’ân-ı Kerîm’in anlaşılmasında önemli rolü olan ilimlerden biridir. Kur’ân-ı Kerîm’de verilmek istenen ahlâkî ve eğitsel mesajlar, genellikle kıssalar vasıtasıyla muhataplara iletilmektedir. Bu kıssalar, Kur’ân-ı Kerîm’de farklı yerlerde ve değişik vesilelerle zikredilmektedir. Kıssalarda yer alan önemli hususlardan biri de duadır. Dua, Hz. Âdem’den (a.s.) itibaren insanların gündeminde olan ve farklı mevzuları içerisinde barındıran iletişim kanallarından biridir. Bu çalışmada, peygamberlerden Hz. Şuayb (a.s.) ve Hz. Mûsâ (a.s.) kıssası, Câlût’a karşı mücadele veren Tâlût kıssası ile Âl-i İmrân 3/146-147. âyetlerde zikredilen ve peygamberlerin safında mücadele eden ribbiyyûn kıssası ve bu kıssalarda zikredilen dualar esas alınacaktır. Örnek olarak seçilen bu dört kıssadan hareketle, ilgili kıssaların anlaşılmasında duaların rolü incelenecektir. Makalenin amacı, kıssalarda geçen duaların Kur’ân kıssalarının anlaşılmasına katkısını incelemek, bu vesileyle muhataplara verilmek istenen mesajları tespit etmeye çalışmaktır.

Dinin en önemli konusu varlığı çözebilmektir. Varlık nedir ne değildir, nereden başladı nereye kadar devam edecek gibi sorulara cevap getirmesidir. Bu sorular içinde en önemli nokta da; kader, zamansızlık ve kalû belâ meselesidir. Bu üç nokta çözülünce varlık bir derece anlaşılıyor, zaman anlaşılıyor. İnsan kendi yerini anlıyor ve rahat ediyor.

“Kader” Arapça bir kelime olup, ölçü demektir. Türkçede de “miktar” kelimesi bu kökten gelir. Yani her şey ölçülüdür. Kur’anda bir ayet var: “Küllü şeyin bi kader.” Yani her şey, her olay ölçülüdür. Ölçüsüz hiçbir olay, hiçbir nesne yoktur. Belki sorabilirsiniz; bu dağlardaki engebeler, dikenler, taşlar nedir? diye. Diken, bizim için hoş bir şey değil ama onlardaki ölçü hiçbir şeyde yok. O kayaların, derelerin, dağların taşların hepsinin geometrik ve dijital yani matematiksel ölçüleri vardır. Matematikle ölçemeyeceğimiz, izah edemeyeceğimiz hiçbir varlık ve olay yoktur. Her olay fizik ilminin konusu olabilir, her olay kimya ilminin konusu olabilir, her olay özellikle geometri ilminin konusu olabilir.

Geometri; olayların, hadiselerin, nesnelerin biçimlerini, ölçülerini kurala bağlayan bir ilimdir. Eğer bir ilim işi kurala bağlayamıyorsa o ilim, ilim değildir. İlim demek fen demek, kurallı saha demektir. Belirli bir sahayı taramış, binlerce yerden bilgi toplamışsın hepsinin ortak noktasını bulmuşsun, kanun bulmuşsun; diyorsun ki; bu işin kanunu kuralı budur. İşte buna biz ilim diyoruz. Kanun ve kural; ölçü ve düzen demektir.

Dolayısıyla insan, özellikle müminler -aslında herkes için geçerli fakat özellikle müminler- kâinatı karışık, anlamsız, düzensiz, verimsiz görmemeli. Ki öyle değil zaten. Ben Müslümanlara şaşıyorum; nasıl böyle bedbin olurlar? “Bed” Farsça’da kötü demektir, “bîn” ise gören demektir. Yani kötü gören, kötü görüş.

Evet, iman demek; her şey güzel demektir, her şey kanun demektir, her şey kural demektir. “Din” demek kural demektir, ölçü demektir. Bununla beraber insan bir de fen okumuşsa, fizik, kimya okumuşsa, üniversite mezunu olmuşsa ondan sonra halen o insanın kâinatta kaos var, kargaşa var deme hakkı yoktur. Kaos sadece bir kavramdır, düzenin anlaşılması için Cenab-ı Hakk’ın yarattığı bir kanundur. Geçici bir süre oluyor bazen. Mesela hastalık; ne için hastalanır insan? İnsan sıhhat ve sağlığın kıymetini, nimetini şükrünü bilmesi için, geçici bir süre hastalanır. Hastalık asıl değildir. Asıl olan sağlıktır, düzendir, hayattır.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Kuran ahlakının yaşanmadığı toplumlarda son derece çarpık bir ahlak anlayışı vardır. İnsanın ruhundaki bencil tutku ve hırsların bir ürünü olan bu ahlak anlayışı, insanları kibirli, bencil, alaycı, küstah, acımasız, kaba ve zalim olmaya yöneltir. Herkes, kendi yükselişini sağlamak için diğer insanları ezmek gerektiğine inanır ve bu acımasızlığı her fırsatta uygular.

Oysa Allah, yarattığı insana böyle bir ahlakı yaşamasını tavsiye etmemiştir. Aksine Kuran'da insanlara asil, mütevazi, güvenilir, şefkatli, fedakar, olgun ve içli olmaları emredilir. Allah'ın Hak Kitabında bir insanın ahlakındaki inceliklere dikkat çekilerek şu emir verilir:

İnsanlara yanağını çevirip (büyüklenme) ve böbürlenmiş olarak yeryüzünde yürüme. Çünkü Allah, büyüklük taslayıp böbürleneni sevmez. (Lokman Suresi, 18)

Müslümanın görevi, kuşkusuz Allah'ın vahyettiği bu üstün ahlakı en ince ayrıntısına kadar uygulamaktır. Bu İlahi ahlakı terk etmiş ve üstte sözünü ettiğimiz çarpık ahlak anlayışını benimsemiş olan sapkın ve ilkel kültürün nüfuz edici etkisinden tam anlamıyla kurtulmak için, son derece hassas ve dikkatli olmak gerekir. Bu nedenle kişi kendini sürekli tartmalı, cahiliye ahlakından tam anlamıyla uzaklaşıp Kuran ahlakını uygulamak için büyük bir dikkat göstermelidir.

Okumakta olduğunuz kitap, bu çabasında iman edenlere destek olmak, unutulmaması gereken temel Kurani konuların akılda tutulmasına yardım etmeye vesile olmak için hazırlanmıştır. İlerleyen sayfalarda, bir müminin sürekli aklında tutması, her an üzerinde durması gereken bazı temel imani konuları bazı ibadetleri Kuran ayetleri ile birlikte inceleyeceğiz.

Bu makalede öncelikle kâinatın tesbih ve ibadetinin mahiyeti ve onun içinde insanın ibadetinin ehemmiyeti incelenmektedir. Daha sonra insanın ibadetinin çeşitleri olan dua, namaz, tefekküri ve menfi ibadet hakikatleri üzerinde durulmaktadır. Ardından insanlar arasında en mükemmel fert olan Peygamber Efendimiz’in (a.s.m) mi’racına ve sünnet-i seniyyesine, ibadet ve külli ubudiyet perspektifinden bakılmaya çalışılmaktadır. Meselenin nihayetinde ibadetin ve ubudiyetin ruhu olan niyet ve ihlâs hakikatlerine temas edilmektedir.

Birinci Makam

Yedi işaretiyle Mehdiyet hakkında olan 29. Mektubun 7. Kısmının izahında gördüğümüz gibi; Üstad Bediüzzaman Mehdiyet görevini, Müslümanların Avrupa’da çıkan materyalist bilim ve felsefesine karşı kendi bilim ve felsefelerini kurmaya bağlıyor. Ve bu hayatî meseleyi özellikle 30. Söz, 29. Söz ve 24. Mektuba havale ediyor. Geçen bölümlerde 29. ve 30. Sözlerle ilgili epistemolojik notları bir miktar gördük. Şimdi inşaallah bu Mektub’da bu boyutu gözlemlemeye çalışacağız. Yani bu Mektub’daki derin irşadî derslerden daha çok bu Mektubun sağlıklı bir ilim ve Epistemoloji anlayışına nasıl anahtarlık yaptığını göreceğiz. Bunun için önce Mektubun ana şemasını ortaya çıkarmaya çalışacağız; daha sonra detaylı bir şekilde bu ilmi ve epistemolojik boyutu izah etmeye çalışacağız. İşte:

Baştaki soru ve cevabın detaylı tasviri bize diyor ki; materyalist bilim ve felsefe, kâinatın üç temel neden ve sebebi olan fail (yapan) sebep, maddi (malzeme olan) sebep ve gaî (amaç, erek) sebebi bilmemesi yanında; kâinatın, özellikle dünyada olan bitenlerin, özellikle canlılar âleminin, olabilecek en zirve seviyede trajik bir manzara arz etmesi bu asırda materyalizmi besliyor; başta İlahî değerler olmak üzere ferdi ve toplumsal bağlar çözülüyor..

Yani Avrupa bilim ve felsefesi, yapan sebep olan Allah’ı ve amaç sebep olan metafizik âlemi ve bu boyuttaki neticeleri bilmediği gibi; malzeme sebep olan kâinatın üç sacayağı olan kudret, ilim ve iradeden sadece kudreti yani enerjiyi o da yarım olarak biliyor.. Bir de felsefe ve edebiyatları, varlık ve yaratılışın akışını absürt bir trajedi olarak yansıtıyor. Varlık ve yaradılışın en güzel meyvesi olan insanlığı zehirliyor.

Bediüzzaman bu soru ve cevap ile yaradılışın, hayat ve ölümün dış görünüşüyle bir trajedi olduğunu kabul ediyor.  Fakat başka bilgileri ve başka boyutları göstermekle geniş, derin ve yüksek bir perspektifle kâinata, varlığa ve hayata baktırıyor. Manen şöyle diyor: Kâinat, çok boyutlu ve zahiren de olsa zıtlardan örülen muhteşem bir tablodur; gayet geniş, derin ve yüksektir; elbette bunun izahı ve açıklaması da böyle çok boyutlu olmalıdır. Fakat Avrupa tek gözle, sadece tek boyutu gördüğü için insanlık değerlerini zehirleyen deccal görevini görüyor.

Tesbih
Namaz sonrası parmaklarını kullanarak tesbih çeken kullanıcılarımıza müjde!

Tesbih çektiğimiz zaman bir çoğumuz zaman zaman sayıları karıştırabilmekteyiz. Tesbih mobil uygulamamız sayesinde artık namaz sonrası tesbih çekerken zorluk çekmeyeceksiniz. Yanınızda her zaman tesbih taşımak zorunda da değilsiniz.
Tesbih Nedir?

Tesbih, İslamî alışkanlıkların en önde gelenlerinden biridir. Allah’ın sıfatlarını tesbih ederken sayı saymak için kullanılan ve 33 veya katları kadar boncuk tanesinin ipe dizilmesiyle meydana gelen halkaya  “Tesbih” denilmektedir.
Nasıl Yükleyebilirim?

Android uyumlu cihazınızdan google play store uygulamasını çalıştırın. “Tesbih” kelimesini aratın ve MobIslam geliştiricisinin uygulamaları listesinden uygulamayı cihazınıza yükleyin.

Hemen indirmek ve her zaman kullanabileceğiniz keyifli bir Tesbih uygulamasına sahip olmak istiyorsanız, aşağıdaki adrese tıklayın.

https://play.google.com/store/apps/details?id=tesbih.mobislam.com
Neden Yüklemeliyim?

Uygulamanın tasarımındaki tesbih boncuklarının her birine Esma-ül Hüsna’dan bir tane eklenmiştir. Her bir sayışta isimin türkçesi uygulama başlığına eklenmiştir. Bu sayede, Esma-ül Hüsna olarak isimlendirilen Allah’ın 99 ismini kolaylıkla öğrenebilirsiniz. Ayrıca namaz için sürekli parmaklarınızı kullanmak veya cebinizde tesbih taşımak zorunda kalmayacaksınız.
Peygamber Efendimiz,

Tesbihler, günümüzde bilinen hemen hemen bütün semavi dinlerin hemen hemen hepsinde kullanılmaktadır. Tespihin 11, 33 ve 99 taneli olanları sadece Müslümanlar tarafından kullanılmaktadır. İslamiyetin ilk yıllarında Müslümanlar tesbih yerine el içinde parmaklarını sayarak, Subhan’Allah, Elhamdulillah ve Allah’u Ekber söyleyerek çekerlermiş. Ancak Hazret-i Muhammed (s.a.v) hiç kullanmamıştır. Tesbihler ilk defa, Hazret-i Ebu Bekir tarafından kullanılmaya başlandığı bilinmektedir. Ayrıca namazı tamamlayan bir ayrıntı olduğu için önemlidir. Şu an günümüzde hala birçok müslüman namaz sonrasında tesbihi, tesbih taneleri ile değil, parmakları ile belirlemektedir. Son kullanma tarihi geçmiş tedavülden kalkmak üzere olan yaşlı amcalar tarafından tesbihler günümüzde takı olarak da, can sıkıntısını gidermek için de kullanılmaktadır.

Bazı hadis-i şeriflerde peygamber efendimizin zamanında namaz ve dua sırasında hurma çekirdeği veya çakıl taşlarını kullanarak ‘Sûbhan Allah’,‘Elhadülillah’ ve ‘Allah’u Ekber’ kelimelerini 33 er defa tekrarladığı bilinmektedir.

Detaylar : https://www.mobislam.com/tesbih-android-uygulamasi-cikti/