Aller au contenu

ramadje

Èn årtike di Wiccionaire.
(Redjiblé di ramaedje)

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « ramage ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ramadje ramadjes

ramadje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe "ramer".
    • Lë vî sau a vèyë s’astaurdjî one masse dë djins dëssë l’ banc : dès soçons d’ tos lès-âdjes, mins a-t-ë aurdé totes lès vîyès-ëstwêres dè vëladje, èt lès ramadjes dès galants quë tindîn’ à l’amourète ?— Marcelle Fochon-UIyttebroeck, Lë vî sau dè l' rouwe dè vëladje.
  2. tchant d' èn oujhea.
    • Li cwârbau s' plait bin dins s' ramadje
    • Chaque oûhê n’a-t-i nin s’ ramadje ?
      Hoûtez-le, gruziner d'vins l’ bouhon !
      P’on ovrî, n' sèreût-ce nin damadje
      Du n’ saveur règuêyer s’ manhon?
      Martin Lejeune, On såye sès éles, 1895.
  3. brut.
    • I ndè font do ramaedje avou leu rimtchitchim

Ratourneures

[candjî]
  1. fé des ramadjes so : lancî des bruts so

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fijhaedje di s' djoker po berdeler
brut