Sueevn

Reks de Suebi in Germania (1e êeuwe v.Chr.), die geregeld de Reyngrenze overstoakn en in Gallië giengn vechtn teegn de Treveri.

’t Leefgebied van de Suebi in 't joar 125 an de Mare Suebicum (Ôostzêe), ten ôostn van de Albis (Elbe), nu in Nôord-Duutsland.

De Sueevn of Sueebn (Latyn: Suebi) woarn e groep Germoansche stammn die êest in ’t nôordôostn van Germania, van de Ôostzêe (Latyn: Mare Suebicum) tout an ’t Duuts Middelgebergte, leefdegn. De stammn woarn Marcomann, Quaadn, Hermunduurn, Semnoonn, Langobardn en Alamann.

Julius Caesar, Tacitus en Ptolemeus schreevn over de Suebi.

De noame ‘Zeeuwn’ is e gegermaniseerde vorm van ‘Sueevn’. Ôok de woordn Zweedn, Schwaben, Zwevezele, Zwevegem en Zweveloo (Drenthe) zyn ofgeleid van de Sueevn.

De grôte volksverplatsiengn en invoasies

In 406 wierd de Reyngrenze overspoeld deur Germoann, Vandoaln, Sueevn en Bourgondn. De Sueevn trokkn no ’t Westn. Ze kwoamn van e gebied ten ôostn van de Elbe en ze leefdn ôok ’n tydje tusschn de Reyn en de Donau. Drie joar lank dwoaldn ze plundernd deur Gallië, ip zoek noar e goeie vestigiengsplatse.

De mêeste stoakn in 409 de Pyreneeën over. Ze wildn under lik de Vandoaln, die ofkomstig woarn van de Poolsche Wisla en de Oderstreke, en de Aloann, die ofkomstig woarn van de nôordelikke Kaukasus en loater van Klêen-Azië, in Hispania vestign en ze stichtegn doar e keunienkryk.

’t Keunienkryk van de Sueevn in ‘t groen.

‘n Dêel van de Sueevn blêef achter in Saksn en Thüringn, en nog andere hen under gevestigd ip ’t schiereiland Walchern.

‘t Keunienkryk van de Sueevn lag in Gallaecia, nu modern Galicia en ‘t nôordn van Portugal.

Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie Suebi van Wikimedia Commons.