Przejdź do zawartości

Pafawag 102E

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pafawag 102E
Ilustracja
EP08-006 na stacji Lublin Główny
Inne oznaczenia

EP08

Producent

Pafawag Wrocław

Lata budowy

1972–1976

Układ osi

Bo’Bo’

Wymiary
Masa służbowa

80 ton

Długość

15 940 mm

Szerokość

3038 mm

Wysokość

4343 mm

Średnica kół

1250 mm

Napęd
Trakcja

elektryczna

Typ silników

EE541c

Liczba silników

4

Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła

2000 kW

Moc godzinna

2080 kW

Maksymalna siła pociągowa

25 T

Stosunek przekładni

77:24

Prędkość konstrukcyjna

160 km/h[1]

Maksymalna prędkość eksploatacyjna

140 km/h[1]

Nacisk osi na szyny

20 t

System hamulca

Oerlikon

Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne

posiada

Rozstaw szyn

1435 mm

EP08 (typ 4Ea i 102E) – normalnotorowa pasażerska lokomotywa elektryczna produkcji polskiej produkowana w latach 1972–1976[1] w zakładach Pafawag we Wrocławiu. Przez kolejarzy nazywana świnią[2] z powodu koloru, na który pojazdy były malowane w fabryce lub denaturatem od koloru dawnego malowania spółki PKP InterCity.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Elektrowozy tej serii powstawały na podstawie konstrukcji serii EU06 i EU07. Zmiany konstrukcyjne miały na celu umożliwienie osiągnięcia większych prędkości – udało się to uzyskać dzięki zmianie przełożenia przekładni z 79:18 na 77:24. EP08 przy jeździe pociągowej osiąga prędkość 140 km/h, przy jeździe luzem prędkość maksymalna jest ograniczona do 110 km/h. Zakładana teoretyczna prędkość maksymalna 160 km/h nie została wprowadzona, gdyż pojazd uzyskuje wtedy złe właściwości biegowe i następuje szybsze zużycie materiałów. Oprócz zmiany przekładni zastosowano także nowe silniki, inne ułożyskowanie wału drążonego i inne modernizacje. W lokomotywach typu 4Ea (nr 002 – 005) zastosowano standardowe dla EU07 łożyska ślizgowe, zaś nowszy typ 102E (nr 001 i 006 – 015) wyposażono w łożyska toczne. Pierwotnie program budowy EP08 zakładał wykonanie 100 sztuk tych pojazdów, ale nie został on zakończony. W latach 1972–1976 Pafawag wykonał tylko 15 egzemplarzy (Roman Staszałek podaje 14[1]). Przerwanie produkcji wiązało się z brakiem dewiz na zakup łożysk za granicą[3].

Budowa pudła jest podobna, jak w EU06 i EU07, jednak lokomotywy EP08 były malowane w barwy pomarańczowe (podobnie jak EP09, choć w innym, jasnym odcieniu). W połowie czerwca 2007 PKP Intercity wprowadziło nowy schemat malowania lokomotyw w granatowe barwy z logo PKP Intercity na boku. Malowanie takie zostało zastosowane, aby upodobnić je do wagonów w nowym malowaniu PKP Intercity. Pierwszą lokomotywą w tych barwach był elektrowóz EP08-007. Ta sama lokomotywa w styczniu 2013 po naprawie rewizyjnej w Zakładzie Północnym PKP Intercity S.A. w Gdyni została ponownie przemalowana na kolor pomarańczowy[4].

Eksploatacja

[edytuj | edytuj kod]

W założeniach lokomotywa ta powstała na bazie EU07 typu 4E w celu obsługi linii z prędkością szlakową 140 km/h. Egzemplarze typu 4Ea wyposażone w ułożyskowanie ślizgowe (nr 002 – 005), które okazało się nieodpowiednie dla założonej prędkości eksploatacyjnej, przemianowano na elektrowozy EU07 (nr 241 – 244). W czynnym użyciu znajduje się obecnie 9 sztuk EP08, które stacjonują w Warszawie. Prędkość konstrukcyjna EP08 wynosi 160 km/h[1], lecz w eksploatacji obniżono ją do 140 km/h[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Roman Staszałek, Lokomotywa serii EP09, „Modelarz”, 437, Warszawa: ZG LOK, listopad 1992, s. 24-25, ISSN 0137-7701.
  2. Socjolekt kolejowy (9), „Świat Kolei” nr 6/2006, s. 42.
  3. Tadeusz Irteński: Lokomotywy Polskie konstrukcje. Warszawa: SBM, 2013, s. 128. ISBN 978-83-7845-211-9.
  4. Powrót pomarańczowej lokomotywy EP08-007. rynek-kolejowy.pl, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-04]. (pol.).