อามาเลข
อามาเลข (อังกฤษ: Amalek, /ˈæməlɛk/;[1] ฮีบรูแบบพระคัมภีร์: עֲמָלֵק, อักษรโรมัน: ʿĂmālēq, อาหรับ: عماليق, อักษรโรมัน: ʿAmālīq) ได้รับการอธิบายในคัมภีร์ฮีบรูเป็นชาติศัตรูของวงศ์วานอิสราเอล ชื่อ "อามาเลข" สามารถสื่อถึงลูกหลานอามาเลข หลานชายของเอซาว หรือใครก็ตามที่อาศัยอยู่ในดินแดนอามาเลขที่คานาอัน[2][3][4] ธรรมเนียมอิสลามถือให้อามาเลขเป็นเผ่าอาหรับในมักกะฮ์และมะดีนะฮ์ยุคก่อนอิสลาม [5][6] หรือลูกหลานฮาม บุตรโนอาห์ ในแอฟริกาเหนือ[7]
ศัพทมูลวิทยา
[แก้]ในการตีความของรับบีบางส่วน มีการวิเคราะห์ศัพท์อามาเลขเป็น am lak 'ผู้คนที่เลีย (เลือด)'[8] แต่นักวิชาการส่วนใหญ่ถือว่าที่มาของคำนี้ยังไม่ทราบอย่างแน่ชัด[9]
ในคัมภีร์ฮีบรู
[แก้]คัมภีร์ฮีบรูระบุว่า อามาเลขเป็นบุตรของเอลีฟัส (ผู้เป็นบุตรของเอซาว บรรพบุรุษของชาวเอโดมและพี่ชายของอิสราเอล) กับทิมนา ผู้เป็นภรรยาน้อยของเอลีฟัส ทิมนาเป็นชาวโฮรีและน้องสาวของโลทาน[2] อามาเลขก็มาจากการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง เนื่องจากเอลีฟัสเป็นพ่อเลี้ยงของทิมนา ตาม 1 พงศาวดาร 1:36[10] หลังเขาทำการประเวณีกับภรรยาของเสอีร์ชาวโฮรี ผู้เป็นพ่อทางสายเลือดของทิมนา[11][12] ฟลาวิอุส โยเซพุส นักวิชาการและนักประวัติศาสตร์ชาวโรมัน-ยิวในคริสต์ศตวรรษที่ กล่าวถึงอามาเลขเป็น "บุตรนอกสมรส" (νόθος) ในเชิงเหยียดหยาม[13]
ชาวอามาเลข
[แก้]ในปฐมกาล 36:16[14] อามาเลขได้รับการกล่าวถึงเป็น "หัวหน้า" ในบรรดา "หัวหน้าซึ่งสืบเชื้อสายจากเอลีฟัส" ซึ่งคาดการณ์ว่าเขาปกครองตระกูลหรือดินแดนที่ตั้งชื่อตามตัวเขา ในคำทำนายของบาลาอัม อามาเลขถูกเรียกขานเป็น "ประชาชาติหมายเลขหนึ่ง"[15] ชาวอามาเลข ถูกอ้างว่าเป็นลูกหลานของอามาเลขผ่านวงศ์ตระกูลของเอซาว[16]
คัมภีร์ฮีบรูระบุว่า ชาวอามาเลขอาศัยอยู่ที่เนเกบและไซนาย[3] พวกเขาดูเหมือนมีรูปแบบชีวิตร่อนเร่หรือกึ่งร่อนเร่ตามแนวเขตเกษตรกรรมทางตอนใต้ของคานาอัน[4]
สำหรับกลุ่มคน ชาวอามาเลขถูกระบุทั่วคัมภีร์ฮีบรูในฐานะศัตรูที่เกิดซ้ำของวงศ์วานอิสราเอล[16]
การตีความ
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
หลักฐานในประวัติศาสตร์
[แก้]ไม่มีการพบอ้างอิงถึงอามาเลขหรือชาวอามาเลขในจารึกและบันทึกของชาวอียิปต์และอัสซีเรีย แม้ว่าทั้งสองกลุ่มบันทึกเผ่าและกลุ่มชนต่าง ๆ ในลิแวนต์หลายช่วงเวลาที่เกี่ยวข้อง ดังนั้น Hugo Winckler จึงสรุปว่าชาวอามาเลขไม่มีจริง และเรื่องราวเกี่ยวกับพวกเขาในพระคัมภีร์ทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์และเป็นตำนานโดยสิ้นเชิง[17] แม้ว่ามีการปรับปรุงความรู้การวิจัยทางโบราณคดีเกี่ยวกับชาวอาหรับเร่ร่อน ไม่มีโบราณวัตถุหรือสถานที่ใดที่เชื่อมโยงกับอามาเลขอย่างแน่นอน[4]
การใช้งานในสมัยใหม่
[แก้]รับบีโดยทั่วไปยอมรับว่าชาวอามาเลขไม่มีตัวตนอีกต่อไป โดยอิงจากข้อโต้แย้งที่ว่า พระเจ้า Sennacherib เคลื่อนย้ายและผสมกลุ่มชนต่าง ๆ ดังนั้น จึงไม่สามารถระบุว่าใครคือชาวอามาเลขได้อีกต่อไป[18]
ในความขัดแย้งอิสราเอล–ปาเลสไตน์ นักการเมืองและพวกหัวรุนแรงบางส่วนเทียบชาวปาเลสไตน์กับอามาเลข โดยระบุว่าชาวปาเลสไตน์คือชาวอามาเลข[19][20] หรือกล่าวหาชาวอาหรับว่ามี "พฤติกรรม" ที่ "เป็นตัวอย่าง" ของชาวอามาเลข[21] รับบี 200 คนเรียกยัสเซอร์ อาราฟัตเป็น "อามาเลขและฮิตเลอร์ในรุ่นของเรา"[21] สมาชิกขบวนการกุชเอมูนิมหลายคนมองชาวอาหรับเป็น "อามาเลขในปัจจุบัน"[22] เหตุผลหนึ่งคือความเชื่อว่าอามาเลขคือชาติใดก็ตามที่ขัดขวางชาวยิวจากการเข้าตั้งถิ่นฐานในดินแดนอิสราเอล ซึ่งรวมถึงชาวปาเลสไตน์[23] ในช่วงสงครามกาซา ค.ศ. 2014 แนวหน้าของ yeshiva ระบุชาวปาเลสไตน์เป็นลูกหลานของชาวอามาเลขและชาวฟิลิสตีนโบราณ[23] ในทางลำดับวงศ์ตระกูล ชาวอาหรับไม่มีความเกี่ยวข้องกับชาวอามาเลข และก่อนหน้าความขัดแย้งอาหรับ–อิสราเอล ชาวยิวบางส่วนเชื่อมโยงอามาเลขกับจักรวรรดิโรมันและชาวคริสต์สมัยกลาง[21]
ในทางตรงข้าม กลุ่ม ultra-Orthodox บางส่วนถือให้ไซออนิสต์เป็นชาวอามาเลขเนื่องจากการต่อต้านยิวของลัทธิไซออนิสต์[24]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Amalek". Random House Webster's Unabridged Dictionary.
- ↑ 2.0 2.1 Genesis 36:12; 1 Chronicles 1:36
- ↑ 3.0 3.1 Numbers 13:29
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Mattingly 2000, p. 48.
- ↑ Athamina, Khalil (2005). "Abraham in Islamic Perspective Reflections on the Development of Monotheism in Pre-Islamic Arabia". Der Islam. 81 (2): 193–196. doi:10.1515/islm.2004.81.2.184. S2CID 170567885 – โดยทาง De Gruyter.
- ↑ Milani, Zohreh Babaahmadi (2022). "An Investigation into Qur'anic and Historical Reasons for the Immigration and Presence of the People of the Book in Arabia". International Journal of Multicultural and Multireligious Understanding. 9 (8): 205–206 – โดยทาง IJMMU.
- ↑ Knight 1833, p. 411.
- ↑ Patterson, David (2011). A Genealogy of Evil: Anti-Semitism from Nazism to Islamic Jihad. Cambridge University Press. pp. 43, 244. ISBN 9781139492430.
- ↑ M. Weippert, Semitische Nomaden des zweiten Jahrtausends. Biblica vol. 55, 1974, 265-280, 427-433
- ↑ 1 Chronicles 1:36
- ↑ Ginzberg, Louis (1913). The Legends of the Jews. pp. 422–423.
- ↑ For an Rabbanic explanation of Timna lineage see Kadari, Tamar (31 December 1999). "Timna, concubine of Eliphaz: Midrash and Aggadah". The Shalvi/Hyman Encyclopedia of Jewish Women. สืบค้นเมื่อ 16 January 2022.
- ↑ Feldman 2004, p. 8–9.
- ↑ Genesis 36:16
- ↑ Numbers 24:20
- ↑ 16.0 16.1 Mills 1997, p. 21.
- ↑ Singer, Isidore (1901). The Jewish encyclopedia: a descriptive record of the history, religion, literature, and customs of the Jewish people from the earliest times to the present day (2004 reprint ed.). Cornell University Library. ISBN 978-1112115349.
- ↑ Eynei Kol Ḥai, 73, on Sanhedrin 96b. Also Minchat Chinuch, parshat Ki Tetze, mitzvah 434.
- ↑ Goldberg, Jeffrey (May 24, 2004). "Among the Settlers". The New Yorker. สืบค้นเมื่อ 14 November 2023.
- ↑ Lanard, Noah. "The Dangerous History Behind Netanyahu's Amalek Rhetoric". Mother Jones. สืบค้นเมื่อ 15 November 2023.
- ↑ 21.0 21.1 21.2 Elliott Horowitz (2018). Reckless Rites:Purim and the Legacy of Jewish Violence. Princeton University Press. pp. 2–4.
- ↑ Nur Masalha. Imperial Israel and the Palestinians. Pluto Press. p. 113.
- ↑ 23.0 23.1 Defining Israel:The Jewish State, Democracy, and the Law. Hebrew Union College Press. p. 281.
- ↑ Porat, Dina (1992). "'Amalek's Accomplices' Blaming Zionism for the Holocaust: Anti-Zionist Ultra-Orthodoxy in Israel during the 1980s". Journal of Contemporary History. 27 (4): 695–729. doi:10.1177/002200949202700408. S2CID 154626003 – โดยทาง SageJournals.
หนังสือ
[แก้]- Cox, Samuel (1884). Balaam: An Exposition and a Study. London: K. Paul, Trench, & Company. p. 125.
- Easton, Matthew George (1894). Illustrated Bible Dictionary (2nd ed.). London: T. Nelson.
- Feldman, Louis H (2004). Remember Amalek!: Vengeance, Zealotry, and Group Destruction in the Bible according to Philo, Pseudo-Philo, and Josephus. Hebrew Union College Press. ISBN 0878204636.
- Mattingly, Gerald L. (2000). "Amalek, Amalekites". Eerdmans Dictionary of the Bible (David Noel Freedman, Allen C. Myers, Astrid B. Beck ed.). Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 9780802824004.
- Knight, Charles (1833). Penny Cyclopaedia, Volumes 1-2. Great Britain.
- Kugler, Gili (2021). "Metaphysical Hatred and Sacred Genocide: The Questionable Role of Amalek in Biblical Literature". Journal of Genocide Research. 23: 1–16. doi:10.1080/14623528.2020.1827781. S2CID 228959516.
- Mills, Watson E. (1997). "Amalek/Amalekites". ใน Roger Bullard (บ.ก.). Mercer Dictionary of the Bible (3rd and corr. print. ed.). Macon, Ga.: Mercer University Press. ISBN 9780865543737.
- Sagi, Avi (1994). The Punishment of Amalek in Jewish Tradition: Coping with the Moral Problem, Harvard Theological Review Vol.87, No.3, p. 323-46.
- Watson, Richard (1832). A Biblical and theological dictionary. London: John Mason.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Israeli PM invokes the Amalek in the context of the war on Gaza.
- Wipe Out Amalek, Today? chabad.org
- Amalek, Based on the teachings of the Lubavitcher Rebbe
- Remember Amalek: A lesson in Divine Providence
- Remembering Amalek เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Latznu: Popular Culture and the Disciples of Amalek
- Antiquities of the Jews - by Josephus Flavius
- The Jewish Encyclopedia, 1901-6: Amalek
- A Kabbalistic view of Amalek
- Amalec - Catholic Encyclopedia article
- Between Rephidim and Jerusalem - Amalek symbolism in relations between Israelis and Palestinians
- Contemporary Amalek - Hirhurim - a blog post by Rabbi Gil Student explaining Rav Soloveitchik's controversial view that the Nazis were considered Amalekites
- "Amalek" (Passages 1999) A discussion with R. Eliezer Breitowitz & Dr. Elliott Malamet