peber

peber (język duński)

tre pebre (1.2)

peber (2.1)

wymowa:

Dania: [ˈpewɔ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bot. pieprz (roślina)

(1.2) papryka (owoc)

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) kulin. pieprz (przyprawa)

odmiana:

(1) en peber, peberen, pebere/pebre, peberne/pebrene

(2.1) (et) peber, peberet, blm

przykłady:

(1.2) En kødfri paella laves af ris, masser af sunde, farverige grøntsager, herunder rød peber, friske tomater, grønne ærter eller bønner og krydres generøst med bl.a. gurkemeje og røget paprika. → Bezmięsną paellę robi się z ryżu, mnóstwa zdrowych, kolorowych warzyw, w tym czerwonej papryki, świeżych pomidorów, zielonego groszku czy fasoli i obficie doprawia m.in. kurkumą i wędzoną papryką.

(2.1) Peber anvendes som krydderi. → Pieprzu używa się jako przyprawy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) hvidt / sort / stødt peber

synonimy:

(1.2) peberfrugt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

hen hvor peberet gror → gdzie pieprz rośnie

etymologia:

(1.1) ze st.ang. pipor

(2.1) ze st.ang. pipor

uwagi:

por. paprika

źródła: