pała

Wielki słownik ortograficzny PWN*

pała pale, pałę; pał
pałać -am, -ają
pałasz -sza; -sze, -szy a. -szów

Słownik języka polskiego PWN*

pała
1. pot. «gruby, duży kij»
2. pot. «ocena niedostateczna w szkole»
3. posp. «głowa ludzka»
4. posp. obraźl. «o kimś tępym, głupim»
pałać
1. «świecić jasno, roztaczać blask, ciepło»
2. «być rozgrzanym, rozpalonym»
3. «doznawać bardzo silnych uczuć»
pałasz
1. «broń sieczna używana dawniej w Europie przez ciężką jazdę i dragonów»
2. «ryba tropikalna o wstęgowato wydłużonym, spłaszczonym ciele»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego